اسلام بهترین اعتقاد
قرآن از مردمان خواسته است تا با مطالعات علمی و شنیدن اقوال و عقاید دیگران، بهترین ها را بشناسند و از آن اتباع و پیروی کنند. در حقیقت آزادی اندیشی و اجرای برنامه کرسی های آزاداندیشی برای ارایه اقوال و آراء گوناگون علمی لازم و ضروری است تا انسان با عقلانیت و تفکر تعقلی نه خیالی و ظنی، به انتخاب برترین ها و بهترین ها بپردازد و آن را در زندگی به مورد اجرا در آورد.
خدا می فرماید: فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ ؛ پس ای پیامبر به بندگانم بشارت ده! همان کسانی که به سخن گوش فرامى دهند و بهترین آن را پیروى مى کنند. اینانند که خدایشان راه نموده و اینانند همان خردمندان. (زمر، آیات 17 و 18)
البته از آن جایی که قرآن کتاب هدایت انسان به فلسفه و سبک زندگی درست و راستین است، خود نه تنها به این قانون اساسی و اصلی یعنی آزاداندیشی دعوت می کند، بلکه بر آن است تا برای جلوگیری از سرگردانی مردمان، بهترین قول و اعتقاد قابل عمل را بیان کرده و نشان دهد. از همین روست که خدا می فرماید: وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ؛ و کیست خوشگفتارتر از آن کس که به سوى خدا دعوت نماید و کار نیک کند و گوید من در برابر خدا از تسلیمشدگانم.(فصلت، آیه 33)
باید توجه داشت که در اصطلاحات قرآنی گاه قول به اعتقاد درونی نیز گفته می شود که حتی به زبان در نمی آید؛ چنان که خدا از افکار و اندیشه های درونی حضرت یوسف(ع) به قول تعبیر کرده است: قَالُوا إِنْ یَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَهُ مِنْ قَبْلُ فَأَسَرَّهَا یُوسُفُ فِی نَفْسِهِ وَلَمْ یُبْدِهَا لَهُمْ قَالَ أَنْتُمْ شَرٌّ مَکَانًا وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَصِفُونَ ؛ گفتند: اگر او دزدى کرده پیش از این نیز برادرش دزدى کرده است یوسف این [سخن] را در دل خود پنهان داشت و آن را برایشان آشکار نکرد؛ و در دل خویش گفت: موقعیت شما بدتر از اوست؛ و خدا به آنچه وصف مى کنید، داناتر است. (یوسف، آیه 77)
خدا در آیات قرآنی نه تنها به اصل آزاداندیشی و اصل پیروی از برترین مکاتب و عقاید توجه داده است؛ بلکه حتی به مصداق خارجی و عینی از کسی که بر اساس فلسفه برتر و برترین عقاید و مکاتب، سبک زندگی خود را سامان داده ، اشاره کرده است و فرموده است: قُلْ هَذِهِ سَبِیلِی أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِیرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِی وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ ؛ بگو این است راه من که من و هر کس پیروى ام کرد با بینایى به سوى خدا دعوت مى کنیم و منزه است خدا و من از مشرکان نیستم.(یوسف، آیه 108؛ نیز احزاب، آیه 21)