امام زمان(عج) تحقق بخش رسالت الهی

بسم الله الرحمن الرحیم

بر اساس روایات تفسیری از آموزه های وحیانی قرآن، حضرت مهدی(عج) همان «بقیه الله» است که از سوی خدا برای آخر الزمان در نظر گرفته شده تا تمدن اسلامی را در همه جهان براساس آموزه های ثقلین کتاب الله و عترت رسول الله(ص) ایجاد کند و اهداف و ماموریت همه پیامبران و اولیای معصوم الهی (ع) را جامه عمل بپوشاند و در یک کلمه عدالت قسطی را بر اساس آموزه های اسلامی جهانی سازد. بنابراین، تحقق بخشی  به رسالت الهی در قالب جهانی سازی تمدن اسلامی از مهم ترین اهداف حضرت ولی عصر(عج) است که نویسنده در این مطلب با مراجعه به آموزه های وحیانی قرآن، بر آن است تا آن را تبیین کند. با هم این مطلب را از نظر می گذرانیم.

اهداف رسالت پیامبران از نظر قرآن

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، فلسفه و هدف غایی ارسال رسولان و انزال کتب آسمانی، تحقق خلافت الهی انسان است؛ زیرا هر چند که خلقت مخلوقاتی چون انسان و جن به هدف عبادت و عبودیت ارادی و اختیاری از سوی آنان است تا در میانه ایمان و کفر، صعود و سقوط، ایمان و صعود را انتخاب کنند(ذاریات، آیه 56؛ بلد، آیه 10؛ انسان، آیه 3)، اما خدا انسان را برای خلافت الهی آفریده و فرموده است: إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً.(بقره، آیه 30)

براساس گزارش های قرآنی، نخستین فرد از نوع انسان که حضرت آدم(ع) است، همه اسماء الله را به شکل دارایی در اختیار داشت و به سبب ظهور اسمی صفات الهی، از این شانیت برخوردار بود تا خلیفه الله باشد.(بقره، آیه 31) از همین روست که همگان موظف به سجده اطاعت شدند و به طور طبیعی همه هستی، تحت تسخیر و استخدام این خلیفه الله قرار گرفت.(بقره، آیات 31تا 34؛ جاثیه، آیه 13)

البته به سبب دشمنی ابلیس جنی که مدعی خلافت الهی بود(ص، آیه 76)، آدم(ع) به سبب سوگند دروغ ابلیس به خدا(اعراف، آیه 21) انسان وسوسه می شود تا از میوه درخت ممنوع بچشد و قابلیت بقا در زمین آسمان بالا را از دست داده و به زمین آسمان پست دنیا هبوط کند.(بقره، آیات 34 تا 38)

از آن جایی که با هبوط آدم(ع) دشمن سوگند خورده نیز هبوط می کند، شرایط برای انسان سخت و دشوار می شود؛ زیرا دیگر آسایش و آرامش بهشت آغازین زمین نخست را نداشت(طه، آیات 117 تا 121) و از سوی دیگر هواهای نفسانی در این مهبط قوی تر و شدیدتر شده و تاثیرات مستقیم بر هدایت فطری باطنی او گذاشت که خدا در هر مخلوقی قرار داده است.(طه، آیه 50) بنابراین، در این شرایط استوای فطری و هدایت تکوینی فطری به تنهای کفایت نمی کند؛ زیرا امکانات سقوط فراهم تر از امکانات صعود شده است؛ اما باز به فضل الهی، خدا به خلیفه الله خویش ترحم نمود؛ زیرا خدا به همین رحمانیت خویش او را آفریده است(هود، آیه 119)؛ پس هدایتی افزون بر هدایت فطری برایش قرار داده و اسلام وحیانی را از طریق پیامبران در اختیار انسان قرار داد.(بقره، آیه 38؛ حدید، آیه 25؛ شوری، آیه 13؛ مائده، آیه 48)

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، ترکیب هدایت فطری و هدایت تشریعی وحیانی در قالب اسلام که مطابق هم هستند(روم، آیه 30) کمک می کند تا انسان در مسیر صراط مستقیم عبودیت قرار گیرد و به تقوای الهی برسد که اساس ظهور اسماء الله در انسان و تثبیت آن در شخص و قرار گیری در مقام خلافت الهی و مظهریت در ربوبیت می شود.(بقره، آیات 21 و 138؛ آل عمران، آیه 79)

بنابراین، همه آن چیزی که از سوی پیامبران در طول تاریخ آورده شده، همان اسلام با شرایع گوناگون است(آل عمران، آیه 19 و 85؛ مائده، آیه 48) که به انسان کمک می کند تا بتواند از وسوسه های شیطانی و هواهای نفسانی عبور کند و به اظهار صفات پرداخته و در قالب اسم درآورده و مسمای به اسماء الله شود تا این گونه با تحقق «اسم اعظم الله» در شخص خلیفه الله گردد و بتواند به اذن الله به مشیت حکیمانه الهی به عنوان یدالله و عین الله و مانند آنها در کائنات تصرفات داشته باشد؛ چنان که معجزات پیامبران همگی جلوه های از این تجلی «اسم اعظم الله» در آنان است.(بقره، آیه 260؛ مائده، آیه 110؛ آل عمران، آیه 49)

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، تحقق این هدف در عالی ترین شکل آن به معنای تحقق مکارم اخلاقی(سنن كبری، بیهقی ج۱۰ ص ۱۹۲ ؛ تفسیر مجمع البیان ، فضل بن حسن طبرسى‏ ج ۱۰ ص ۸۶ ؛ مكارم الاخلاق ، رضى الدين حسن بن فضل طبرسى‏ ص ۸ ؛ بحارالانوار،علامه مجلسی ج ۶۷ ص ۳۷۲ ؛ كنزالعمال ،متقی هندی ج ۱۱ ص ۴۲۰ ح ۳۱۹۶۹) در شخص است؛ زیرا همه فضایل و کرامت های الهی را در خود تحقق می بخشد و آنها به شکل ملکه و مقوم ذات در شخص به عنوان شاکله ظهور می یابد که اعمال ایشان بر اساس آن خواهد بود.

پس وقتی شخصی «متألّه» و خدایی شد همه اسماء الله در او ظهور می یابد و قابلیت و شأنیت خلیفه الله بودن را به دست می آورد. چنین شخصی به عنوان دارنده اسماء الله تجلیاتی در کائنات دارد که اعمال او را شکل می بخشد که بر اساس شاکله شخصیتی اوست.(اسراء، آیه 84)

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، هر چند که فلسفه نهایی و غایی در بعثت و رسالت، تحقق این هدف متعالی و قرار گیری بشر در مقام خلافت الله است؛ اما این امر لوازم و ملزوماتی دارد که از جمله آن ها تحقق عدالت قسطی در همه هستی است؛ چنان که خدا در قرآن به صراحت به این فلسفه و هدف بعثت پیامبران و رسالت آنان اشاره می کند و می فرماید: لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ؛ به راستى ما پيامبران خود را با دلايل آشكار روانه كرديم و با آنها كتاب و ترازو را فرود آورديم تا توده مردم به عدالت قسطی برخيزند؛ و آهن را كه در آن براى مردم خطرى سخت و سودهايى است پديد آورديم تا خدا معلوم بدارد چه كسى در نهان او و پيامبرانش را يارى مى ‏كند. آرى خدا نيرومند شكست ناپذير است.(حدید، آیه ۲۵)

عدالت قسطی به این معناست که هر کسی سهم و قسط خویش را از مواهب هستی در اختیارداشته باشد و ظلمی به او در هیچ چیزی و  به هیچ بهانه ای نشود؛ زیرا حتی کافران بلکه جانوران و گیاهان بلکه همه محیط زیست نیز سهم و قسطی دارند که خدا برای آنان قسمت کرده است(زخرف، آیه 32) و اگر به آنان داده نشود، ظلم و اجحاف در حق آنان به نوعی فسادگری و افساد است.(روم، آیه 41)

آموزه های وحیانی اسلام که مطابق فطرت است(روم، آیه 30)، مومنانی را می سازد که شاهدان الهی و قوامین بالقسط هستند(نساء، آیه 135؛ مائده، آیه 8) که حتی در حق دشمن خویش عدالت تقابلی و مثلی را دارند(همان؛ بقره، آیه 194؛ نحل، آیه 126) و در برابر بدی به همان میزان بدی می کنند(شوری، آیه 40) و در برابر احسان و نیکی نیز نیکی می کنند.(الرحمن، آیه 60)

براساس آموزه های وحیانی قرآن، تحقق عدالت قسطی نیازمند تحقق لوازمی در افراد و اجتماع است؛ زیرا کسانی به عدالت قسطی به شکل کامل قیام می کنند، که مقوم ذات آنان «عدالت قسطی» و «شهداء لله» باشد؛ یعنی اسماء الله در آنان مشهود شده باشد: قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ(نساء، آیه 135) پس قیام آنان برای خدا و ظهور عدالت قسطی هستند: قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ.(مائده، آیه 8)

بی گمان زمانی چنین حالتی تحقق می یابد که شخص «متاله» و خدایی شده و همه اسماء الله در او ظهور و تحقق یافته و مشهود باشد. بنابراین، تحقق مکارم اخلاقی در شخص نیازمند سیر تحولی و صیرورت و شدن هایی است که او را خدایی می سازد تا اسماء الله در قالب اسم اعظم الله در او مشهود شود و تجلی نماید. پیامبران، به عنوان اسوه های حسنه الهی(ممتحنه، آیه 6؛ احزاب، آیه 21) این حقیقت را به نمایش گذاشته اند وسرمشق های عینی برای آن بودند.

آنان با بهره گیری از مقام «تعلیم و تزکیه» تصرفاتی را در انسان انجام دادند تا انسانی متاله و شایسته خلافت الله پرورش یابد و در جایگاه انسان کامل و اولیای الهی قرار گیرند و به خلافت بپردازند که تجلیات نخست آن در «قوامین بالقسط» و عدالت قسطی خود را نشان می دهد تا هر کسی به حق خویش برسد بی آن که کم ترین ظلم بلکه حتی «بخس» نسبت به آنان شود.(اعراف، آیه 85؛ هود، آیه 85؛ شعراء، آیه 183)

پیامبران به عنوان رسولان الهی بر اساس قوانین مکتوب الهی که مطابق فطرت و عدالت است(روم، آیه 30) انسان مستوی و متعادلی را در همان حالت فطری صیانت کردند(شمس، آیه 7؛ انفطار، آیه 7) تا این انسان بتواند اسماء الله را در خود ظهور بخشد؛ زیرا تعلیم وتزکیه الهی پیامبران را راستای تحقق چنین هدفی است.(بقره، آیه 159؛ آل عمران، آیه 164؛ جمعه، آیه 2) این گونه است که تقوای الهی در این افراد موجب می شود تا در مقام یقین و علمی قرار گیرند که هیچ چیز بر آنان پوشیده نیست و همه چیز را براساس ملکوت آن می شناسند و می توانند بر اساس آن هر چیزی را در قالب عدالت مدیریت و مهار کنند و حق آنان را به تمام کمال ادا کنند.(بقره، آیه 282؛ انعام، آیه 75؛ اعراف، آیه 185؛ فصلت، آیه 53)

پس حکومت و حکم و قضاوت این خلفاء و اولیای الهی چیزی جز اقامه حق در قالب عدالت قسطی به  تمام وکمال نیست؛ چنان که خدا به صراحت می فرماید: وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ؛ و هر امتى را پيامبرى است پس چون پيامبرشان بيايد ميانشان به عدالت قسطی داورى شود و بر آنان ستم نرود.(یونس، آیه ۴۷)

 هم چنین خدا به صراحت درباره حکومت و حکم و قضاوت ملکوتی داود (ع) می فرماید:  يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ؛ اى داوود ما تو را در زمين خليفه و جانشين گردانيديم پس ميان مردم به حق داورى كن و زنهار از هوس پيروى مكن كه تو را از راه خدا به در كند.(ص، آیه 26)

درحقیقت رسولان با تبیین حقایق مکتوب الهی که مبتنی برعدالت تمام الهی است(حدید، آیه 25) بر آن هستند تا انسان را به سوی کمالی سوق دهند که آنان را در جایگاه خلافت الهی قرار می دهد؛ زیرا هر کسی هر اسمی را اظهار کند به همان میزان اظهار اسم در کائنات تصرفات تکوینی خواهد داشت. این گونه است است که به عنوان هدف بعثت پیامبران، ولایت الهی در انسان ظهور می یابد و ولایت طاغوتی و شیطانی و اختلافات برآمده از آن از میان می رود.(نحل، آیات 36 تا 39؛ بقره، آیه 213)

شکی نیست که انسان که بر اساس آموزه های وحیانی اسلام و پیامبران و تحت تعلیم و تزکیه الهی به کمال رسیده(انعام، آیه 48؛ اعراف، آیه 35)، انسانی است که قابلیت خلافت الهی را می یابد و می تواند به عنوان امت شاهد الهی حجت را بر دیگران از امت ها و جوامع بشری تمام کند و هر بهانه ای را از آنان سلب نماید.(بقره، آیه 143)

امام زمان(ع) بقیه الله برای امت آخر زمان

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، رسالت الهی پیامبران با ولایت امیرمومنان امام علی(ع) به اتمام و اکمال رسید(مائده، آیه 3) و آن حضرت(ع) به عنوان ولی الله (مائده، آیه 50) مامور می شود تا رسالت الهی پیامبران را در قالب حکومتی الهی استمرار بخشد و عدالت قسطی را در جهان فراگیر سازد.

البته توطئه های منافقان کافر (مائده، آیه 67) اجازه نداد تا این خواسته الهی در آن زمان تحقق یابد و حکومت ولایی الهی به شکل کامل شکل گیرد، بلکه سقیفه بنی ساعده همه چیز را به بیراهه کشاند و ظلم بسیار بزرگی را در حق تمام بشریت بلکه حتی جن مرتکب شد که قابل توصیف نیست.

با این همه، خدا در قرآن وعده داده تا مستضعفان از ظلم مستکبران به مدد الهی بیرون آیند و حکومت حق الهی در همه جهان گسترش یابد(قصص، آیه 4) و صالحان مصلح حکومت را در دست گیرند و رحمت الهی پیامبر (ص) درهمه هستی گسترش یابد و بندگان خدا به دولت الهی دست یابند:

وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ؛  إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِينَ؛ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ؛ و در حقيقت در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد ؛ به راستى در اين امر براى مردم عبادت‏پيشه ابلاغى حقيقى است؛ و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم.(انبیاء، آیات ۱۰۵ تا ۱۰۷)

بر اساس روایات تفسیری این امر در آخر الزمان انجام می شود و حضرت مهدی(ع) حکومت جهانی را می سازد که حکومت مصلح وعدل مطلق الهی است؛ چنان که در روایات از جمله روایت حضرت عبدالعظيم حسنی علیه‌السلام آمده است: دَخَلْتُ عَلَى سَيِّدِي مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع وَ أَنَا أُرِيدُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنِ الْقَائِمِ أَ هُوَ الْمَهْدِيُّ أَوْ غَيْرُهُ فَابْتَدَأَنِي فَقَالَ لِي يَا أَبَا الْقَاسِمِ إِنَّ الْقَائِمَ مِنَّا هُوَ الْمَهْدِيُّ الَّذِي يَجِبُ أَنْ يُنْتَظَرَ فِي غَيْبَتِهِ وَ يُطَاعَ فِي ظُهُورِهِ وَ هُوَ الثَّالِثُ مِنْ وُلْدِي وَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً ص بِالنُّبُوَّةِ وَ خَصَّنَا بِالْإِمَامَةِ إِنَّهُ لَوْ لَمْ‏ يَبْقَ‏ مِنَ‏ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ فِيهِ فَيَمْلَأَ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَيُصْلِحُ لَهُ أَمْرَهُ فِي لَيْلَةٍ كَمَا أَصْلَحَ أَمْرَ كَلِيمِهِ مُوسَى ع إِذْ ذَهَبَ لِيَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً فَرَجَعَ وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِيٌّ ثُمَّ قَالَ ع أَفْضَلُ أَعْمَالِ شِيعَتِنَا انْتِظَارُ الْفَرَجِ؛ خدمت حضرت جواد عليه السلام مشرف شدم و مى خواستم از آن جناب سئوال كنم آيا قائم كه مهدى موعود است اوست يا غير او؟ پس آن بزرگوار ابتداء فرمود و گفت: اى ابوالقاسم، قائم ما آن مهدى است كه انتظار غيبت او واجب است، و وقتى كه ظاهر مى شود مُطاع است، و او سوّمِ از فرزندان من است. به حق آن كسى كه محمّد را به نبوت فرستاد و ما را به امامت مخصوص كرد! اگر باقى نماند از دنيا مگر يك روز، خداوند طولانى مى كند اين روز را تا آن كه بيرون آيد آن بزرگوار، و پر كند زمين را از عدل و داد چنان كه از جور و ستم پر شده باشد؛ و خداوند سبحان امر او را اصلاح مى كند در همان شبى كه فرداى آن ظاهر مى شود چنان كه اصلاح فرمود امر حضرت موسى عليه السلام را در وقتى كه رفت آتش از براى عيالش بياورد، پس مراجعت كرد در حالتى كه پيغمبر خدا بود بعد از آن فرمود: افضل اعمال شيعه ما انتظار فرج است.( كمال الدين و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج ‏۲، ص ۳۷۷؛ كفاية الأثر في النص على الأئمة الإثني عشر، على بن محمد خزاز قمى‏، ص ۲۸۰؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ‏۵۱، ص ۱۵۶)

پیامبر(ص) در بشارت و مژده خویش می فرماید: ابشّرکم بالمهدی یملأ الارض قسطاً کما ملئت جوراً و ظلماً، یرضی عنه سکّان السّماء والارض، یقسم المال صحاحاً، فقال رجل ما معنی صحاحاً، قال بالسّویه بین النّاس و یملأ قلوب امّة محمّد(صلی الله علیه وآله وسلم) غنی و یسعهم عدله، حتّی یأمر منادیاً ینادی یقول من له بالمال حاجة فلیقم فما یقوم من النّاس الاّ رجل واحد (ثم یأمر له بالمال فیاخذ ثم یندم و یردّه ؛  شما را به ظهور مهدی (علیه السلام) بشارت می دهم؛ زمین را پر از عدالت می کند، همان گونه که از جور و ستم پر شده است؛ ساکنان آسمان ها و ساکنان زمین از او راضی می شوند؛ و اموال و ثروت ها را به طور صحیح تقسیم می کند. کسی پرسید: معنی تقسیم صحیح ثروت چیست؟ فرمود: به طور مساوی در میان مردم! (سپس فرمود:) و دلهای پیروان محمّد صلی الله علیه وآله وسلم را پر از بی نیازی می کند، و عدالتش همه را فرا می گیرد تا آن جا که دستور می دهد کسی با صدای بلند صدا زند: هر کس نیاز مالی دارد برخیزد. هیچ کس جز یک نفر بر نمی خیزد.( نورالابصار فی مناقب آل بیت النّبی المختار، صفحه 156 و 157، چاپ مصر)

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، حضرت حجت (عج) همان «بقیه الله» در قرآن است که خدا درباره آن می فرماید: بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ ؛ اگر مؤمن باشيد باقيمانده خدا براى شما خیرو بهتر است؛ و من بر شما نگاهبان نيستم.(هود، آیه ۸۶)

هر چند که در واژه مراد از بقیه الله هر آن چیزی است که باقیمانده باشد، چنان که قرطبي يكي از مفسران اهل سنت مي نويسد: « بقية الله خير لكم ؛ أي ما يبقيه الله لكم بعد إيفاء الحقوق؛ بقية الله بهتر است براي شما؛ يعني آن چيزي كه خداوند براي شما بعد از دادن حق ديگران باقي گذاشته است.»(تفسير القرطبي ، القرطبي ، ج 9 ، ص 86)

اما باید توجه داشت که از باب جری و تطبیق، مصداق اتم و اکمل آن همان حضرت مهدی(عج) است؛ زیرا هدف الهی از رسالت آن است تا حکومت صالحان(انبیاء، آیه 105) مصلح ایجاد شود و رحمت الهی که پیامبر(ص) مصداق اتم واکمل آن است، در قالب حکومت «انفس» ایشان (آل عمران، آیه 61) در جهان تحقق یابد و تمدن اسلامی الهی حکومت قوامین بالقسط شهداء الله را در جهان ایجاد کند.

بنابراین، باید گفت که هر چند معناي «بقية الله» عام و شامل هر چيزي مي شود كه خداوند براي مردمان باقي گذاشته باشد؛ ولی شکی نیست که يكي از مهمترين چیزهایی که خدا برای انسان باقی گذاشته ،همان كسي است كه در آخر زمان می آید و جهان را پر از عدل و داد مي نمايد و وعده الهی(انبیاء، آیه 105) و رسالت پیامبران را برای قیام بالقسط (حدید، آیه 25) تحقق می بخشد. از همین روست که حتي در بعضي كتب اهل سنت آمده است كه امام زمان(عج) خود را «بقية الله» ناميده و ديگران هم به حضرت ولي عصر(عج) «بقية الله» مي گويند.

از ابو جعفر امام باقر نقل شده است كه گفت: المهدي منا منصور بالرعب …وصاح صايح من السماء بأن الحق معه ومع أتباعه فعند ذلك خروج قائمنا ، فإذا خرج أسند ظهره إلي الكعبة واجتمع إليه ثلاث مائة وثلاثة عشر رجلا من أتباعه ، فأول ما ينطق هذه الآية : ( بقية الله خير لكم إن كنتم مؤمنين ) ثم يقول : أنا بقية الله وخليفته وحجته عليكم ، فلا يسلم مسلم عليه إلا قال : السلام عليك يا بقية الله في الأرض…؛ مهدي از ماست (اهل بيت) و خداوند او را با انداختن ترسش در دل دشمنان ياري مي كند … منادي از آسمان ندا مي دهد كه حق با او و اطرافيانش است. در آن هنگام قيام كننده ما قيام مي كند . پس وقتي ظهور كند به كعبه تكيه داده و سيصد وسيزده نفر همراه وي جمع مي شوند. پس اولين چيزي كه مي گويد اين آيه است: ( بقية الله خير لكم إن كنتم مؤمنين ) سپس مي گويد: اي مردم من بقية الله در زمين وخليفه خداوند و حجت او بر شما هستم. پس هيچ كس به وي سلام نمي كند، مگر اينكه مي گويد: سلام بر تو اي بقية الله…(الفصول المهمة في معرفة الأئمة، ابن الصباغ مالكي، ج 2 ص 1133- 1135، چاپ دار الحديث)

ابیاری از علمای اهل سنت نیز از امام باقر(ع) در روایتی طولانی می نویسد: أنه إذا خرج أسند ظهره إلي الكعبة واجتمع إليه ثلاثمائة وثلاثة عشر رجلا من أتباعه، فأول ما ينطق بهذه الآية : (بقية الله خير لكم إن كنتم مؤمنين) ثم يقول: أنا بقية الله وخليفته وحجته عليكم فلا يسلم عليه أحد إلا قال : السلام عليك يا بقية الله في الأرض …؛  وقتي مهدي ظهور كند، به كعبه تكيه داده و  313 نفر از طرفدارانش نزد وي جمع شوند. اولين چيزي كه بدان سخن می گوید اين آيه است كه :  بقية الله خير لكم إن كنتم مؤمنين ؛ سپس مي گويد: من بقية الله و خليفه او و حجت خداوند بر شما هستم. پس هر كس به وي چنین سلام مي گويد: سلام بر تو اي بقية الله …(العرائس الواضحة الشيخ عبد الهادي الأبياري ص 209 چاپ القاهرة؛ و نیز جالية الكدر ، الأبياري، ص 209 چاپ مصر به نقل از  شرح إحقاق الحق ،السيد شهاب الدین المرعشي، ج 13 ، ص 332)

به هرحال، حضرت مهدی(ع) کسی است که در قالب تمدن اسلامی رسالت همه پیامبران و انزال کتب آسمانی را به عنوان مصلح کل و عدل مطلق تحقق می بخشد و جهان را بر اساس نظام سیاسی ولایی و برمدار و محور حق و عدل اداره می کند و طاغوت ها را نابود می سازد و همه هستی از انسان و غیر انسان از عدالت او بهره می برند؛ چنان که امام علی(ع) می فرماید: در زمان حکومت مهدی علیه السلام گرگ و میش با هم در یک مکان زندگی می کنند، بچه ها با مارها و عقرب ها بازی می کنند، در حالی که اذیت نمی شوند و شر از میان می رود و خیر باقی می ماند.( منتخب الاثر، ص 474; الزام الناصب، ص 139، نجم الثاقب، ص 156 )

در روایت است: قائم علیه السلام به هر سو که رود، ابرها بر سر او سایه می افکنند و با زبانی فصیح می گویند: این مهدی آل محمد صلی الله علیه و آله است که زمین را پس از وفور بی عدالتی و ستم، پر از قسط و عدالت می کند. همچنین زمین در زیر پای او و یارانش در هم می پیچد؛ یعنی قدرت طی الارض خواهند داشت.(بیان الائمه، ج 3، ص 252 )