در طول تاريخ اسلام مي توان موارد بي شماري را يافت كه پيشوايان كفر در برابر اسلام متحد شدند تا ريشه آن را بخشكانند. از همان آغاز ابلاغ رسالت از سوي پيامبر(ص) همه كفر با طيف ها و افكار و احزاب گوناگون به صف ايستادند تا چيزي كه آنان تحول خطرناك و بي بازگشت مي ناميدند، تحقق نيابد.
اين مسئله به ويژه پس از اعلام رسمي دولت اسلامي در شهر مدينه و ايجاد نظام جديدي بر خلاف نظام هاي پيشين شرقي و غربي، شدت يافت؛ زيرا دولت اسلامي چيزي جز تهديد مستقيم نسبت به جامعه و نظام جهاني سلطه نبود. بدين ترتيب طيف گسترده اي از افكار و شرايع و نظام هاي فكري و فرهنگي و سياسي در برابر اسلام ايستادند تا اجازه ندهند نظامي كه بر پايه عدالت شكل گرفته، خود را چنان كه هست نشان دهد و افكار عمومي جهان آن روز را تحت تاثير خود قرار دهد. از اين رو كافران و مشركان تا اهل كتاب تا گروه هاي قومي و ملي و مذهبي تا ماديگرايان و دنياطلبان همه و همه در برابر اسلام، صف متحد و واحدي را شكل بخشيدند و از همه ظرفيت و توان خود بهره بردند تا اين نهال دولت اسلامي ريشه ندواند و عدالت، محوريت پيدا نكند.
اين حركت اتحادي تمام كفر و شرك از آن زمان ادامه يافت تا اين كه در دوره معاصر، پس از آن كه دولت اسلامي دوباره با شعار عدالت جهاني شكل گرفت، دوباره انواع توطئه ها و دسيسه ها و جنگ ها و خيانت ها از درون و بيرون با دلارهاي نفتي و دلارهاي دمكراسي خواهي، به قصد ريشه كني آن بسيج شدند. امروز در هر دوره اي حتي انتخابات ما، دست هاي شيطاني متحد را مي بينيم كه به نام هاي زيبايي چون آزادي و ليبراليسم و دمكراسي، مي كوشند تا نظام واقعي عدالت محور به عنوان الگوي معاصر شكل نگيرد و نظريه دولت ولايي اسلام ريشه خود را در جامعه ايماني و انساني استوار نسازد.
نويسنده با بازخواني آيات قرآني بر آن است تا شيوه دشمنان به ويژه مدعيان دينداري را كه در كنار كفر ايستاده اند، تبيين كند كه با هم اين مطلب را از نظر مي گذرانيم.
معادل سازي و تعديل گرايي از نوع متشابهات
در تاريخ اين معنا را مي توان بسيار ردگيري كرد كه هر گاه چيزي محبوب مردم قرار گرفت، گروهي دغل كار و نيرنگ باز در اين انديشه رفتند تا با همانند سازي، كالاي نامرغوب خويش را در بازار مكاره اي بفروشند. از اينرو دشمنان حق و حقيقت، همواره بيش تر و سخت تر و حرفه اي تر بوده اند، زيرا هيچ كسي حاضر به خريد كالاي باطل نيست، لذا مشابه سازي و معادل سازي به عنوان مهم ترين شيوه براي فروش كالاي باطل در دستور كار قرار مي گيرد.
از اين جا مسئله اي به عنوان شبهات و متشابهات پديد مي آيد. شبهه را از آن رو شبهه ناميده اند كه جامه حق بر تن مي كند و در اين تن پوش باطل، خويش را عرضه مي دارد.
زماني كه دين به عنوان آموزه هاي وحياني براي رهايي بشريت از سوي خداوند نازل شد تا مردم را با قوانين و حقوق خويش آشنا سازد و عدالت خواهي را ترويج و انسانها را به سوي قيام عمومي جهت تحقق آن دعوت كند، اديان و مذاهب باطل بسياري شكل گرفت.
برخي از دشمنان دانا در كنار دوستان نادان درآمدند و با بهره گيري از سادگي آنان، افكار و انديشه هاي باطل خويش را به عنوان دين فروختند. اين گونه شد كه دين هاي حق با دشمناني دانا و زيرك و دوستان نادان به بيراهه رفت و تعديل بسياري يافت تا از عدالت عدول كند و به ظلم و بي عدالتي گرايش يابد.
يكي از علل ارسال پياپي رسولان الهي و كتب آسماني، از سوي خداوند، تغييرات شگرفي بود كه دشمنان در جامه اهل ايمان، در دين پديد مي آوردند، به گونه اي كه اصلاحات دايمي لازم و ضروري مي شد.
قرآن تبيين مي كند كه همه اهل كفر در اصل اين مطلب با هم متحد هستند كه اجازه ندهند تا قوانين هدايتي وحياني در جامعه اجرايي شود و عدالت و اعتدال در آن پاگيرد. از اين رو همه اقوام در طول تاريخ با گروه هايي از انسان ها مواجه بودند كه از نظر افكار وانديشه و روش ها همانند بودند. تشابه قلوب اهل كفر بر اين اساس، مورد تاكيد قرار مي گيرد و گزارش هاي بسياري از گذشتگان در آموزه هاي قرآني تكرار مي شود.
تكرار اين گزارش ها و روش ها و افكار از آن روست كه هر آن چه گذشتگان انجام دادند، دوباره بازسازي مي شود و دشمنان همان راه را مي پيمايند. تاريخ در حقيقت گزارشي از تكرار سنت ها و قوانين جاري بر جوامع بشري است. تشابه قلوب موجب مي شود تا در هر زمان و عصري، گروهي همان گذشته را بازسازي و تكرار كنند، هر چند كه ابزارها و وسايل آن ممكن است تغيير يابد، ولي ماهيت كار يكي است.
اهل كتاب، دشمنان داخلي
اگر بخواهيم صفوف اهل عدالت و ايمان را از صفوف دشمنان آن جدا كنيم بايستي بسياري از گروه هاي داخلي و به ظاهر ايماني را جزو دشمنان قرار دهيم و از دايره خودي به بيرون دايره برانيم. اين گونه است كه در هر زماني، منافقان جديدي در جامعه پديد مي آيد و در هر آزموني، گروهي ريزش مي كنند.
اهل كتاب در تحليل قرآني، همان نقشي را ايفا مي كنند كه منافقان و عناصر سست ايمان جامعه آن را در حال حاضر بازي مي كنند. به اين معنا اهل كتاب كه به معناي گروه هاي مومن به خدا و داراي وحي الهي مي باشند، به علل دروني و بيروني، راهي را طي مي كنند كه به دشمنان تبديل مي شوند.
در جامعه امروز مي توان گروه هاي بسياري را يافته كه به ظاهر با دولت اسلامي و انقلاب اسلامي هستند ولي در عمل در جرگه دشمنان آن دسته بندي مي شوند. مقاومتي كه از سوي اين گروه هاي به ظاهر همراه و خودي نسبت به طرح و فعاليت هاي عدالت محور دولت اسلامي صورت مي گيرد، از مقاومت هاي بيروني، شديدتر و خطرناك تر است.
در همين جامعه امروز بسياري هستند كه قانون اساسي را به ظاهر قبول دارند ولي نسبت به بسياري از مواد آن شرك مي ورزند. در قرآن، اهل كتاب نيز اينگونه معرفي مي شوند كه برخي از اهل كتاب با آن كه كتاب وحياني را در اختيار دارند ولي به شرك نزديك تر هستند. (نساء آيه51 و آل عمران آيه23و 119).
آنان اظهارات منافقانه اي نسبت به مسايل ابراز مي دارند و در عمل رفتارهايشان با دشمنان هماهنگ تر است. (آل عمران آيه119) آنان به قانون اساسي كتاب هاي آسماني ايمان واقعي نداشته و از برپاداشتن آن خودداري مي ورزند. (مائده آيه66) زيرا در حقانيت قوانين كتاب هاي آسماني كه به ظاهر بدان باور دارند شك و ترديد دارند (شورا آيه14)
بسياري از ايشان به اين سبب به دامن كفر مي افتند كه تلاش دارند تا اهل ايمان واقعي را به هر شكلي شده گمراه كرده و از انجام رسالت دور سازند و اجازه برپايي دولت عدالت محور اسلامي را ندهند. از اين رو خود اندك اندك در يك فرايندي به دامن كفر مي غلتند و با آنان هماهنگ تر و همراه تر مي شوند. (آل عمران آيات 110 و 111)
بغض و دشمني آنان نمي گذارد تا مسير حق را بپيمايند و براي تضعيف مسلمانان و دولت ايماني، روش هايي را به كار مي برند كه آنان را به سوي كفر و شرك سوق مي دهد؛ زيرا براي تغيير مواضع مومنان و دولت اسلامي، هرازگاهي تغيير موضع مي دهند و با تكرار واهي مي كوشند تا مواضع استوار مسلمانان و مومنان را سست كنند. (نساء آيه137)
بنابراين روش تغيير سريع مواضع و تكرار آن به عنوان يكي از روش هاي دشمنان معرفي مي شود كه با اين روش مي كوشند تا مواضع دولت اسلامي را سست كرده و ترديد در ميان رهبران و مردم بيافكنند.
پيشوايان كفر، رهبران واقعي منافقان داخلي از آن جايي كه دشمنان داخلي دولت اسلامي به سبب ضعف و ناتواني نمي توانند كفر خويش را آشكار كنند، به سوي نفاق رو مي آورند؛ زيرا قدرت اسلام به آنان اجازه بروز و ظهور در حوزه انديشه و عمل نمي دهد.
منافقان با علم به اين كه شعارهايي چون آزادي و دمكراسي نمي تواند مردم را به سوي ايشان جذب كند و هم چنين قدرت آن را ندارند تا دولت عدالت محور را ساقط سازند، ناچارند تا با نام دين و قانون اسلامي، وارد ميدان مبارزه شوند. اين گونه است كه ساخت مساجد ضرار و پايگاه هاي مردمي به ظاهر اسلامي در دستور كار قرار مي گيرد و انديشه ها و افكار پليد و ضدانساني خويش را در قالب انديشه هايي عرضه مي كنند كه بتواند پذيرش مردمي را به دنبال داشته باشد.
اين جاست كه به جاي عدالت كامل و توزيع ثروت و منابع توليد ملي، خواهان برنامه هايي هستند كه بتواند بر قدرت و مكنت آنان بيفزايد، زيرا افزايش قدرت مالي مردم به معناي كاهش قدرت نفوذ آنان خواهد بود. از اين رو خواهان حفظ جامعه به دو بخش نخبگان مالي و قدرت، و توده هاي مردم هستند. در اين جامعه دو طبقه، همواره تصميم گيران و تصميم سازان، گروه هايي از اشراف هستند كه قدرت مالي و فكري مردم را در اختيار مي گيرند و توده هاي مردم تنها بنده و برده آنان هستند.
ايجاد فضاهاي بزم شبانه و سرگرم كردن مردم به امور ساده و پيش پا افتاده، به آنان فرصت مي دهد تا به شكل آسان تري حكومت كرده و مقاصد خود را پيش برند. براين اساس نيروهاي آنان بيش تر از ميان افرادي انتخاب مي شوند كه به مسائل دنيوي و سرگرمي هاي روزانه و لهو و لعب بيش تر گرايش دارند تا به تغييرات بنيادين در زندگي.
از آن جايي كه منافقان در درون نظام اسلامي نمي توانند قدرت و ابزارهاي مناسبي براي حمله داشته باشند، وابسته به پيشوايان بيروني مي شوند كه در تحليل قرآني از آنان به پيشوايان كفر ياد شده است. پيشوايان كفر با فراهم آوري فرصت ها و توانايي هايي به نيروهاي داخلي اين امكان را مي دهند تا از درون، جامعه را به بحران بكشانند.
از خصوصيات پيشوايان كفر اين است كه اهل پيمان شكني هستند و هرگز به قراردادهاي خود نيز پاي بند نمي باشند؛ زيرا جز قدرت و دنيا به چيزي باور ندارند و تنها زماني كه در سستي هستند، وفادار به پيمان مي باشند و در هنگام قدرت، نيازي به پيمان نمي بينند و به سادگي آن را زيرپا مي گذارند.
در حقيقت پيمان تنها در هنگام سستي و ضعف معنا مي يابد و با قدرت يابي از ميان مي رود. (توبه آيه12) آنان با هر انديشه و تفكري كه بر پايه ايمان و عدالت باشد، مبارزه مي كنند، زيرا باور دارند كه ايمان مي تواند مردم را به دشمنان بسيار استوار، تبديل كند كه هيچ چيزي نمي تواند سد راه آنان باشد و عدالت به آنان مي آموزد كه چه بخواهند و چگونه بخواهند. اين امر، معنايي جز كاهش قدرت ايشان و مشاركت طلبي مردم در همه حوزه ها و امور نخواهد داشت.
پيشوايان كفر براي اين كه ارزش و اهميت دين را در چشم توده ها بكاهند، بر طعن به دين توجه خاص دارند. از اين رو تمام تلاشهاي آنها به اين مساله ختم مي شود كه دين را به هر شكلي شده بي ارزش و بي اعتبار سازند. ايجاد شبهه در دين و آموزه ها و مسايل آن، سست و بيهوده نمايي قوانين و ارزش هاي آن، از جمله روش هايي است كه دشمنان و پيشوايان كفر براي مقابله با دولت اسلامي در پيش مي گيرند.(توبه آيه12)
از اين رو نظريه هاي عدالت محور دولت اسلامي را به خرده مي گيرند و مي كوشند تا با شناسايي به ظاهر نقاط ضعف و بزرگ نمايي آن، مردم را از اين نظام و نظريه دور سازند.
جنگي كه پيشوايان كفر در كنار دوستان داخلي خويش از منافقان قديم و جديد پديد مي آورند همه جانبه است و تنها به جنگ هاي سرد و گرم و فيزيكي بسنده نمي كنند، بلكه جنگي بسيار وحشتناك و تمام عيار است و همه ساختارهاي دولت و نظام اسلامي را هدف قرار مي دهد. (توبه آيات 12تا 15)
منافقان قديم و جديد
منافقان قديم كساني هستند كه اصولاً با دولت اسلامي همراه و همگام نبوده و نظريات و نظام اسلامي را از ريشه نمي پذيرند و تنها به سبب عدم قدرت، اسلام را به ظاهر پذيرفته و به قانون اساسي دولت اسلامي تن داده اند.
اما منافقان جديد، كساني هستند كه در دولت اسلامي بوده و حتي بسياري از نظريات و نظام ها و قوانين آن را پذيرفته اند ولي به اسبابي چون اشرافيت و رفاه، قدرت و مكنت، دنياطلبي و حسادت و مانند آن، از نظام اسلامي بريده اند و در درون نظام به شكل اپوزيسيون عمل مي كنند. اهل كتاب را در تحليل قرآني مي توان از شمار منافقان جديد برشمرد؛ زيرا اينان در اصول كلي با اسلام و نظريات و نظام آن همراه هستند ولي به اسبابي چون حسادت، دنيا طلبي و امور پيش گفته، با نظام الهي اسلام لج افتاده اند.اين افراد به سبب آن كه داخل نظام اسلامي و به عنوان شهروندان زندگي مي كنند، بسيار خطرناك وارد مي شوند و با توطئه هاي دروني و متعدد خود ظرفيت و توان دولت را به تحليل مي برند و اجازه اجراي عدالت كامل را به دولت نمي دهند. (بقره آيه109)
خداوند از مومنان خواسته تا نسبت به عملكرد و رفتارهاي آنان هوشيار بوده و تزوير و توطئه هايشان را مراقب باشند؛ زيرا آنان مي كوشند تا به هر شكلي شده در نظريات و اجراي نظام و قوانين اسلامي خدشه و انحراف ايجاد كنند. (مائده آيات 48و 49)
از روش هايي كه دشمنان داخلي از آن بهره مي گيرند، تظاهر به پذيرش قانون اساسي و دولت اسلامي است تا در موقعيت مناسب قرار گرفته و ضربات سنگيني را بر دولت اسلامي وارد سازند. (آل عمران آيه72 و مائده آيه61)
از ديگر روش هاي آنان اين است كه با تبليغات و سخنان گسترده و بسيار مي كوشند تا نور عدالت خواهي را در دل مردم خاموش كنند و توده ها را از دولت و همراهي با آن باز دارند.(توبه آيات 29و 32)
آنان با ايجاد محافل توطئه و برنامه ريزي و شناسايي نقاط ضعف خود و دولت اسلامي مي كوشند تا هماهنگ و برنامه ريزي شده عمل كنند و با ايجاد خانه هاي تيمي حتي به ظاهر همراه و هماهنگ با دولت اسلامي همانند مسجدسازي و حسينيه سازي و برگزاري مراسم دعاي كميل و ندبه و مانند آن، اهداف زشت خويش را پيش برند.
پنهان كاري و نهان سازي از اصولي است كه آنان هميشه براي ضربه زدن استفاده مي كنند. ولي از آن جايي كه گاه اين توطئه ها به شكلي به بيرون درز مي كند آنان نسبت به اين رسوايي واكنش نشان مي دهند و به دوستان محفلي سفارش مي كنند كه هرگز توطئه ها را در بيرون محافل براي مومنان بازگو نكنند (آل عمران آيات72و 73)
آنان براي اجراي توطئه هاي خود از اين شيوه استفاده مي كنند كه همه طيف ها را به خدمت گيرند (احزاب آيات22و 26) از اين رو مي توان در ميان مخالفان و دشمناني كه به جنگ با دولت اسلامي مي آيند طيف هايي از منافقان، مشركان، مسيحيان و يهوديان، كافران، ضدخدايان و ملي گرايان و قومي گرايان و مانند آن ها را يافت. در حقيقت جنگ احزاب در شكل بيروني و داخلي همواره در دستور كار ايشان است.
آنان مي كوشند تا با گروهي از اهل ايمان و افراد داخل نظام و دولت اسلامي رابطه برقرار كنند تا از اطلاعات آنان بهره برده و در هنگام تبليغات، آنان را تحت تاثير قرار داده و همراه و همگام با خود سازند. (آل عمران آيه118) لذا خداوند هشدار مي دهد كه هر گونه دوستي و ارتباط آشكار و نهان با دشمنان جايز نيست و به عنوان گناه و جرم تلقي و مجازات هاي دنيوي و اخروي سختي را به دنبال خواهد داشت. (همان و آيات ديگر)
از آن جايي كه دشمنان دولت اسلامي جز به نابودي آن و جامعه ايماني، رضايت نمي دهد نمي توان به آنان خوش بين بود. آنان گام به گام مي كوشند تا دولت و دين را از ميان بردارند و همگان را پيرو و مطيع مسلك و مذهب و دولت كفر خويش سازند. خداوند به پيامبر(ص) هشدار مي دهد كه آنان جز به ايمان به كفر رضايت نمي دهند و تا آن جا جلو مي آيند كه دولت اسلامي و ايمان را به كناري بگذاري و پيرو محض آنان شوي. (آل عمران آيات72 و73 و آيات ديگر)
اين ها نمونه هايي از شيوه هايي است كه دشمنان دولت اسلامي و جامعه ايماني براي نابودي آن در پيش مي گيرند. بنابراين هوشياري و بيداري دولت و امت ضروري و لازم است؛ زيرا هرگونه كوتاهي جز پشيماني و ذلت چيزي به دنبال نخواهد داشت.
