از نظر آموزه‌های قرآنی قلب آدمی تنها قوه احساس بشر نیست، بلکه قوه تعقل بشر نیز است به طوری که ژرفای امور و حقایق ملکی و ملکوتی را به دست می آورد.
خدا می فرماید : أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَٰكِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ؛ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﺮﺩﺵ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻝ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ و تعقل کنند ﻳﺎ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﻧﺪﺭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ؟ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻛﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎﺳﺖ ، ﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ !(حج ، آیه 46)
