استفاده درست از نعمتها
هر كسي به حكم طبيعت انساني، به خودش مي بالد. بارها ديده شده كه كسي جلوي آب و آينه قرار مي گيرد و از خود مي پرسد چه قدر زيبايم و يا در حمام صدايش را رها مي كند و از خودش متشكر مي شود كه چه صداي خوش و رسايي دارد. به حتم هر كسي بشنود غش مي كند.
برخي بر اين باورند كه اگر ماه در نيايد جمال و كمال ايشان در آن حد و اندازه است كه بتواند به ماه بگويد تو در نيا كه من در آمده ام . اين تفكر اگر در باره خودشان پديد نيايد دست كم درباره فرزندانشان صدق مي كند و نام آنها را مي گذارند مهتاب و خورشيد تا به ماه و خورشيد طعنه زنند.
چنين تفكر و انديشه اي برخي را از راه به در مي كند . بسياري از كساني كه داراي صوت خوش و رسايي هستند و از جمالي بهره مند مي باشند گرفتار خودباوري افراطي مي شوند و كم كم در دامي مي افتند كه از نعمت خدادادي نه تنها به درستي بهره نمي گيرند بلكه كفران نعمت هم مي كنند.
اگر شكر نعمت آن است كه از آن به درستي بهره گيرند اينان با استفاده نادرست از نعمت زيبايي و رسايي به گمراهي كشيده مي شوند و ديگران را به گمراهي مي كشند.
البته اين اختصاص به اين افراد ندارد و هر كسي در جايي كه نشسته و از هر نعمتي سود مي برد گرفتار اين مشكل مي شود و به نوعي گرفتار گمراهي مي گردد.
فرعون در مقام قدرت، چنان به گمراهي مي افتد كه خود را گم مي كند و ادعاي خدايي مي كند. ديگراني نيز اين گونه در دام هر مقام و قدرت و نعمتي گرفتار مي شوند و از آن به جاي تعالي نفس و جامعه براي تخريب و نابودي خود و ديگران استفاده مي كنند.
راه بهانه جويان بسته مي شود
عده اي از كساني كه زيبا هستند و يا از صداي خوشي برخوردار مي باشند در دام لهو و لعب مي افتند و به جاي اينكه از آن نعمت سودبرند آن نعمت ، نقمت و بلاي جان ايشان مي شود.در روايت است كه در روز قيامت اين افراد كه به سبب صداي خوش، به لهو و لعب وفساد و تباهي افتاده و ديگران را نيز گمراه كرده اند مي پرسند چرا چنين كردي وبه فساد افتادي وديگري را نيز فاسد كردي؟
آن فرد خوش صدا مي گويد: خدايا به من صداي خوشي دادي و هر كسي كه مي شنيد عاشق آن مي شد و اين موجب شد تا گمراه شوم و پايم به مراكز لهو ولعب و فساد باز شود.
در آن زمان حضرت داود (ع) را مي آورند تا براي اين شخص بخواند. وقتي مي خواند همه مدهوش مي شوند. زيرا صوت داودي چنان خوش است كه كسي را توان و طاقت شنيدن آن نيست.مي گويند در ميان عرب ها برخي چنان صداي خوش و رسايي داشتند كه وقتي مي خواندند شتران به وجد مي آمدند و به حركت خويش چنان سريع و تند ادامه مي دادند كه وقتي به مقصد مي رسيدند جان از تن اين شتران به در مي رفت.
صوت داودي چنان مي كرد كه پرندگان و مرغان آسمان و زمين را به وجد مي آورد و تنها شتران و يا انسانها اسير صدايش نبودند.
خداوند مي گويد: اين بنده من چنان صداي رسا و خوشي داشت كه هيچ كسي را توان و طاقت شنيدن آن نبود و بي هوش مي شدند ولي اين صداي خوش او موجب نشد تا خود گمراه شود و يا ديگري را به گمراهي بكشاند بلكه مردم را با سرودهاي خوش، به دين و توحيد دعوت مي كرد كه مزامير داودي هنوز معروف و مشهور است.
ديگري را مي آورند و مي گويد: خدايا زيبايي ام مرا فريفت و به بزم و مراكز لهو و لعب كشاند و خود و ديگري را فاسد كردم و به تباهي كشاندم. اگر تو مرا زيبا نمي آفريدي اين چنين گرفتار و بدبخت نمي شدم و ديگران را گمراه نمي كردم تا شقاوت آنان دامن گير من هم شود.
خداوند حضرت يوسف (ع) را مي آورد و همه در برابر زيبائي او ، مات و مبهوت مي شوند و همانند زنان دربار او را بزرگ مي شمارند و ناخودآگاه در برابر زيبايي او فرو مي مانند.
آن گاه خداوند مي گويد: اي بنده من!تو زيباتر بودي يا حضرت يوسف(ع) كه خودش را حفظ كرد و به مقام عصمت رسيد و از فوايد زيبايي بهره مند شد و آن را در كار خير و نيك به كار گرفت؟در برابر هر چيزي مانند قدرت فرعوني ، قدرت سليماني و پادشاهي او بر موجودات از جن و انس و پرندگان و درندگان وچرندگان را نشان مي دهند و…
به هر حال بايد گفت كه آدمي مي بايست به خود مغرور نشود و نعمتي را براي خود نقمت نسازد و به درستي از هر نعمتي كه خدواند به وي داده بهره گيرد.
از نويسنده خوب و توانا اين انتظار است كه مطالب حق بنويسد و در راه عدالت و آزادي و تعالي و تكامل مردم از آن بهره ببرد و يا از شاعر و يا هنرمند انتظار آن است كه در راستاي كمال از آن استفاده كند نه اين كه آن را عامل گمراهي خود و ديگران و يا جامعه قرار دهد.
اين مشكل را مي توان در ميان همه افراد به شكلي يافت كه نعمتي را به نقمت خود و بلاي جامعه تبديل مي كنند . باشد كه از اين راه ، دوري وپرهيز كنيم و قلم و هنر و زيبايي خود را عامل گمراهي خود و ديگري نسازيم.
خداوند در روز قيامت در جواب اعتراض زيبا روياني كه مي گويند اگر تو مرا زيبا نمي آفريدي به بزم و مراكز لهو ولعب كشيده نمي شديم و خود و ديگري را فاسد نمي كرديم مي فرمايد تو زيبا تربودي يا حضرت يوسف كه خودش را حفظ كرد به مقام عصمت رسيد و از فوا يد به زيبايي بهره مند شد و آن را در كار نيك به كار گرفت.
