بسم الله الرحمن الرحیم
برخی از افراد در طول تاریخ نمادهای خیر یا شر می شوند، چنان که فرعون نماد زورمداران، قارون نماد زرمداران، هامان نماد تزویر، ابلیس نماد شیطنت، قابیل نماد برادرکشی، حضرت عباس نماد برادری، امام حسین(ع) نماد ستم ستیزی، امام علی(ع) نماد عدالت خواهی و حضرت مریم(س) نماد پاکدامنی و عفاف و عفت است.
براساس آموزه های وحیانی قرآن، قابیل به سبب بی تقوایی، حسادت، فقدان خوف از خدا و تاثیرپذیری از هواهای نفسانی، اولین کسی است که در مکتب شیطان، به برادر کشی اقدام می کند و نماد آن می شود.
هم چنین بر اساس آیات قرآنی، قارون نیز نماد دنیاپرستان است که به سبب رذایل پستی که در خویش پرورش داده، نماد دنیاپرستان زر اندوز شده که در نهایت نه تنها خود استفاده از زراندوزی خویش نکرد، بلکه با آن دفن شد تا عبرت دیگران باشد. با این همه هنوز هم بسیاری از مردم در اندیشه تکاثر و کنزاندوزی و ثروت اندوزی هستند و بر خلاف اهداف و مشیت حکیمانه الهی ثروت را در جایی به کار می برند که نه تنها برای مردم مفید نیست، بلکه موجبات افزایش فقر مردم و جامعه می شود. نویسنده در این مطلب با مراجعه به آموزه های وحیانی قرآن بر آن است تا ابعاد گوناگون دنیاپرستی قارون را تبیین کند که نماد این جماعت و جریان در میان انسان ها است. با هم این مطلب از نظر می گذرانیم.
رذایل اخلاقی قارون صفتان از نظر قرآن
از نظر قرآن، کسانی که قارون صفت و در اندیشه زراندوزی هستند، مجموعه از رذایل اخلاقی را با خود دارند که شناخت این صفات که خدا درباره قارون نماد زراندوزی بیان کرده می تواند ما را در شناخت هر کسی که دنبال زراندوزی هستند، کمک و یاری می رساند. از نظر قرآن، مهم ترین رذایل اخلاقی قارون و همفکران و هم اندیشه های آنان عبارتند از: فزون خواهی بی پایان(قصص، آیات 76 و 77)، برترجویی و علوخواهی نسبت به دیگران(قصص، آیات 76 و 83)، بی تقوایی و عدم عمل به احکام الهی مشکوف به عقل و نقل وحیانی(همان)، استکبارورزی در برابر ابلاغ آیات روشن الهی(عنکبوت، آیه 39)، تفاخر و فخرفروشی(قصص، آیه 76)، عدم پذیرش معجزات الهی(عنکبوت، آیه 39)، سحر و جادو دانستن معجزات و آیات بصیرت بخشی الهی(غافر، آیات 23 و 24)، تجاوزگری و طغیانگری(قصص، آیه 76)، تجمل گرایی و ریاورزی(قصص، آیات 76 و 79)، ایجاد حسادت در مردمان(همان)، ثروت اندوزی و تکاثر(همان)، عدم توجه به آخرت و کار برای آن(همان)، بخل ورزی و ترک احسان و انفاق به دیگران(همان)، فسادگری در زمین(همان)، فقدان صبر و کم حوصله گی(قصص، آیات 76 تا 83)، فراموشی آخرت(همان)، جهالت و غفلت(همان)، خودپسندی(همان)، خودنمایی(همان)، بدمستی و فرحناکی(همان)، عدم محبوبیت نزد خدا(همان)، ظلم و ستمگری(همان)، خودباوری افراطی در علم و توان علمی(همان)، فسادگری و افساد(همان) و مانند آنها.
در حقیقت از نظر قرآن، قارون و همفکران او مجموعه ای از رذایل را در خویش پرورش داده و بر اساس آن فلسفه و سبک زندگی خویش را سامان داده اند. این گونه است که گرفتار ناسپاسی و کفران نعمت(همان) و کفر (همان) می شوند و علیه دین و خدا به جنگ و مخالفت می پردازند و مردمان را به سوی نابهنجاری و افکار و رفتار ضد اخلاقی و دینی سوق می دهند.(همان)
قارون مسلکان انسان هایی مجرم (همان)، بدبخت(همان)، مکار و حیله گر(غافر، آیات 23 و 25) ظالم به خویش(عنکبوت، آیات 39 و 40)، تحقیرگر رفتاری و عملی مردمان(قصص، آیات 76 تا 79)، دنبال شهرت و خودنمایی در اجتماع(همان)، مخالف حق(غافر، آیات 23 تا 25)، استثمار جنسی زنان(همان)، ایجاد بی حیایی و بی عفتی در زنان(همان)، فرزند کشی(همان) ، باغی علیه حکومت دینی(قصص، آیات 76 تا 79) هستند و هرگز در مسیر قانون و هنجارها و ارزش های اجتماعی و فضایل اخلاقی حرکت نمی کنند بلکه علیه آنها هستند.
وحدت رویه اصحاب زر، زور و تزویر
از نظر آموزه های وحیانی قرآن، اصحاب زر و زور و تزویر از نظر فکری و رفتاری وحدت دارند و وحدت رویه آنان را می توان در رفتارهایی آنان به خوبی مشاهده کرد. از همین روست که خدا آنان را در کنار هم قرار می دهد و نمادهای زر و زور و تزویر یعنی قارون و فرعون و هامان را در کنار هم معرفی و مطرح می کند و بیان می دارد که چگونه آنان در برابر حق و علیه آموزه های وحیانی اسلام و شرایع آن، برخورد یکسانی داشته و اهل استکبار بودند.
از نظر قرآن صاحبان زر و زور و تزویر در بسیاری از امور یکسان فکر و عمل می کردند که شامل همان قانون شکنی و هنجارشکنی و مانند آنها است.(غافر، آیات 23 تا 25)
