انسان با هر اتفاق و رخداد طبيعي به خود مي آيد كه چگونه مي تواند با آن رو به رو شود و از كنار آن بگذرد؟
به نظر مي رسد كه در بينش و نگرش قرآني و آموزه هاي وحياني نمي توان ارتباط ميان رخدادهاي طبيعي و اعمال و رفتار انساني را ناديده گرفت. به اين معنا كه در جهاني كه در بينش توحيدي ترسيم مي شود ، هر رخدادي ولو طبيعي در جهان ارتباط تنگاتنگي با اعمال و رفتار انساني دارد و به از باب كنش و واكنش مي باشد.
اگر به عذاب هايي كه خداوند نسبت به اقوامي كه بر ايشان خشم گرفته و به حكم غضب الهي نيست و نابود شده اند ، توجه شود در يافته مي شود كه برخي بلكه بيشتر آن ها در حكم رخدادهاي طبيعي دسته بندي مي شود. آمدن زلزله اي كه قومي را با خانه ها و كاشانه هايشان زير و زبر كرده است و يا تند باد سياه و وحشت افزايي كه جان ها را از تن ها زدود و يا بيماري و بلايي كه مردمان را چون كشت اماده درو ، چيد و از ميان برداشت و مانند آن ها همه در حكم رخدادهاي طبيعي دسته بندي مي شود ؛ در حالي كه قرآن آن را به عنوان بلايايي آسماني و به جهت تنبيه و عذاب ايشان دسته بندي كرده است و از مردمان خواسته است تا خود را از تمرد و عصيان دور ساخته تا گرفتار چنين رخدادهايي نگردند.
از سوي ديگر برخي از نعمت ها و فراواني آن را نيز به رفتار و اعمال انسان نسبت مي دهد و از ايشان مي خواهد كه ايمان آورده و رفتار خويش را با آموزه هاي قرآني هماهنگ كنند تا بركات از آسمان بر ايشان نازل شود و درب هاي آسمان باز شود .
به هر حال ميان اعمال و رفتار انسان با رخدادهاي حتي طبيعي از نظر بينش و نگرش قرآني ارتباطي تنگاتنگي است كه نمي توان آن را ناديده گرفت.
در روايات است كه انفاق موجب دفع بلا مي شود و يا صدقه هم در دفع و هم رفع بلايي كه مي بايست واقع شود نقش دارد.
بي گمان زلزله ديروز قم كه در ساعت 16 رخ داد، از آن دست زلزله ها و زمين لرزه هاي است كه مي توانست به سادگي خسارت بسياري به بار آورد. خانه هاي گلي و يا كهن كه عمر خويش را كرده است به سادگي مي توانست فرو ريزد و جان بسياري را بگيرد. در همين ايران ديده شده است كه كم ترين از اين ريشتر هم توانسته است خانه ها را زير و زبر كند و جان ها بستاند. 5 و 9 ريشتر در روستاهاي ايران خسارت بار است و جان هاي بسياري را گرفته است. نمونه آن ويران گري زمين لرزه ها را از آن رو ياد نمي كنم كه خود ياد كرد آن شايد امري ناخوش باشد. تنها بيان مي كنم در يك شهري با 6 و 2 دهم ريشتر شهر زير و زبر شد و صدها هزار مردند.
اما ديروز مردمان قم نه تنها براي آيتي از آيات خدا عزادار بودند بلكه روزها و شب هاي چندي در سوگ عزيز پيامبر(ص) و نخستين شهيد ولايت عزادار بودند. اين گونه است كه بلاي عظيم از قم بگذشت و به خاطر اعمال ايشان قم از مصيبتي بزرگ رست.
مي گويند شيخ بهايي هنگامي كه به دعوت شاه عباس وارد بر اصفهان شد عصري بود. هنگامي كه شهر را بنگريست به چشم برزخي خويش ديد كه آسمان آن چنان گرفته است و مصيب بر آن سايه افكنده است كه هر آن ممكن است به بلايي چون قوم لوط و عاد و ثمود و شعيب نابود شوند .پس اراده كرد كه نه تنها وارد شهر نشود بلكه بامدادان از آن جا كوچ كند.
در همين انديشه بود كه نيمه شب فرارسيد و ديد كه آسمان نورباران شد و دست هاي بسياري به سوي آسمان بلند است. آن چنان بود كه شيخ را به شگفت افكند . كساني كه نماز شب مي خواندند آن چنان زياد بود كه بر گناه كاران نيمه نخست شب و بد مستان مي چربيد.
پس گفت به اين شهر در مي آيم كه پاكان و صالحان آن افزون تر از بدكاران آن است و عذاب را اينان از آنان بر داشته اند. اين همان حكايت قوم يونس بود كه مردمان پاك نهادش بيش تر از اهل فسق و فجورش بودند و عذاب را از خود و قوم خويش دفع كردند.
اكنون اين دستان پر نياز و مناجات قمي ها بود كه بلا و عذاب طبيعي را از ايشان دور ساخت.
قرآن يكي از روش هاي رهايي از بلايا را دادن خيرات و نماز گزاري مي داند. براي رفع و دفع بلا مي توان به دستور قرآن و آيات آن خيرات نمود و صدقات داد. دستگيري از حق و بي نوايان راهي براي اين رهايي است.
ديروز شهر قم از بامداد تا شامگاه عزادار بود و دستجات عزاداري همانند روز عاشورا به حركت در امد و در عزاي صديقه طاهره شهر قم گريست . اين صدقه جاري مردمان قم بود كه مرگ را از شهر ايشان دور ساخت و فاطمه(ص) ايشان را به حكم عزاي خويش ، عزاي خويشان را از ايشان دور ساخت.
