عوامل و آثار ذلت و انحطاط یهود

بسم الله الرحمن الرحیم

شاید در قرآن، هیچ ملت و قومیتی چون یهودیان بنی اسرائیل مورد اهتمام و توجه قرآن نگرفته باشد؛ زیرا آنان فرزندان ابراهیم(ع) از فرزندان اسحاق(ع) و دوازده سبط از اسباط حضرت یعقوب(ع) هستند که بیش ترین سنت های الهی نسبت به آنان اقامه و اجرایی شده تا جایی که هر سنت و قوانینی را بخواهیم مورد بررسی قرار دهیم و تحلیل و تبیین الهی و نیز توصیه هایش را بدانیم و بشناسیم، با این قوم و ملت مواجه هستیم.

بر اساس گزارش های قرآنی، اگر بخواهیم درباره تعالی و انحطاط جوامع بشری و جریان سنت ها و قوانین الهی و حوادث عبرت آموز، چیزی بدانیم می بایست به این قوم و ملت توجه یابیم. در قرآن، سنت هایی چون سنت ابتلاء و فتنه، سنت عزت و ذلت در دنیا، تعالی و سقوط و مانند آنها با اشاره به زندگی اجتماعی این قوم و ملت بسیار سخن به میان آمده است.

نویسنده در این مطلب با توجه به مشکلات آخر الزمانی این قوم و ملت و کسب آخرین حاکمیت در فلسطین و قدس، و نابودی به دست «عبادا لنا اولی باس شدید فجاسوا خلال الدیار» از مومنان؛ یعنی تعالی و سقوط بر اساس سنت «ان احسنتم احسنتم لانفسکم و ان اساتم فلها» با مراجعه به آموزه های وحیانی قرآن، روشن می سازد که چگونه این قوم در نبرد آخرزمانی به سبب کفران نعمت های الهی، توطئه گری، تحریف گری، عهد شکنی، فسق و فجور و مانند آنها از اوج عزت و حضیض ذلت گرفتار می آیند و در نهایت حکومت و حاکمیت آنان از میان می رود و به سطح «صاغرون» و جزیه دهندگان سقوط می کنند و مومنان افزون بر نابودی ظالمان و مستکبران ایشان، در همین دنیا آنان را به خواری و ذلت می کشانند و دیگر تا قیامت هیچ حکومتی و حاکمیتی نمی یابند. شاید، بلکه بی گمان، اتفاقات امروز در فلسطین اشغالی به خوبی نمایانگر این وعده الهی در عزت و ذلت یهودیان و بنی اسرائیل باشد که در حال اتفاق است.

ویژگی های انحرافی یهود از نظر قرآن

از نظر آموزه های قرآنی، یهودیان از قوم و ملت بنی اسرائیل، با آن که از بیش ترین پیامبران الهی با بینات و آیات روشن و معجزات برخوردار(بقره، آیه 211؛ مائده، آیات 20 و 32؛ نساء، آیات 163 تا 165) بلکه خود از فرزندان و اقوم ایشان بودند، ولی بیش ترین انحرافات را نیز همین قوم از آموزه های وحیانی کتب آسمانی و شرایع الهی داشته اند؛ چنان که با حضور پیامبری موسی(ع) و معجزات دهگانه ، خواهان بت پرستی شده (اعراف، آیات 138 تا 140) و هم چنین با حضور پیامبری چون هارون(ع) در زمان میقات موسی(ع) عملا دست از خدا پرستی کشیده و به گوساله پرستی رو آوردند و حتی حضرت هارون (ع) از ترس کشتن و جلوگیری از تفرقه در امت، ضمن اعتراض و راهنمایی هیچ عمل انتقامی انجام نمی دهد؛ زیرا در موقعیت ضعف قرار می گیرد تا جایی که کاری از دست ایشان بر نمی آید.(طه، آیات 90 تا 94)

بر اساس گزارش های قرآنی، این قوم عنود و لجوج پس از حضرت موسی(ع) در زمان حضرت عیسی(ع) به احزاب مخلتف فکری و گرایشی تبدیل شدند و هر گروهی به داشته های خویش فرحناک بود و زیر بار دیگری نمی رفت و این گونه وحدت و اتحاد میان امت را نابود کردند.(زخرف، آیات 59 تا 65) آنان بر خلاف عهد و پیمان الهی به جای احسان به والدین، خویشاوندان، یتیمان و مستمندان، همه این اصول الهی و اخلاقی را زیر پا نهادند و تنها گروهی اندک به این پیمان وفادار ماندند.(بقره، آیه 83)

خدا به یهودیان بر اساس سنت الهی خویش وعده داد اگر احسان و نیکوکاری کنند، خدا نه تنها به آنان کتب الهی و نعمت های دیگر می دهد و از نصرت و پیروزی بهره مند می سازد و بر دشمنان غلیه می دهد؛ و اگر بدی و زشتی کنند، به خودشان کرده و همه نعمت های الهی از آنان سلب شده و گرفتار ذلت و خواری و غضب الهی در دنیا و عذاب اخروی می شوند؛ زیرا سنت الهی بر این است که احسان جواب احسان و بدی پاسخ بدی است؛ زیرا عدالت تقابلی و مثلی چنین اقتضایی دارد.(اسراء، آیات 4 تا 7؛ انعام، آیه 154؛ صافات، آیات 112 تا 121؛ بقره، آیه 194)

گزارش های قرآنی بیان می کند با آن که یهودیان خود در دورانی چون دوران فرعونی گرفتار استضعاف و استثمار حتی بهره کشی جنسی و قتل بودند و در ذلت به سر می برند، اما وقتی خود به قدرت و حاکمیت و حکومت رسیدند چنین کردند.(اعراف، آیه 137 و 159 تا 166؛ قصص، آیات 4 و 5)

خدا گزارش می کند بنی اسرائیل و یهودیان در برابر نهی الهی استکبار می ورزیدند(اعراف، آیات 159 تا 163)؛ زیرا این روحیه و رویه آنان در برابر حق و پیامبران الهی بوده و وقتی به قدرت و ثروت می رسیدند، فرحناک و بد مست می شدند و عهد و پیمان الهی را می شکستند.(بقره، آیات 83 و 97 و 246 و 247) از نظر قرآن، روحیه تکبر و رویه استکباری یهودیان موجب شد تا آنان به تکذیب پیامبران الهی بلکه قتل آنان رو آورند(همان) که البته کیفر چنین روحیه و رویه را نیز بارها با کیفر الهی در دنیا از جمله ذلت و مسکنت و آوارگی بلکه حتی مسخ به بوزینه دریافت کردند.(اعراف، آیات 163 و 166؛ بقره، 61 و 90؛ آل عمران، آیه 112)

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، همین روحیه تکبر و رویه استکباری موجب می شود تا خود را برتر از همه جهانیان بدانند و خود را «ابناء الله» و فرزندان خدا بدانند (مائده، آیه 18)و فضلیت و برتری خویش را به رخ جهانیان بکشانند.(بقره، آیه 27) این نگاه برتری جویی همانند نگاه ابلیس با تعبیر «انا خیر منه»(ص، آیات 75 و 76) موجب می شود تا نه تنها اصول اخلاقی را نسبت به دیگران مراعات نکنند و در امانت خیانت ورزند(آل عمران، آیه 75)، بلکه هر گونه فساد و افسادی را نسبت جهانیان داشته باشند.(اسراء، آیه 4) از همین روست که خدا به یهودیان هشدار می دهد اگر این روحیه و روحیه علو و تکبر و استکبار را نسبت به دیگران داشته باشند و راه فساد و افساد را در پیش گیرند، خشم و غضب الهی را به جان می خرند و خدا در نهایت از آنان انتقام خواهد گرفت.(اسراء، آیات 4 تا 7)

از نظر قرآن، یهودیان مردمی قانون شکن و اسرافکار به ویژه در قتل و خونریزی بی گناهان و نیز مردمی فاسد مفسد(مائده، آیه 32)، همکار و همدست با جباران فرعونی(یونس، آیه 83)، دشمنی با پیامبران حتی حضرت موسی و پیروانش(همان)، مقاومت در برابر حاکمیت و حکومت مردمان مومن الهی(بقره، آیات 246 و 247)، خیانت پیشگی (مائده، آیات 12 و 13)، تجاوزگری و تعدی(بقره، آیه 61)، اعراض از پذیرش آیات الهی(مائده، آیات 74 و 75)، بلکه حتی رویگردانی از بندگی و پرسش خدای یکتا و یگانه و گرایش به شرک(بقره، آیه 83)، ترک و اعراض از عهد الهی(همان)، اعراض از احکام و معارف تورات آسمانی(بقره، آیات 60 تا 64) و مانند آنها هستند.

آنان به سادگی به خدا افترا می زنند (صف، آیات 6 و 7) و افساد مکرر در جامعه و میان مردم رو می آورند(اسراء، آیه 4؛ بقره، آیه 60) و از امکانات مادی و قدرت و ثروت خویش برای افساد در زمین بهره می گیرند(اسراء، آیات 4 تا 7) و همین امور موجب می شود تا دوباره به ذلت و خواری و مسکنت و آوارگی در همین دنیا دچار شوند.(همان)

از نظر قرآن، اذیت و آزارهایی یهود نسبت به پیامبران حتی حضرت موسی(ع) یکی از عوامل انحراف دل آنان از حق و مسیر الهی و مایه گمراهی و محرومیت آنان از لطف و هدایت الهی است.(صف، آیه 5) چنان که از نظر قرآن، اعمال فسق آمیز آنان نیز خود عاملی برای سنگدلی و عدم ایمان آوری آنان نسبت به پیامبران الهی شده است.(مائده، آیات 78 و 81)

از نظر قرآن، تنها توده یهود رفتارهای نادرست و ضد اخلاقی و ضد دینی نداشتند، بلکه عالمان آنان با تحریف گری و بدعت در دین مانع جدی بر سر راه حقیقت ایمان مردم بودند و اجازه نمی دادند تا مردم با حقایق توراتی آشنا شوند، بلکه با جایگزین دست نوشته های خویش به جای تورات، دین الهی را تحریف کرده و مردم را به گمراهی کشاندند.(بقره، آیه 79؛ آل عمران، آیات 93 و 94)

عوامل ذلت یهود و انحطاط آنان

از نظر قرآن، سنت الهی بر این است که اگر کسی در مسیر ایمان و عمل صالح و صراط مستقیم هدایت عمل و زندگی کند، از برکات الهی در دنیا و آخرت بهره مند می شود. از جمله این آثار می توان به دست یابی به حکومت و حاکمیت و قدرت و ثروت اشاره کرد. از نظر قرآن، یهودیان به سبب ایمان ، اطاعت پذیری، صبر و استقامت در راه خدا، پیروی از رهبران الهی، جهاد در راه خدا، و امداد و نصرت خاص الهی به حاکمیت و حکومت دست می یابند(اسراء، آیات 2 تا 7؛ قصص، آیات 5 و 6؛ صافات، آیات 115 و 116؛ بقره، آیات 245 تا 248؛ اعراف، آیه 137)، اما همین مردم بر اساس سنت دیگر الهی اگر بر خلاف این امور زندگی خود را سامان دهند، گرفتار غضب و خشم الهی شده و به ذلت و خواری می شوند؛ چنان که به سبب تجاوزگری و اختلاف دینی و اجتماعی(جاثیه، آیات 16 و 17)، قتل پیامبران(بقره، آیه 61)، کفر و کفران نعمت(همان) و مانند آنها گرفتار لعن و نفرین(مائده، آیات 78) و غضب الهی (همان) شده و جامعه و حکومت و حاکمیت آنان به انحطاط و سقوط کشیده می شود؛ زیرا بر اساس سنت الهی نیکی در برابر نیکی و بدی در برابر بدی یک اصل حق و عدالت ساز است که شامل همه مردم حتی یهودیان می شود. پس اگر تجاوزگری داشته باشند و دین را بازی دنیای خویش سازند، خدا همان گونه که به آنان قدرت  وثروت می دهد، همان را از ایشان می گیرد و قدرت و ثروت آنان را از میان می برد و آنان را به خاک مذلت و مسکنت می کشاند.(اسراء، آیات 4 تا 7)

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، منشاء هر خیر و خاستگاه هر قدرت و ثروت و حکومتی و حاکمیتی کسی جز خدا نیست.(قصص، آیات 5 و 6) بنابراین، کسی به حکومت و حاکمیتی می رسد به مشیت و اراده الهی است. البته به شرط آن که مردمان به عهد الهی باقی باشند و ایمان و عمل صالح و احسان داشته باشند حتی نسبت به دیگران عدالت ورزند و هرگز اهل افساد و تجاوزگری و تعدی در دنیا نباشند و مردمان را گرفتار آوارگی نکنند. بر اساس همین سنت الهی است که یهودیان نیز به سبب ایمان و پیروی از پیامبران و اصول آنان و صبر و شکیبایی و جهاد و مانند آنها به حاکمیت و حکومت رسیدند.(قصص، آیات 5 و 6؛ اعراف، آیه 128؛ مائده، آیه 20)

خدا به یهودیان کمک و نصرت کرد تا در دوره هایی حکومت یابند و جمع میان نبوت و دولت کرده و حکومت انبیایی داشته باشند.(مائده، آیه 20) این گونه شد که در دوران طالوت و داود و سلیمان به حکومت دست یافتند.(بقره، آیات 246 و 251؛ اعراف، آیات 128 و 129 و 137)

اما این حکومت به سبب رفتارهای نادرست یهودیان و روحیه تکبر و رویه استکبار و علو طلبی و مانند آنها حکومت و حاکمیت از دست آنان رفت و مردمانی آنان را به ذلت و خواری کشاندند. البته باری دیگر این قدرت و ثروت را به دست می آورند، ولی باز چنان می کنند که قبل از این کردند و به جای احسان، بدی و ظلم می کنند و به کشتار می پردازند و این بار به دست مردمانی الهی که خانه خانه آنان را تعقیب می کنند، می کشند و حکومت و دولت ایشان را نابود کرده و آنان را خوار و ذلیل می سازنند.(اسراء، آیات 4 و 7)

از نظر قرآن باورها و اعتقادات غلط عامل مهمی در ایجاد بدکاری و تجاوزگری در میان قوم یهود است؛ زیرا یهودیان گرایش به حس گرایی داشته و برایشان دنیا و محسوسات از جایگاه و ارزش بسیاری برخوردار است(بقره، آیات 51 تا 55 و 93؛ قصص، آیات 76 و 79)، چنان که گرفتار شخصیت پرستی به جای حقیقت پرستی هستند(طه، آیه 91)  و بر این گمانه و پندار هستند که از عذاب الهی مصون هستند(مائده، آیات 70 و 71) بنابراین رفتاری را در پیش می گیرند که چیزی جز افساد و فساد در زمین و نابودی اخلاق و دین نیست.

البته از نظر قرآن، اذیت و آزار هم کیشان یهودی خویش و تبعید آنان(بقره، آیا 83 و 85)، روحیه و رویه تجاوزگری و تعدی(بقره، آیات 60 و 619، تنوع طلبی و دنیاگرایی(همان)، عصیان و سرکشی(همان)، قتل پیامبران و عدالت خواهان(همان)، کفر به آیات الهی(همان؛ آیات 83 و 85)، گوساله پرستی به جای خداپرستی(اعراف، آیه 152) و مانند آنها از مهم ترین عواملی است که عزت را از آنان سلب کرده و آنان را گرفتار ذلت و مسکنت در دنیا و عذاب الهی در آخرت می کند.(آل عمران، آیه 21؛ اعراف، آیات 159 تا 167)

خدا به صراحت در قرآن بیان می کند که کیفر خونریزی و فساد و افساد و آواره سازی دیگران چیزی جز ذلت و خواری در دنیا نیست.(بقره، آیات 83 و 85 و 60 و 61) این گونه است که خدا وعده داده که یهودیان در آخر زمان دوباره به قدرت و ثروت می رسند ولی چنان عملی نادرست انجام می دهند که دوباره گرفتار ذلت و خواری در دنیا و عذاب اخروی خواهند شد.(اسراء، آیات 4 تا 7)

پس قوم یهود نمونه ای بارز از سنت های الهی است که نشان می دهد که چگونه می توان به عزت و حکومت  وقدرت و ثروت رسید و به تعالی در دنیا و رستگاری و سعادت در آخرت دست یافت، اما به سبب انجام کارهایی بر خلاف دستورهای الهی پیامبران، و رفتارهای افسادآمیز دوباره گرفتار انحطاط و ذلت و خواری و مسکنت می شوند و جامعه و حکومت آنان نیست و نابود می شود.