انسان و جن به هدف عبادت خداوند آفریده شده‌اند (ذاریات، آیه 56). البته براساس آموزه‌های قرآنی عبادت و بندگی یعنی انجام و ترک هر عملی به حکم و قصد الهی؛ یعنی خود را مطیع و تسلیم محض خدا دانسته و به بایدها و نبایدهایش عمل کند. پس هر چیزی می‌تواند رنگ عبادی گیرد. ما مسلمانان عادت کرده‌ایم فقط چند عمل از قبیل نماز و روزه و حج و خمس و زکات را امری عبادی بدانیم؛ در حالی از نظر آموزه‌های اسلام، هر کاری از کارهای روزمره زندگی می‌تواند یک عمل عبادی باشد. جالب اینکه اموری چون تولی و تبری یعنی دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا، امر به معروف و نهی از منکر و جهاد علیه متجاوزان و ظالمان و مستکبران مستضعف‌کش از مهم‌ترین اعمال عبادی است که کمتر به آنها توجه داریم.
2 شرط سالم بودن لقمه
بر اساس تعالیم اسلام، انسان باید ریشه‌ها را درست کند تا سایر اعمال عبادی‌اش درست شده و رنگ و روی خدایی بگیرد. از آنجا که لقمه‌ها، نطفه و فرزند و فکر و اندیشه و عمل را می‌سازد، باید مهم‌ترین کار در زندگی، توجه به لقمه‌هایی باشد که انسان به دست می‌آورد و می‌خورد و یا به خانواده‌اش می‌خوراند؛ زیرا این لقمه‌ها است که خون می‌شود و مغز و قلب آدمی را حیات می‌بخشد. حال اگر این لقمه‌ها حلال و طیب باشد، فکر و عملی که تولید می‌کند پاک و خیر خواهد بود، وگرنه ناپاک و شر خواهد بود. از همین رو خداوند در قرآن بر دو شرط اساسی در لقمه‌های انسان تاکید دارد که شامل طیب و حلال بودن است.
پیامبر(ص) بر تهیه لقمه‌های حلال تاکید جدی دارد؛ زیرا حتی اگر لقمه‌های پاک و پاکیزه و طیب و سازگار باشد ولی مراعات حلال و حرام در آن نشده باشد و لقمه دزدی، اختلاسی، ربوی، خیانتی، احتکاری و مانند آنها باشد، این لقمه تاثیر منفی می‌گذارد و مانند خانه‌ای است که از پای بست ویران است و یا نقشی بر آب است که هیچ مانایی و پایایی ندارد. وقتی کسی شراب می‌خورد، خواسته و ناخواسته مست خواهد شد و عقل و هوشیاری خود را از دست می‌دهد، یا کسی که زهر مهلک می‌نوشد باید خود را برای تب و مرگ آماده کند؛ همچنین کسی که لقمه حرام می‌خورد باید بداند که نماز و روزه و حج و جهادش تحت تاثیر این حرام خواری قرار می‌گیرد و اندک اندک این اعمالش از مسیر عبادی خارج شده و شیطانی می‌شود و به جای خدا برای شیطان نماز می‌گزارد و حج شیطان گذاشته و برای شیطان جهاد می‌کند و مظلومان و بی‌گناهان و مستضعفان و آوارگان را می‌کشد و خانه‌های آنان را ویران می‌کند.
فکر و اندیشه‌ای که در ذهن و قلب برخاسته از لقمه حرام پدید می‌آید، فکر پلید و عزم و عمل چنین شخصی جز فساد و افساد و تباهی نیست. بنابراین، افکار و اعمال چنین افرادی شیطانی می‌شود و در خدمت شیطان و اهدافش عمل خواهند کرد.
براین اساس در اسلام مهم‌ترین و برترین عبادت ،کسب روزی حلال دانسته شده و پیامبر(ص) می‌فرماید: الْعِبَادَهًْ سَبْعُونَ جُزْءً أَفْضَلُهَا جُزْءً طَلَبُ الْحَلَال؛ عبادت هفتاد جزء است و بالاترین و بزرگترین جزء آن کسب حلال است. (مستدرک الوسایل، محدث نوری، ج 13، ص 12، ح 14585).
اینکه سخن از هفتاد جزء برای عبادت می‌شود، از باب حصر نیست بلکه عدد هفتاد در دهگان نماد فزونی شمارگان است؛ یعنی اگر برای عبادت هفتاد جزء فرض کنیم، برترین این اجزای عبادت و بندگی خداوند کسب روزی حلال است؛ زیرا کسی که لقمه حلال کسب کند زمینه‌ای را فراهم می‌آورد تا عبادت‌های دیگرش نیز درست و مناسب و سازگار باشد؛ و اگر لقمه حرام شد باید فاتحه دیگر اجزاء عبادت را خواند؛ زیرا کسی که حرام خواری دارد دیگر نمی‌تواند خلوص نیت داشته باشد و کاری را برای رضایت خداوند انجام دهد.
