دست‌های آلوده شیاطین انسی و جنی

در مطلب حاضرنویسنده با استناد به برخی از آیات قرآن به برخی ویژگی‌های عملکردی ابلیس و شیاطین انسی و جنی پرداخته و تصویری از اقدامات آنها ارائه داده است.

***

ابلیس این دشمن جنی، همان شیطان اصلی است که با شیطنت خویش برآن است انسان را از کرامت ذاتی ساقط کند و به دوزخ ذلت بکشاند.(ص، آیه 74؛ اسراء، آیه 62؛ نساء، آیات 119 تا 121) بنابراین، نمی‌توان از شیطان انتظار داشت تا دشمنی نکند و انسانی را ساقط نسازد؛ بلکه همواره باید در انتظار دشمنی و حملات او بود که انسان را به رنج در دنیا و عذاب دوزخ در آتش می‌اندازد. اگر دیده یا شنیده شود که شیطانی برای حقوق بشر دلسوزی می‌کند، باید درباره دلسوزی‌اش شک کرد؛ زیرا هرگز دشمن برای دشمن خویش کاری نمی‌کند که سودی به او برسد. بنابراین، نادرست است انسان انتظارداشته باشد شیطان جنی این دشمن سوگند خورده برای انسان کاری مفید و سازنده انجام دهد. پس اگر شیطان‌پرستان به نان و نوایی در دنیا می‌رسند، باید بدانند که اینها همه در قالب سنت امهال و استدراج الهی(اعراف، آیه 183؛ قلم، آیات 44 و45) یا سنت‌های دیگر چون سنت پاداش عمل قرار می‌گیرد؛ زیرا هر کسی کار خیری کرده اگر به آخرت اعتقادی ندارد، می‌بایست پاداش کار خیر خود را در دنیا به دست آورد.(زخرف، آیات 32 تا 35)

به سخن دیگر، هر چند که ابلیس برای اولیاء خویش کارهایی را انجام می‌دهد و آنان را به قدرت‌های شیطانی مجهز می‌کند و به اشکال گوناگون امدادرسانی دارد، اما این امدادهای شیطانی، تنها در چارچوب مشیت حکیمانه الهی ودر قالب سنت‌های الهی است؛ بنابراین، اگر خدا نخواهد، شیطان هیچ کمکی به دوستان و افراد تحت ولایت و سلطه خویش نمی‌تواند بکند؛ از همین رو، قرآن بیان می‌کند که شیطان در ادعای امدادرسانی دروغ می‌گوید و ناتوان از امدادرسانی به اولیای خویش است؛ چرا که او موجودی ترسو است و از حضور در کارزاری که فرشتگان الهی حضور دارند،‌گریزان است.(انفال، آیه 48؛ حشر، آیه 16) پس شیطان تنها با تسویل‌گری و تزیین و ایجاد آرزوهای بی‌پایه واساس و‌انداختن در دور باطل (محمد، آیه 25) کاری برای کافران انجام نمی‌دهد و در روز قیامت نیز آنان را رها می‌کند؛ زیرا ناتوان از هر گونه یاری به خویش است، چه رسد که دستگیر دیگران باشد.(ابراهیم، آیه 22)

از نظر قرآن، بزرگ‌ترین جنایت شیطان علیه بشریت این است که او را از مقام کرامت الهی و خلافت ساقط می‌کند و با تزیین‌گری و فریبکاری مردم را به سوی طغیان و فجور سوق می‌دهد تا این‌گونه شرایط خلافت الهی از دست برود و در دنیا گرفتار رنج و در آخرت عذاب آتش دوزخ شوند.(همان؛ انعام، آیات 42 و 43) ابلیس شیطانی برای دستیابی به هدف پلید خود از انواع هنرها برای آراستن باطل و جایگزین کردن آن به جای حق بهره می‌برد(همان) تا انسان، زشت را زیبا ببیند و دنبال شرور به جای خیرات برود(فاطر، آیات 6 و 9) و این‌گونه به جای ایمان، کفر و نفاق و شرک را برگزیند و به جای اطاعت خدا به اطاعت از شیطان بپردازد و او را معبود خویش قرار دهد.(محمد، آیه 25؛ انفال، آیه 48)

شیطان هرگز خیرخواه انسان و بشر نیست، بلکه به عنوان دشمنی فریبکار و نادیدنی است که انسان را به برهنگی همه‌جانبه سوق می‌دهد تا رسوا و ذلیل شود.(اعراف، آیه 22)

اگر انسان در شرایط صلح و دوستی و محبت می‌تواند به یکدیگر خدمت رسانی و خیررسانی داشته باشد، ابلیس شیطانی به عنوان دشمن‌ترین دشمنان انسان، بر آن است تا با ایجاد دشمنی، جنگ و خونریزی و فساد و تباهی را در میان مردمان گسترش داده و نسل انسان را به نابودی بکشاند. بنابراین، از ابزارهایی که دشمنی را موجب می‌شود استفاده می‌کند که شامل خمر و قمار و مانند آنها است.(مائده، آیه 91)

ابلیس شیطانی در فکر و ذهن و قلب انسان‌ها نفوذ می‌کند و چون سلطه ولایی بر اولیای خویش دارد، آنان را برای مجادلات علمی بسیج می‌کند و با «وحی شیطانی» آنان را برای درگیری کلامی سپس جنگ و خونریزی تهییج می‌نماید.(انعام، آیه 121)

جالب اینکه وقتی می‌بیند که اولیای شیطان در ضعف و سستی هستند، با این همه چون دوستدار هلاکت آنان است، آنها را تشویق به جنگ و یورش می‌کند. به آنان وعده پیروزی و نصرت می‌دهد، اما در هنگامه جنگ از میدان می‌گریزد و اولیای خویش را تنها می‌گذارد.(انفال، آیه 48)

بسیاری از مردم به دلیل افتادن در دام «غرور»، گرفتار فریبی بزرگ شدند. شیطان مغرور و فریبکار برای آنکه مقاصد پلید خویش را جامه عمل بپوشاند افزون بر وعده‌های فریبنده و زیبا و تزیین‌گری زشت به جای نیکو، شرایط درگیری و جنگ را فراهم می‌آورد تا بشریت به نسل‌کشی و جنایت علیه یکدیگر روی آورد و فساد و تباهی را در زمین بگستراند.(همان؛ انعام، آیات 42 و 43؛ نحل، آیه 63؛ بقره، آیه 205)

بنابراین، شیاطین جنی و انسی مانند مستکبران آمریکایی و اروپایی همواره در ساختار تفکری و رفتاری شیطان، به جنگ‌افروزی گرایش دارند و انسان‌ها را به جان هم می‌اندازند. این‌گونه است که بسیاری از مردمان در دام فریب شیطانی می‌افتند و علیه یکدیگر جنگ می‌کنند. از نظر قرآن جنگ افروزی میان مردمان از مهم‌ترین ابزارها و شیوه‌های شیطانی است که شیاطین جنی و انسی از آن بهره می‌گیرند تا مقاصد خود را تحقق بخشند؛ براین اساس فرقی میان شیاطین جنی و انسی نیست و هر دو در خدمت ابلیس و اهداف خیانتکارانه او هستند.(انفال، آیه 48؛ انعام، آیه 112)

شیطان جنی دشمن اصلی انسان است و انسان نیز می‌بایست او را دشمن خویش بداند و گمان نکند که دشمنی شیطان یک توهم است، بلکه حقیقتی است که انسان‌ها همواره در طول تاریخ با آن مواجه بوده‌اند و بسیاری از مردم به سبب افتادن در دام شیطان در دنیا به انواع عذاب‌ها مبتلا شده و در آخرت نیز به دوزخ آتش گرفتار می‌شوند. اگر ما شیطان را دشمن نگیریم، او ما را دشمن می‌داند و علیه ما کار می‌کند؛ بنابراین لازم است تا ما نیز او را دشمن بگیریم و دشمنی او را توهم نشماریم.(فاطر، آیه 6؛ زخرف، آیه 62؛ بقره، آیات 168 و 208؛ اعراف، آیه 179)

شیطان دوست دارد تا با انسان‌ها همراه و همدم شود و آنان را این‌گونه به هلاکت رساند؛ بنابراین انسان‌ها باید او را دشمنی خطرناک بدانند که همراهی او بدترین همراهی خواهد بود.(نساء، آیه 38)

بسیاری از امت‌های بشری در دام شیطان گرفتار شده و با او به دوزخ می‌روند(اعراف، آیه 179؛ انعام، آیات 42 و43)؛ زیرا شیطان با اصول و روش‌های شیطانی به‌ویژه غرور و تزیین و تسویل و ابزارهای خاص خود بر آن است تا انسان گرفتار وارونگی شود و بر خلاف فطرت و هدایت الهی که خدا برای هر انسانی قرار داده عمل کند.(طه، آیه 50) البته از نظر قرآن، شیطان، قادر به مشاهده امورى پنهان از دید آدمیان است که این توان به او یاری می‌رساند که اگر سخنی بگوید، انسان گمان کند سخنگو، خودش است؛ زیرا شیطان از زبان مردم با مردم سخن می‌گوید و چون نادیدنی است مردم دشمنی به این خطرناکی را نمی‌بینند و او را اصلا به حساب نمی‌آورند و این‌گونه نابودی خویش و بشریت را رقم می‌زنند.(انفال، آیه 48؛ اعراف، آیه 27)

استفاده از سحر و جادو(بقره، آیه 102)‌، القائات شیطانی(حج، آیه 52؛ انعام، آیه 112؛ شعراء، آیات 210 و211)‌، دروغ و فریب و تزیین و تسویل(شعراء، آیات 221 تا 223؛ انعام، آیه 112) و ابزارها و روش‌های دیگر از سوی شیطان امری است که انسان‌ها بدان توجه نمی‌کنند و این‌گونه دشمنی میان خودشان را دشمنی عادی تلقی می‌کنند، در حالی که شیطان با بهره‌گیری از این اسباب به ایجاد دشمنی میان مردمان می‌پردازد و آنان را به سوی نابودی و هلاکت می‌افکند. در حقیقت ایجاد جنگ‌های نیابتی بدون اینکه خود را در صحنه جنگ نشان دهد، ترفندی است که شیاطین جنی و انسی برای هلاکت مردمان از آن بهره می‌گیرند. بنابراین، انسان به ظاهر می‌بیند که دو گروه از مردمان در جنگ با یکدیگرهستند، اما آتش بیار معرکه که ابلیس شیطانی است را نمی‌بینند.

از نظر قرآن، شیطان به آتش دعوت می‌کند(لقمان، آیه 21؛ فاطر، آیه 6) و در این میان، مستکبران و رهبران فاسد از او پیروی می‌کنند(ابراهیم، آیات 21 و22) و به کمک او می‌آیند و مردمان را به سوی آتش سوق می‌دهند که دنیا و آخرت آنان را تباه می‌سازد.