امروز، روز بعثت است. بعثت تنها یک واژه نیست، بلکه هدیه خداوند به همه هستی است. هنگامی که زمین در تاریکی شد، مهر خداوند در خانه دل محمد(ص) درخشید و آذرخشی از «الله نور السموات والارض» در حرا جهید و آفرینش را به نور آفتاب شاد کرد و از تاریکی درآورد. امروز تنها انسان از بخشش خداوندی بهره مند نشد، بلکه همه هستی از تاریکی گمراهی و نقص درآمد تا در پرورشگاه محمدی(ص) به کمال برسد و مکارم و بزرگواری ها را در کلاس بزرگ معلم هستی بیاموزد.
امروز را مبعث خواندند، چون رستاخیز در زمین آغاز شد و مردگان از نور احمدی به دم و نفحات الهی زنده شدند و آفرینش، جان دوباره گرفت.
محمد(ص) تا چهل سالگی به غار حرا می شتافت و چشم به عرش می دوخت و در انتظار یک فرمان بود: اقرء؛ بخوان ای محمد!
پس از چهل سال، امروز این انتظار به پایان رسید و قول ثقیل و سدید بر قلب محمد نازل شد و فرمان از مصدر حیات و زندگی رسید: ای محمد! تو بخوان حقیقت نور را، بازگو معنای عشق را، بپاش بذر زندگی را، بنواز آهنگ شیرین آرامش جاودانه و آسایش بی پایان را.
امروز آهنگ زندگی دوباره در هستی نواخته شد و باران رحمت از آسمان عرش تا فرش بارید و خاک و خاکیان را رستاخیزی دوباره بخشید. امروز عرش بر هستی، هدیه زندگی را بخشید تا هبوط کردگان را به سوی آسمان راه بگشاید.
امروز، راه آسمان به سوی آفریده ها باز شد و انتظارها به پایان رسید. امروز آفریده ها از تاریکی درآمدند و آذرخشی که بر قلب محمد از آسمان درخشید نوری شد که هستی را روشن کرد.
اگر محمد(ص) نبود، هستی تا ابد در تاریکی و تیرگی گرفتار بود و دروازه های آسمانی هم چنان بسته می ماند. امروز پریان در آسمان جشن گرفتند و پریوشان در شگفت شدند. هیاهوی پریوشان به آسمان رفت. هر کسی می پرسید: امروز آسمان را چه شده است؟ این انفجار نور و درخشش آذرخش برای چیست؟
امروز! ابلیس در بند شد و شیاطین پریوش خاک بر سر، مدعیان دروغین خلافت، به کجا گریختند هنگامی که خورشید حقیقت از پس تاریکی های جاهلیت، برآمد و ابلیس رسوا شد و به گزینی خداوند آشکار گشت و نور خاک، درخشش دروغین ناز را خاموش کرد. آن مارج من النار، مدعی انا خیر منه، چگونه می توانست در برابر عظمت نور السموات و الارض تاب آورد و کرم شب تاب را چگونه توان است که چیرگی نور خویش را برخورشید جهان تاب دعوی کند؟
امروز! روز بعثت است. روز رستاخیز انسان و روز خلافت آدمی و روز رسوایی شیطان!
امروز پریان باز به سجده در افتادند و دست از مجادله برداشته و سرود سبحانک لا علم لنا الا ما علمتنا را بر گوش هستی نواختند؛ و ملکوت خاک را دیدند و شاگردی انسان را پذیرفتند و سایه ربوبیت او را بر سر خویش کشیدند و در مکتب محمدی(ص) زانوی تلمذ بر زمین زدند و از عرض فرود آمدند و در بیوت اذن الله ان ترفع درآمدند و خاک آستان احمدی(ص) را بر دیدگان مالیدند تا حقیقت تعلیم الهی، تاله انسان و ربوبیت او را به عیان مشاهده کنند.
فرشتگان، امروز با طهارت توبه به خانه آدم درآمدند و از مطهرون، اذن دخول خواستند تا خلیفه الهی، ایشان را به شاگردی بپذیرد و آنان را به کمال بایسته و شایسته شان برساند.
امروز، روز بعثت است. روز رستاخیز هستی است. امروز نور السموات و الارض بر هستی تابید و زندگی و حیات طیب آغاز شد. امروز، آغاز رستاخیز و قیامت واقعی هستی است؛ چرا که روز واقعه است.
