از نظر آموزه های قرآنی، سنت الهی بر این قرار گرفته است که خدا جواب مضطر را پس از دعا بدهد و بدی و سوء را از وی بردارد؛ چنان که خدا به صراحت در این باره می فرماید : النمل
أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ؛ ﺁﻳﺎ ﺁﻥ ﺷﺮﻳﻜﺎﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮﻧﺪ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ و خلفای ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﺮﻳﻚ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ ؟ ! ﺍﻧﺪﻛﻲ ﻣﺘﺬﻛّﺮ ﻭ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ .(نمل، آیه ٦٢)
این آیه هم چنین به صراحت دلالت بر این مطلب دارد که با اجابت خدا نسبت به مضطر، خلافت الهی انسان فراهم می آید. بنابراین می توان این نکته لطیف را به دست آورد که مهم‌ترین سوء و بدی که انسان بدان گرفتار می شود، حکومت نااهلان است که انسان را به حالت اضطرار می رساند. از این رو با دعای مضطر خدا این سوء را بر می‌دارد و خلافت و جانشین بر زمین را به مضطر می دهد. بر همین اساس در برخی از روایات مضطر حقیقی را امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دانسته است.
البته امام زمان (عج) اگر دعا کند، همراه با پاسخ الهی همراه است، اما خدا زمانی این حالت اضطرار را برایش بوجود می آورد که مردم مضطر واقعی شوند.
از نظر آموزه های قرآنی، انسان زمانی مضطر واقعی می شود که هیچ چاره ای نداشته و همه راه ها به بن بست برسد. در این حالت همانند غریق در دریا خود را به خدا واگذار می کند تا صفر تا صد او را در اختیار گیرد و او را نجات دهد. (یونس، آیه 22)
از نظر آموزه های قرآنی وحیانی مؤمنان زمانی به این حالت اضطرار می رسند که هم چون نوزاد صفر تا صد خود را به خدا سپارند که از آن به ولایت یاد می کند. (اعراف، آیه 196)
مؤمنان در حالت اضطرار خواهان ولایت مطلقه الهی می شوند و خلافت ولی الله مطلق را بخواهند، اما امروز چه کسی چنین حالتی دارد؛ زیرا با نگاهی به رفتار حتی بهترین مؤمنان آنان را در حالت نصرت می بینیم که مانند طفل، خود قاشق غذاخوری را در دست دارد و از مادرش می خواهد او را نصرت برساند. چنین کسی تحت ولایت قرار نمی‌گیرد و چون گرفتار نوعی شرک خفی بلکه شرک علنی استقلال اسباب در تأثیرگذاری است، نه تنها از ولایت الهی برخوردار نمی شود، بلکه از نصرت الهی نیز محروم می شود و خدا در حالت این افراد را مضطر نمی داند و خلافت بدان را سلب نمی کند و خلافت ولی الله را ایجاد نمی کند؛ زیرا چنین افرادی از مصادیق ظالمین هستند و از ولایت و نصرت الهی محروم، در حالی که ولایت مختص خدا است. (شوری، آیات 8 و 9)
به هر حال، اگر امت اسلام مضطر واقعی و حقیقی و تحت مطلق الهی نباشند، هرگز خدا دعای آنان را اجابت نکند و امام زمان (عج) ظهور نمی کند و خلافت ولی الله تحقق نمی یابد و دولت ظلم و جور جهانی ظالمان و مستکبران بر چیده نمی شود.
