اهل ولایت کسی است که همانند نوزاد صفر تا صد او در دست مادرش است.
نوزاد هیچ راه ارتباطی جز گریه و زاری و انابه ندارد و با تضرع خواسته هایش را بیان می‌کند. پس اهل ولایت که مضطر ولی الله خویش است، تنها زبان ارتباطی اش همین تضرع و انابه و گریه است تا به دادش برسند و او را نجات دهند.
از نظر آموزه های قرآنی، ولایت در اختصاص و انحصار خدا است؛ زیرا فالله هو الولی. پس ولی الله مظهر تجلیات الله است
هم چنین اگر بخواهیم از همه نوع ظلمات از جمله جور و ظلم نجات یابیم می بایست به خدای قادر توسل جوییم و از او نجات را با زبان تضرع بخواهیم و خود را حقیقتاً نوزادی بدانیم که صفر تا صد او در دست ولی اوست.
خدا می فرماید : قُلْ مَن يُنَجِّيكُم مِّن ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً لَّئِنْ أَنجَانَا مِنْ هَٰذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ؛ ﺑﮕﻮ : ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﻫﺎﻱِ ﺧﺸﻜﻲ ﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ؟ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻓﺮﻭﺗﻨﻲ ﻭ ﺯﺍﺭﻱ ﻭ ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻴﺪ؛ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﻬﻠﻜﻪ ﻫﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ ، ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﺱ ﮔﺰﺍﺭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ .(انعام، آیه ٦٣)
پس حالت اهل ولایت که خواهان عنایت الهی و ولایت هستند تا از ولی الله مطلق امام زمان بهره گیرند مانند رضیع و نوزاد شیرخواره است که با تضرع خواسته هایش را بیان می‌کند. (اعراف، آیات 55 و 56) و هرگز از تضرع در دعا غافل نیست. (اعراف، آیات 205 و 206)
از نظر آموزه های قرآنی، کسی که گرفتار عذاب چون ظلم و جور است اگر تضرع کند خدا او را نجات می‌دهد و تحت ولایت خویش می برد، ولی دلها سنگ شده و تضرع ندارد و گرفتار تزیینات شیطان شده و ذکر الهی را فراموش کرده است. از رو درهای عذاب های مختلف را به روی خویش گشوده است. (انعام، آیات 43 و 44)
