علي(ع) معيار حق
در روايات اسلامي معتبر اين معنا مورد تاكيد قرارگرفته است كه علي (ع) معيار تشخيص حق و باطل است. به اين معنا كه «علي مع الحق و الحق مع علي يدور حيثما دار. علي با حق و حق با علي است و هرجا يكي باشد ديگري نيز هست زيرا حق و علي داير مدار يك ديگرند.
براين اساس، هر كسي مي تواند به سادگي با شناخت حق، علي را به عنوان مظهر و مصداق اكمل و اتم آن بنگرد، چنان كه هر كسي اگر علي (ع) را شناخت به سادگي، حقيقت را دريافته است. بنابراين علي (ع) شاخص شناخت حق و باطل است بي آن كه براي كسي ترديد و شكل ايجاد شود.
ريشه اين امر را مي بايست در عصمت مطلق آن حضرت (ع) و فناي ذاتي وي در خداوند جست كه از آن به قرب نوافل و فرايض ياد مي شود، بنابر اين اميرمومنان علي(ع) عين الله و يدالله و اسدالله و مانند آن است و خداوند امور هستي را از طريق و مجراي علي و ائمه (ع) افاضه و ربوبيت مي كند، چنان كه محو و فناي آن حضرت (ع) موجب مي شود كه خدا و علي (ع) يكي باشد و اگر به كفر نمي كشيد و سخناني كه درحق عيسي بن مريم (ع) گفته مي شد، بيان نمي شد، درحق علي (ع) چنان مي گفتيم كه در وهم نگنجد. بنابراين ايشان را:
نه خدا توانمش خواند. نه بشر توانمش گفت
متحيرم چه نامم شه ملك لافتي را.
پس درحق وي همان را مي گوييم كه فرمان داده شده:نزلونا عن الالوهيه و قولوا فينا ما شئتم؛ ما را از مقام الوهيت پايين آوريد، سپس هر آن چه درحق ما بخواهيد، بگوييد.
وحدانيت نوري امامان معصوم(ع)
اين مقام علوي و ديگر امامان (ع)، به حكم وحدانيت نوري ايشان است. هر كسي اگر بخواهد به هر چيزي دست يابد مي بايست از اين خاندان بخواهد و در مسير ايشان گام بردارد كه شجره مباركه الهي درهستي هستند.
اهل بيت (ع) نور هستند چنان كه خداوند در قرآن آورده است كه ما به سوي شما نور و كتاب را فرستاديم. از اين رو اگر شب قدر حذف شود، قرآن و كتاب حذف مي شود و نور آن نيز مي رود، زيرا كتاب و عترت (ع) هموره دركنار هم بوده و هستند تا درحوض كوثر بر پيامبر (ص) وارد شوند.
براين اساس اگر كسي بخواهد حق و باطل را بشناسد و مسير خويش را تشخيص دهد بايد به اهل بيت(ع) توجه داشته باشد و آنان را ملاك و معيار سير و سلوك خويش در دنيا قرار مي دهد.
بدين ترتيب آنان به عنوان تقسيم كننده بهشت و دوزخ مطرح مي شوند؛ زيرا بازتاب حق، همان بهشت و بازتاب باطل، دوزخ است.
از اين خداوند در آيه 47 سوره اعراف از اهل بيت(ع) به كساني ياد مي كند كه در روز قيامت بهشتيان و دوزخيان را جدا مي كنند:«بر بلنداي آن، مرداني بلند مرتبه قراردارند كه هر يك از آنان دو گروه را به نشانه هاي حق و باطل و ايمان وكفر مي شناسند.»
بايد همواره از خداوند بخواهيم تا از نور ايشان و مهر و محبت آنان بهره مند شده و در مسيري گام برداريم كه رضا و خشنودي آنان در آن است تا بتوانيم به شفاعت آن بزرگواران به بهشت رضوان الهي در آييم.
