دنيا ميدان مسابقات گوناگون است. برگزاركننده اين مسابقات خداوند است. موضوع مسابقه تقوا و پرهيز از هر پلشتي و پليدي است. كساني كه وارد دنيا مي شوند در ميداني قرار مي گيرند كه از هر سو با مشكلات عديده اي مواجه مي شوند. در تعابير روايي از آن به ميداني پر از سنگلاخ ياد مي شود كه گام نهادن در آن سخت و دشوار است.
اميرمومنان علي(ع) در نهج البلاغه از پيامبر(ص) نقل مي كند كه آن حضرت فرمود: فان رسول الله(ص) كان يقول ان الجنه حفت بالمكاره و ان النار حفت بالشهوات؛ بهشت با ناخوشايندها و دوزخ با خوشايندها در برگرفته و پيچيده شده است. پس راه رسيدن به دوزخ تنها همراهي با هر تكاني است كه هواهاي نفساني و وسوسه هاي شيطاني مي دهند، چرا كه به سادگي در آتش دوزخ سقوط مي كنيم ولي بهشت با سختي به دست مي آيد چون بايد مراقب باشيم كه تكان ها ما را ساقط نكند. پس انسان در چنين ميدان مسابقه اي وارد شده است.
در آيات قرآني از اين ميدان مسابقه به دوزخي ياد مي شود كه همه را فراگرفته است و انسان ها مي بايست در هر گامي كه بر مي دارند به دقت مواظب باشند كه درست بردارند و مراقب باشند تا در حفره اي از حفره هاي دوزخ نيفتند. (آل عمران، آيه 103، مريم، آيه 17)
جايگاه تقوا
در اين مسابقه تنها كساني پيروز و سربلند بيرون مي آيند كه بتوانند ايمان خود را حفظ كنند و اجازه ندهند تا تكان هاي دروني وسوسه نفس و تكان هاي بيروني شيطان آنها را در چاهي از چاه هاي مسير نيندازد. تنها كاري كه هر انساني بايد انجام دهد اين است كه خود را در روي پل حفظ كند و استقامت ورزد و استوار گام بردارد و از تكان ها خود را نگه دارد. بنابراين كه به اين عمل، تقوا مي گويند كه چيزي جز پرهيزگاري نيست.
خداوند به صراحت مي فرمايد كه در مسابقه دنيا تنها كساني پيروز و برنده مي شوند كه پرهيزگاري پيشه كنند و خود را در روي پل و صراطي كه در دوزخ است از تكان هاي شديد نگه دارند: كل نفس ذائقه الموت و انما توفون اجوركم يوم القيامه فمن زحزح عن النار و ادخل الجنه فقد فاز و ما الحياه الدنيا الا متاع الغرور، هر جانداري چشنده طعم مرگ است، و همانا روز رستاخيز، پاداش هايتان به طور كامل به شما داده مي شود. پس هر كه را از آتش به دور دارند و در بهشت درآورند قطعا كامياب شده و زندگي دنيا جز مايه فريب نيست. (آل عمران، آيه 185)
اميرمومنان علي(ع) مي فرمايد: و اعلموا انه ما من طاعه الله شيء الاياتي في كره و ما من معصيه الله شيء الاياتي في شهوه فرحم الله امراأ نزع عن شهوته و قمع هوي نفسه فان هذه النفس ابعد شيء منزعا و انها لاتزال تنزع الي معصيه في هوي، آگاه باشيد! هيچ طاعتي نيست جز اينكه طبع انسان از انجام آن ناراحت است و هيچ كدام از گناهان و معاصي يافت نمي شود جز اينكه با تمايلات و غرائز حيواني انسان سازگار است! پس رحمت خداوند بر كسي باد كه از شهواتش خودداري كند و هوسهاي سركش نفس را ريشه كن سازد، زيرا مشكل ترين كار، جلوگيري از همين نفس سركش است كه هميشه ميل به معصيت و گناه دارد.
بنابراين انسان مي تواند با پرهيزگاري در ميدان مسابقه اي كه روح آتش دوزخ و روي پل صراط مستقيم انجام مي گيرد به سلامت بگذرد و از آن سو وارد بهشت شود و به عنوان برنده دست راست خود را بلند كند و با خوشحالي از دست اميرمومنان علي(ع) كه ميزان و داور اين مسابقه است جام كوثر را بگيرد و دست در دست آن حضرت(ع) شادي كند و جايزه خويش را دريافت نمايد.
