روش ها و آثار اسلام ستیزی از نظر قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم

اسلام هراسی و اسلام ستیزی از روش هایی است که امروز دشمنان اسلام و شرایع الهی آن به شدت مورد اسلام قرار می دهند، هر چند که سابقه این روش به آغاز تشریع الهی اسلام باز می گردد، ولی به کارگیری آن در هر زمان و مکانی هماره با تشدید و تضعیف همراه بوده است؛ به این معنا که هر گاه خطر رشد و پیشرفت اسلام بیش تر می شود، حملات به اسلام از طریق اسلام هراسی و اسلام ستیزی نیز بیش تر می شود.

نویسنده با مراجعه به آموزه های وحیانی قرآن، در صدد بر آمده است تا عوامل، آثار و کارکردهای روش های اسلام هراسی و اسلام ستیزی را تبیین کند و کیفر الهی نسبت به عاملان و بازیگران آن را بیان نماید. با هم این مطلب را از نظر می گذرانیم.

اسلام هراسی دولت های استکباری از نظر قرآن

از نظر قرآن، افراد و نظام هایی سیاسی – اجتماعی که به دنبال سلطه و حاکمیت استبدادی – استکباری خویش هستند و فلاح و رستگاری خویش را در «علو و برترجویی» می یابند، به دو روش اسلام هراسی و اسلام ستیزی بر آن هستند تا جلوی اسلام و شرایع آن را بگیرند.

به عنوان نمونه فرعون به عنوان نماد شیطانی – انسانی دولت های استکباری – استبدادی به این نتیجه رسیده که اگر بخواهد «علو و برتری» حاکمیتی و سلطه بی چون و چرای خویش را حفظ کند، می بایست از همه روش ها برای ستیز و حذف اسلام و شرایع آن بهره گیرد. فرعون که مدعی ربوبیت عالی در تشریع و قانونگذاری بر مردم است و هیچ کسی دیگر را در این رتبه نمی پذیرد و ندای « أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى»(نازعات، آیه 24) سر می دهد، برای حفظ سلطه استکباری خویش از همه ابزارها و روش های ممکن حتی سحر و جادو بهره می گیرد تا به هدف باطل خویش برسد. فرعونیان در همایشی که به همین منظور داشتند به این نتیجه و مصوبه می رسند که موسی و هارون(علیهما السلام) دو ساحری هستند که به هدف اشغالگری و اخراج صاحبان اصلی از سرزمین خودشان به سحر متوسل شده اند تا این گونه شیوه برتر سبک زندگی مصریان را از میان بردارند و شیوه ای باطل را جایگزین کنند. بنابراین، لازم است تا همه ابزارهای کید و نیرنگ فراهم آید و در یک صف متحد علیه آن دو صف آرایی انجام شود؛ زیرا کسی رستگار می شود و حقانیت خویش را به اثبات می رساند که «استعلی» یابد و بتواند برترجویی خویش را در میدان عمل نشان دهد و به دست آورد.(طه، آیات 63 و 64)

پس از نظر دولت های استکباری و نظام سیاسی آنان، گفتمان و فلسفه و سبک زندگی آنان برترین نوع و عالی ترین آن است که می بایست به هر روشی از آن محافظت شود. از نظر آنان، استعلاء اجتماعی بر ملت و امت به هر شکلی بسیار مهم است؛ زیرا کسب برتری در همه زمینه ها به معنای حقیقی فلاح و خوشبختی است؛ بنابراین، برای دست یابی به هدف خویش از هر گونه رفتار خصمانه و باطل بهره می گیرند که از جمله آن ها بهره گیری از سحر و جادو(همان) و نیز مجادله ناحق علیه حق و عدالت و انکار یقینیات و معجزات بصیرت بخشی الهی است(نمل، آیه 14؛ حج، آیات 8 و 9)؛ این در حالی است که در گفتمان اسلامی، خوشبختی و فلاح در علو و استعلاء به هر شکی نیست، بلکه فلاح و خوشبختی حقیقی در سایه سار «تزکیه نفس» ایمانی و «تزکیه مال» انفاقی اتفاق می افتد؛ یعنی انسان باید افزون بر خودسازی در درون به اوضاع اجتماعی نیز توجه داشته و مثلا با پرداخت زکات به مستحقان و بهره مندی همگان از مواهب و اموال و ثروت در قالب عدالت قسطی به فلاح جمعی و اجتماعی نظر داشته باشد.(اعلی، آیات 14 و 15؛ شمس، آیات 7 تا 10؛ حدید، آیه 25)

روش های اسلام ستیزی و اسلام هراسی

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، دشمنان اسلام برای کسب «استعلاء» و به قول خویش «رویای آمریکایی» از هر روش و ابزار باطلی بهره می گیرند که مهم ترین آنها را می توان در سه چیز خلاصه کرد:

1. تزیین گری: از مهم ترین روش هایی که دشمن برای استکباری برای اسلام هراسی و اسلام ستیزی بهره می گیرند، تزیین باطل و زشت به امری حق و زیبا است. به این معنا که رفتارهای ظالمانه و زشت خویش را در جامه ای از زر ورق می پوشانند یا گنجشک را رنگ کرده و به جای قناری می فروشند. این گونه است که امور باطل خویش از جمله عقاید باطل خویش مانند شرک را در قالب مباحث علمی و قوانین نسبیت و مانند آنها قرار می دهند، یا رفتارهای فاسقانه و زشت و منکراتی خویش را به عنوان امور ارزشی به جوامع بشری عرضه می کنند. البته در این کار از روش های به ظاهر علمی بهره می گیرند؛ زیرا از نظر آنان روش علمی منحصر به حسیات است و هر چیزی که حس آن را درک کند، واقعیت بلکه حقیقت است؛ و هر چیزی که قابل ادراک حسی نباشد، غیر علمی و امری بی معنا خواهد بود که نه تنها واقعیت ندارد، بلکه حقیقت نیز ندارد. در حقیقت با نفی روش های دیگر علمی هم چون روش های عقلانی – شهودی عرفانی و کشف وحیانی، به مردم اجازه نمی دهند تا حقایق را در سطوح غیر حسی نیز بشناسند و بپذیرند. از نظر آنان آن که جهان را روشن می کند و حیات بخش و زندگی آفرین است، خورشید است، و چیزی غیر از خورشید نمی تواند حیات آفرین باشد؛ بنابراین، سخن گفتن از خدای خورشید آفرین بی معنا و غیرعلمی خواهد بود. این گونه فلسفه چینی از سوی مستکبران موجب می شود تا امکان نقد علمی با بهره گیری از روش های دیگر غیر حسی هم چون عقلی یا وحیانی فراهم نیاید و کسی گوش به حرف های عاقلان و صاحبان وحی ندهد و به طور خودکار سخنان آنان باطل شده و از گردونه مباحث و مسائل علمی خارج خواهد شد و دیگر نیازی نیست که کسی برای سبک زندگی خویش به عاقلان یا صاحبان وحی مراجعه کند و اسلام و شرایع آن را به عنوان سبک زندگی بپذیرد. در حقیقت با شیوه تزیین گری خویش، اسلام وحیانی را خرافه و بی معنا و غیر علمی جلوه می دهند و به ستیز با اسلام و احکام و شرایع و سبک زندگی آن می پردازند و این گونه راه را بر راه اسلام می بندند.(نمل، آیه 24)
2. جدال باطل: جدل باطل از دیگر روش هایی است که مستکبران برای اسلام هراسی و اسلام ستیزی از آن بهره می گیرند. در این روش آنان با بهره گیری از روش نسبیت علمی، اجازه نمی دهند تا چیزی به عنوان جزمیات مطرح باشد و هیچ اصلی جزم مورد قبول مراکز علمی قرار نگیرد؛ زیرا وقتی اصول جزمی در جهان نباشد و مثلا «ام القضایا» یعنی «استحاله اجتماع و ارتفاع نقیضین» مورد انکار قرار گیرد، دیگر نمی توان امری را جزمی و قطعی یقینی قرار داد و بر اساس آن ساختمان و بنایی را ساخت. شک گرایی و شکاکیت روشی است که دشمنان با بهره گیری از آن، به سادگی می توانند به ستیز به اسلام و اصول بنیادین آن هم چون توحید، نبوت و معاد بروند و احکام با خاستگاه چنین اصولی را بی مورد و بی معنا جلوه دهند. در حالی که آنان هیچ پایه علمی اثبات شده برای همین نفی جزمیات عقلی از جمله استحاله پیش گفته ندارند، با این همه به ادعای علمی بودن، به نفی علم می پردازند و به جدال با حق می آیند. امروز و دیروز مستکبران جهان برای این که در برابر آموزه های معرفتی و دستوری اسلام قرار گیرند، به جدال باطل می پرداختند و می پردازند و از این روش به تمام کمال بهره می برند و ساده اندیشان و مردمان عادی را به سمت باطل خویش می کشانند و آنان را برده فکری و عملی خویش می سازنند و راه را بر راه حق یعنی اسلام می بندند و خواری و عذاب دنیوی و اخروی را برای خویش و خلق به ارمغان می آورند.(حج، آیات 8 و 9)
3. شرک و مشابه سازی: شرک به معنای قرار دادن چیزی در سطح الوهیت و ربوبیت الهی از شیوه ها و روش هایی است که مستکبران در طول تاریخ از آن بهره گرفته اند. به عنوان نمونه فرعون خود را در ربوبیت و قانونگذاری و تشریع بلکه پرورش و پروردگاری نه تنها در سطح خدا بلکه «ربکم الاعلی» معرفی می کند تا این گونه مردمان را از خدا و احکام اسلامی دور سازد.(نازعات، آیه 24) این هم سطح سازی به شکل مشابه سازی با حق برای آن انجام می شود که قدرت تحلیل و تبیین از مردمان گرفته شود و توصیه های نادرست مستکبران جایگزین توصیه های پیامبران و اهل حق گردد. از نظر قرآن، مستکبران و دشمنان اسلام بر آن هستند تا با گسترش شرک و مشابه سازی با جریان حق، بتوانند موضوعات باطل و اهداف ظالمانه خویش را پیش ببرند و مردمان را از اسلام حقیقی و توحید و شرایع آن بازدارند و امکان گرایش آزاد به حق را از آنان سلب نمایند.(زمر، آیه 8)
4. اهانت و استهزاء: از روش هایی که اسلام ستیزان بهره می گیرند، اهانت به اسلام و مقدسات اسلامی است. آنان با سخنان و رفتارهای زشت و اتهامات باطل و واهی بر آن می شوند تا مردمان نسبت به اسلام بدبین شوند و گرایشی به آن نیابند.(توبه، آیه 12؛ نساء، آیه 46)
5. اتهام اشغالگری: از جمله روش هایی که دشمنان اسلام و مستکبران در راستای اسلام هراسی و اسلام ستیزی انجام می دهند، اتهام واهی و باطل اشغالگری در صورت سلطه اسلام و هیمنه آن است؛ چنان که فرعون و فرعونیان با این ادعا که حضرت موسی (ع) خواهان اخراج مصریان از مصر است، تلاش می کنند که اسلام را در میان مردمان گسترش داده و آنان را به اسلام دعوت کنند و بخوانند؛ در حالی که اصولا مسلمانان اهل عدالت قسطی هستند و هرگز چنین داعی و انگیزه ای برای گسترش اسلام ندارند.(اعراف، آیه 110؛ طه، آیه 63؛ شعراء، آیه 35)
6. تضعیف قدرت اقتصادی مسلمانان: از روش هایی که مستکبران در اسلام ستیزی به کار می گیرند، بهره گیری از تحریم ها و تضعیف قدرت اقتصادی مسلمانان و افزایش فقر است تا از نظر دیگران مردمانی فقیر و ضعیف دیده شوند و کسی گرایش به اسلام به عنوان یک مکتب سعادت بخش نیابند؛ زیرا گسترش فقر و ضعف اقتصادی مسلمانان نه تنها عاملی برای فرار مسلمانان ضعیف الایمان از اسلام می شود، بلکه خود عاملی برای هراس دیگر مردمان از اسلام و مکتب اسلام خواهد بود.(منافقون، آیه 7)
7. بازی با دین: از دیگر روش های اسلام هراسی و اسلام ستیزی مستکبران، بازی با دین است. به این معنا که گروهی از آنان به ظاهر مسلمان می شوند، ولی گاه با ارتداد یا روش های دیگر تلاش می کنند تا نشان دهند که اسلام ارزش آن را ندارد که کسی به آن بگروید و ایمان بیاورد.(آل عمران، آیه 72) برخی از افراد دین را بازیچه خویش قرار می دهند تا این گونه به کافران خدمت نمایند.(اعراف، ایه 51؛ انعام، آیه 70؛ مائده، آیه 57)
8. تکفیر: از دیگر روش هایی که مستکبران و ظالمان و کافران برای اسلام ستیزی و اسلام هراسی بهره می گیرند، تکفیر اهل اسلام و کشتن آنان برای اهداف مادی و دنیوی است.(نساء، آیه 94)
9. آزادیخواهی: انسان گرایش به آزادی دارد. از آن جایی که اسلام و شرایع آن محدودیت های را در قالب تکالیف موجب می شود، مستکبران و دشمنان در راستای اسلام هراسی و اسلام ستیزی با بهره گیری از مساله گرایش انسان به آزادی، اسلام را محدودیت ساز معرفی کرده و علیه آن تبلیغات می کنند در حالی که محدودیت هایی که تکالیف به دنبال دارد همگی به نفع و مصلحت بشر و در راستای اجرای عدالت قسطی و مانند آن است؛ اما دشمنان از این حربه برای تضعیف اسلام و اسلام هراسی و اسلام ستیزی بهره می گیرند.(هود، آیه 87) البته شهوت گرایان که اهل فسق و فجور هستند دوست دارند که هیچ گونه محدودیتی نداشته باشند و از همین روست که آنان دنبال اسلام هراسی و اسلام ستیزی می روند که گرایش اکثریت سفیه و نادان و سبک مغز است.(قیامت، آیات 1 تا 5؛ شمس، آیات 7 تا 9؛ بقره، آیه 130)
10. تحریف : مستکبران برای اسلام هراسی و اسلام ستیزی از روش تحریف لفظی و معنوی بهره می برند تا آن چه را از اسلام و احکام آن بیان کنند که موجب ترس و هراس دیگران می شود. این گونه است که جنبه هایی را که موجب ترس مردمان می شود را برجسته کرده یا با برخورد گزینشی از معارف و احکام اسلام، چهره ای واژگونه و وارونه از اسلام ارایه دهند.(بقره، آیه 75؛ یونس، آیه 15؛ نساء، آیات 46 و 119؛ مائده، آیات 13 و 41؛ تفسير عيّاشى، ج 1، ص 276، ح 276؛ البرهان، ج 2، ص 175، ح 4)
11. تظاهر به خیرخواهی: از دیگر روش های دشمنان مستکبر برای اسلام هراسی و اسلام ستیزی تظاهر به خیرخواهی و مصلحت اندیشی برای مردمان است؛ چنان که فرعون برای مبارزه با اسلام موسوی بیان می کند که او خیرخواه مردم مصر و سبطیان و قبطیان است و اگر اجازه دهد که اسلام موسوی مورد پذیرش یا گسترش قرار گیرد، موجبات از دست رفتن دین آنان شده و زمینه برای فساد و اخراج آنان از سرزمین های مادری ایشان فراهم می آید.(غافر، آیه 26؛ اعراف، آیه 110؛ طه، آیه 63؛ شعراء، آیه 35)
12. بدبینی و ایجاد پیشداوری منفی : انسان تغییر را دوست نمی دارد؛ زیرا به چیزی که عادت کرده دلخوش است و آن را برتر و بهتر می داند و وضعیت دیگر را در مقام شک و تردید می نگرد. همین امر موجب می شود تا دشمنان استکباری با بهره گیری از روان شناسی ترس ، و ایجاد بدبینی، پیش زمینه مخالفت و موضع گیری منفی را نسبت به پیام اسلام در میان مردمان ایجادکرده و آنان را نسبت به اسلام و احکام و قوانین و اهداف آن بترسانند. همین شیوه را فرعون در برابر اسلام موسوی به کار گرفت تا مردمان گرایشی به آن نیابند.(همان)

اهداف و آثار اسلام هراسی و اسلام ستیزی

از نظر قرآن، کسانی که به اسلام هراسی و اسلام ستیزی رو می آورند، اهدافی را دنبال می کنند که مهم ترین آن ها بهره مندی از نهایت امکانات دنیوی و لذات و شهوات مادی آن است(توبه، آیه 9؛ ابراهیم، آیه 3)؛ بنابراین دنیاطلبی و خواهش نفسانی است که گروهی را به اسلام هراسی و اسلام ستیزی سوق می دهد.

البته برخی از کسانی که گرایش به اسلام هراسی و اسلام ستیزی دارند، به سبب آن است که از نظر اعتقادی و فلسفی به خدا و توحید کافر هستند. این کفر اعتقادی افراد است که اجازه نمی دهد تا چیزی را به نام توحید سپس ربوبیت الهی در قالب نبوت و تشریع احکام یا معاد و قیامت را بپذیرند و به آن ایمان آورند. این افراد در مخالفت با اسلام از هر روشی بهره می گیرند تا مردمان را نسبت به اسلام بترسانند و یا ریشه اسلام را بر کنند.(نساء، آیات 160 و 161؛ اعراف، آیه 45؛ انفال، آیه 36)

از نظر قرآن، کسانی که گرفتار کفر یا دنیا طلبی یا هر دوی آن هستند، انسان هایی گرفتار ضلالت و گمراهی هستند و با اسلام ستیزی روز به روز بیش از پیش از راه حقیقت دورتر و گمراه تر می شوند.(نساء، آیه 167)

از دیگر آثار اسلام ستیزی آن است که این افراد به دام ظلم نسبت به مردمان می افتند؛ زیرا برای بازداشت مردمان از راه حق به هر ابزار باطلی متسمک شده و با اعمال و رفتارهای ظالمانه خویش اجازه نمی دهند تا مردمان در مسیر اسلام و شرایع آن گام بردارند.(اعراف، آیات 44 و 45؛ هود، آیات 18 و 19)

البته خدا کسانی که به اسلام هراسی و اسلام ستیزی اقدام می کنند در دنیا خوار و ذلیل و در آخرت گرفتار عذاب سخت می کند.(حج، آیات 8 و 9) هم چنین خدا می فرماید که این دسته از افراد در قیامت از این که مال خویش را برای هدف باطلی چون اسلام هراسی و اسلام ستیزی هزینه کرده اند، حسرت می خورند که البته سودی برای آنان نخواهد داشت.(انفال، آیه 36) این افراد در آتش دوزخ گرفتار می شوند (همان؛ زمر، آیه 8) و لعن الهی و مومنان را به جان می خرند.(اعراف، آیات 44 و 45)