ريشه هاي تاريخي و ديني هتك به قرآن

در ساليان اخير، اصطلاحاتي چون بنيادگرايي اسلامي، اسلام هراسي و اسلام ستيزي در رسانه هاي استكباري و صهيونيستي بسيار تكرار مي شود به گونه اي كه در هر بخش خبري رسانه ها و صفحات روزنامه ها، مطلبي در اين باره گفته و يا نوشته مي شود تا حدي كه فقدان مطلبي در اين باره شگفت انگيز مي نمايد.

آن چه در جهان امروز به اوج خود نزديك مي شود همان چيزي است كه در ادبيات و فرهنگ قرآني از آن به جنگ نهايي حق و باطل ياد مي شود. هر چه چهره حق، روشن تر مي شود، باطل خشمگين تر مي شود و درنهايت استيصال، به حربه هاي پست و زشت رو مي آورد. قرآن سوزي، بيانگر اوج پستي و زشتكاري اهل باطل است، به گونه اي كه ديگر نمي توانند در جامه حق خود را پنهان سازند. اين گونه است كه خداوند ايشان را رسوا ساخت؛ زيرا تاكنون آنان در جامه حق و با دروغ ها و فريب هاي بزرگي چون آزادي بيان و عقيده، دمكراسي و ليبراليست و مانند آن، كالاي باطل خود را به مردم عرضه مي كردند.

نويسنده در اين مطلب بر آن است تا كينه ديرين باطل از حق را با مراجعه به آموزه هاي قرآني تبيين كند و روش هاي پست و زشت اهل باطل را روشن نمايد. با هم اين مطلب را از نظر مي گذرانيم.

لزوم ایمان به پیامبران و کتب آسمانی در اسلام

يكي از آموزه هاي اساسي و فرمان هاي بنيادين اسلام، ايمان به همه شرايع آسماني و لزوم احترام و تكريم به همه پيامبران الهي است. خداوند در آيه 136 سوره بقره از زبان مومنان و مسلمانان اين مطلب را مورد تأكيد و توجه خاص قرار مي دهد كه مسلمان واقعي، كسي است كه به همه پيامبران ايمان داشته و هيچ تفرقه و جدايي را ميان ايشان قايل نمي شود و در برابر همه پيامبران و آموزه هاي وحياني آنان، سر تسليم فرود مي آورد.

همين معنا در آيه 84 سوره آل عمران تكرار مي شود و ايمان اسلامي به گونه اي تعريف مي شود كه جز به ايمان به همه آموزه هاي وحياني و كتب آسماني و تسليم در برابر پيامبران و فرمان هاي ايشان، تحقق نمي يابد. بنابراين نه تنها انكار هر يك از پيامبران و آموزه هاي وحياني و كتب آسماني نارواست بلكه به معناي كفر به اسلام و دين محمد(ص) است؛ زيرا دين اسلام، بر اصول و پايه هايي استوار است كه ايمان به پيامبران آسماني و كتب وحياني، يكي از آن ها مي باشد. انكار هر يك يا تفرقه و جدايي ميان پيامبران به معناي انكار اسلام و خروج از آيين محمدي(ص) است.

بنابراين، لازم است كه مسلمان براي اثبات اسلام خويش، به همه كتب آسماني و پيامبران الهي ايمان آورده و تسليم و مطيع آموزه هاي وحياني شان باشد. بر اين اساس بر مسلمان واجب است تا به تورات و انجيل به عنوان كتب آسماني نازل شده بر حضرت موسي(ع) و حضرت عيسي بن مريم(ع) ايمان آورد و در مواردي كه بر ايشان اثبات وحيانيت آيات آن شده برپايه آن عمل و رفتار كند.

لزوم احترام به همه شرايع آسماني

البته از آن جايي كه در كتب آسماني پيشين تحريفات گاه لفظي و گاه معنوي انجام شده، نمي توان به سلامت متن اعتماد كرد و براساس آن رفتار نمود، ولي اين بدان معنا نيست كه اين كتب را انكار كرد و يا خداي ناكرده به آن ها اهانت و توهين روا داشت. از اين رو تقديس و تكريم و احترام كتب آسماني و همه پيامبران بر مسلمانان واجب گرديده و به عنوان بخشي از آموزه هاي وحياني اسلام و قرآن شناخته شده است.

براساس آموزه هاي قرآني، كتاب تورات از سوي خداوند در ميقات حضرت موسي(ع) پس از چهل شب مناجات به درگاه الهي در بخش غربي وادي كوه طور بر آن حضرت(ع) در الواح نگارش يافته به صورت طومار نازل شده است.(اعراف، آيات 142 تا 145 و نيز بقره، آيات 53 و 136 و قصص، آيه 44 و طور، آيات 2 و 3 آيات ديگر)

خداوند در آيات 75 تا 78 سوره بقره به مشكل يهوديان در ارتباط با كتاب آسماني تورات اشاره مي كند و مي فرمايد كه آنان براساس خيالات واهي و تفكرات توده هاي بيسواد و ناتوان از خواندن و نوشتن، اعتقادات خود را سامان دادند و از معارف تورات دور ماندند و در اين جهل و ناداني و خرافات دست و پا مي زنند. اين بدان معناست كه مشكل از كتاب تورات نيست بلكه در امتي است كه حق تورات، اين كتاب آسماني را ادا نكرده و نمي كنند و با رفتارهاي باطل خويش، به تورات اهانت روا مي دارند.

آيات 83 تا 85 سوره بقره نيز تبيين مي كند كه يهوديان استاد تحريف و برخورد گزينشي با تورات و ديگر آموزه هاي وحياني هستند. از اين رو به برخي از آموزه هاي تورات ايمان مي آورند و به برخي ديگر كفر مي ورزند؛ زيرا ايمان به همه آموزه هاي وحياني تورات به معناي دور شدن از هواهاي نفساني و پشت كردن به دنيا و لذات زودگذر آن است، در حالي كه آنها دوست دارند با افزايش عمر خويش، از دنيا بهره مند گردند. لذا با تبعيض در آموزه هاي وحياني، گرفتار خفت و ذلت و خواري در دنيا مي شوند و اين گونه در دنيا و آخرت كيفر مي بينند.

در حقيقت دنياطلبي يهوديان اجازه نمي دهد تا واقعا به تورات و آموزه هاي وحياني آن ايمان آورند (همان آيات) و حتي برخلاف آموزه هاي وحياني تورات از خداپرستي به گوساله پرستي رو آورند (بقره، آيه 93) و به تحريف و كتمان حقايق بپردازند.(بقره، آيه 174 و آل عمران، آيه 71 و مائده، آيه 15)

ضرورت تقديس پيامبران الهي و كتابهاي آنان

به هر حال از نظر قرآن، كتب آسماني چون تورات، داراي ارزش و جايگاه بسيار والاست و بر مومنان است كه به آن ايمان آورده و احترام و تكريم و تقديس آن را مراعات كنند.(مائده، آيه 44 و بقره، آيه 136 و آيات ديگر)

همين مطلب نيز از نظر قرآن نسبت به انجيل و پيامبران بزرگواري چون حضرت موسي(ع) و حضرت عيسي بن مريم(ع) مطرح شده و از مسلمانان خواسته شده است كه هرگز همانند يهوديان و مسيحيان رفتار نكنند و اگر آنان به قرآن و حضرت محمد(ص) كفر ورزيدند و اهانت روا داشتند، مسلمانان حق ندارند كه رفتاري مشابه داشته باشند، زيرا مسلمان در حقانيت پيامبران و كتب آسماني چون تورات و انجيل شك و ترديدي ندارد. بنابراين نمي تواند به جز تكريم و تقديس و احترام در حق ايشان كلامي بگويد و رفتاري داشته باشد.

براساس آيه 12 سوره مائده، احترام به انبياء و پيامبران الهي چون حضرت موسي(ع) و عيسي بن مريم(ع) در پي دارنده بخشش گناهان و ورود در بهشت است. بنابراين هر مسلماني مي كوشد براي بهره مندي از بخشش و مغفرت الهي و رهايي از آتش دوزخ و ورود به بهشت رضوان الهي، با احترام گذاري و تكريم پيامبران الهي، از اين نعمت ها برخوردار گردد. از اين رو همان تكريم و احترامي را كه نسبت به حضرت محمد(ص) روا مي دارد در حق ديگر پيامبران الهي و كتب ايشان روا داشته و حقشان را به درستي ادا مي كند.از نظر مسلمانان، پيامبران الهي به ويژه اولوالعزم از پيامبران كه حضرت موسي(ع) و حضرت عيسي بن مريم(ع) از جمله ايشان است، الگوهاي هدايتي هستند كه مي بايست از ايشان و آموزه هاي وحياني آنان تبعيت كرد (انعام، آيات 33 و 34 و 35 و 90) و تمسخر و استهزاي پيامبران، مصداقي از جرم و تبهكاري و كفر است. (كهف، آيه 106 و نيز حجر آيات 11 و 12 و آيات ديگر)

اسلام ستيزي يهود و مسيحيت، مصداقي از كفر

در جهان امروز بيش از آن كه كافران و بت پرستاني چون هندوان و بوداييان عليه اسلام و آموزه هاي توحيدي آن قيام كنند و در صف اسلام ستيزان قرار گيرند، كافران يهودي و مسيحي در اين جبهه قرارگرفتند؛ زيرا اين دسته از اهل كتاب به جاي اين كه در صف واحد ايمان قرار گيرند به كافران بت پرست ملحق شده و در برابر اسلام توحيدي و آموزه هاي وحياني آن قد علم كرده اند.

اسلام از همان روز آغاز با سه دسته مخالف مواجه شد كه غير از بت پرستان، كافراني از اهل كتاب به ويژه يهوديان بود. با اين كه يهوديان براي همراهي و همگامي با پيامبر آخر زمان به مدينه كوچ كرده و در آن جا ساكن شدند، ولي از آن جايي كه پيامبر آخر زمان، به جاي فردي عبري، مردي عرب بود، به مخالفت با وي پرداختند و نبوت و پيامبري اش را انكار كردند.خداوند در آياتي از جمله آيه 57 سوره مائده به حركت اسلام ستيزانه يهود اشاره مي كند و مي فرمايد كه يهوديان از همان آغاز اعلام رسالت، به استهزاي پيامبر(ص) پرداختند و به تمسخر مومنان و مسلمانان و قرآن ادامه داده و حاضر به پذيرش و ايمان به اسلام و قرآن نشدند؛ زيرا ايمان به اسلام با دنياطلبي آنها سازگار نبوده و ناسخيت قرآن و اسلام نسبت به تورات، آنان را ناخوش مي آمد. (آل عمران، آيات 19 و 85 و توبه، آيه 33 و آيات ديگر)

يهوديان و مسيحيان از اهل كتاب، همراه مشركان و منافقان تلاش كردند تا به هر شكلي شده از گسترش و نفوذ اسلام و قرآن جلوگيري كنند. از اينرو به انواع توطئه ها رو آوردند (آل عمران، آيه 72) ولي برخلاف آن چه ايشان خواستند، اسلام رشد كرد و زمينه براي جهاني شدن و تسلط كامل بر همه اديان و شرايع فراهم آمد. (آل عمران، آيه 19)

در اين ميان عالمان و روحانيون يهودي و مسيحي به عنوان پيشگامان مبارزه با اسلام و قرآن پا به ميدان گذاشتند و با تمسك به توطئه ها و رفتارهاي زشت و اهانت آميز كوشيدند تا مردم را نسبت به اسلام بيزار كرده و هراس دروغين در دل هاي ايشان افكنند و گرايش به اسلام را سد كنند. (آل عمران، آيه 72) ولي خداوند عالمان و روحانيون آنان را رسوا ساخت و توطئه هايشان را آشكار نمود به گونه اي كه از رسوايي خويش هراسان شدند و دست از توطئه آشكار براي مقطعي كشيدند. (آل عمران، آيات 72 و 73)

يكي از روش هايي كه عالمان يهودي براي تضعيف اسلام و رشد فزاينده آن پيشنهاد مي كردند، ايمان در دوره اي زماني و ارتداد و كفر پس از مدتي است تا اين گونه برخي از مومنان و مسلمانان گمان كنند كه ارتداد ايشان به سبب مشكلاتي است كه دراسلام و آموزه هاي آن وجود دارد. اين ترفند همواره از سوي دشمنان در جنگ رواني به كار گرفته شده و مي شود. گروههايي از مردم با اين شيوه دچار ترديد مي شوند وگمان مي كنند كه اسلام و آموزه هاي آن داراي مشكل است؛ زيرا چرا كساني از اهل كتاب و دانشمندان آنان به آن ايمان آورده ولي دوباره آن را رها كرده و به دين خود بازگشتند. اين ارتداد به سبب آن است كه اسلام داراي نقص است و نمي تواند همه خواسته هاي مؤمنان را برآورده سازد. اين مكر و توطئه اي بود كه عالمان يهودي در پيش گرفتند تا روحيه مسلمانان را تضعيف كنند، ولي خداوند مكر آنان را آشكار ساخت و آنها را رسوا نمود. (آل عمران، آيات72 و 73)

از نظر خداوند، اهل كتاب به سبب حسادتي كه نسبت به رشد اسلام و حقانيت آن دارند، همواره به مكر و توطئه اقدام مي كنند و مي كوشند تا از دامنه نفوذ و گسترش اسلام جلوگيري نمايند. (بقره، آيه 109) از نظر قرآن، اهل كتاب از يهود و مسيحي هيچ علاقه اي براي هدايت ديگران ندارند، بلكه هدف ايشان، تنها گمراه ساختن ديگران از حق و حقيقت است؛ زيرا يهوديان، تنها خود را قوم برتر مي شمارند و ديگران را اصولا از دايره انسانيت بيرون مي دانند. بنابراين تلاش ايشان هدايت ديگران به حق و توحيد نيست، بلكه دعوت ديگران به ضلالت و گمراهي است. (آل عمران، آيه69)

بسياري از عالمان اهل كتاب نسبت به حقانيت اسلام و اصول وحياني آن آگاهي تمام و كاملي دارند، ولي حسادت و روحيه تجاوزگري و دنياطلبي و مانند آن به آنها اجازه نمي دهد تا اسلام را تاييد كنند و به آن ايمان آورند (آل عمران، آيات19 و 86،) از اين رو به هر شكلي مي كوشند تا جلوي رشد اسلام و ايمان ديگران را بگيرند.

ازنظر قرآن، ريشه اين عناد و ستيز با اسلام را مي بايست در اموري چون خباثت و ناپاكي (انفال، آيات 36 و 37) و حسادت و دنياطلبي آنان جست. بنابراين لازم است با اين دشمنان به گونه اي منطقي مبارزه كرد و اگر فتنه كردند در برابر فتنه ايشان ايستاد و مقاومت كرد و به آنان اجازه نداد تا به اهداف شوم و پليد خود برسند. (بقره آيه 193 و نيز انفال، آيه39)

خبيثان از اهل كتاب بر آن هستند تا با توطئه هاي مستمر خويش اجازه ندهند تا اسلام بر جامعه جهاني مسلط شود (توبه، آيه34) با اين همه توطئه هاي ايشان شكست خواهدخورد و اسلام بر همه جهان مسلط خواهدشد و دين جهاني چيره مي شود (آل عمران، آيه19) و ستيزه جويان خود ناكام خواهند ماند و زيانكار واقعي خواهندشد. (انفال، آيات 36 و 37)

دشمنان اسلام از كافر و مشرك و اهل كتاب بر آن هستند تا نور الهي و قرآن را خاموش كنند ولي اين نور الهي هرگز خاموش نخواهدشد. زيرا همه توطئه هاي دشمنان اسلام و قرآن همانند آن است كه كسي بخواهد خورشيد را با فوت كردن خاموش كند. (توبه، آيه32)

خداوند در آياتي از عناد و ستيز يهوديان خبر مي دهد و بيان مي كند كه بيشتر يهوديان نسبت به اسلام و قرآن كينه شگفتي دارند و به هرشكلي شده مي كوشند تا اسلام را ريشه كن كنند. (بقره آيه 120) برخي از آنان با ايمان دروغين مي كوشند تا جنگ رواني عليه اسلام و قرآن راه بيندازند و با اظهار دروغين اسلام، در اسلام و آموزه هاي آن تصرف كنند و يا تشكيك و ترديد در ايمان مومنان اندازند. (بقره، آيات 75 و 76) اين دسته با آن كه نسبت به حقانيت آن آگاهي دارند ولي حقد و حسادت و كينه به ايشان اجازه نمي دهد تا بدان ايمان آورند، زيرا دلهايشان مهر خورده و در حجاب لجاجت قرار گرفته است. (نساء، آيه155)

به هرحال، اهل كتاب و به ويژه يهوديان، همواره درصدد ضربه زدن به اسلام، به واسطه طعن و ناسزاگويي به پيامبر(ص) و اهانت به قرآن هستند ولي مسلمانان مي بايست هشيار باشند و اجازه ندهند. (نساء، آيه46)

اكنون قرآن سوزي، نمادي كوچك از همه حقد و عنادي است كه يهوديان صهيونيست و صهيونيست هاي مسيحي نما، به نمايش مي گذارند. رسانه هاي ايشان با بمب هاي خبري گوناگون چنان فضاي جهان را آلوده كرده است تا گوش هاي مردم جهان حقانيت اسلام را نشنود و حقايق قرآن را نبيند. با اين همه اين اسلام و قرآن است كه حقانيت خود را در اوج تاريكي ها و فضا و گفتمان آلوده صهيونيست آشكار خواهدكرد و برهمگان تسلط خواهديافت و حقانيت آن همچون خورشيدي از پس ابرهاي تيره و تار دروغ هاي رسانه اي آشكار خواهدشد. باشد با درايت و تدبر از اين جنگ رواني و فتنه عظيم رهايي يابيم و در پناه قرآن و اسلام درمسير تعالي بشر گام برداريم.