در آيات قرآني بر اين نكته تاكيد شده كه راه رسيدن به محبوبيت الهي و حبيب الله شدن آن است كه انسان نخست محبوب پيامبر(ص) شود. كسب محبت پيامبر(ص) نيز جز به پيروي سنت و سيره آن حضرت(ص) شدني نيست. (آل عمران، آيه31) پس مي توان گفت انساني كه دم از دوستي و محبت كسي مي زند بايد كاري كند كه محبوب را خوش آيد و در اين ميان همانندسازي افكار و رفتار، مهمترين جلوه اين محبت است. برهمين اساس كساني كه ديگري مهم يا ديگراني مهم براي خود برمي گزينند و آنان را سرمشق و الگوي خويش قرار مي دهند، بر آن هستند كه در افكار و رفتار، همانندسازي كنند و اين همانندسازي را حتي در پوشش و آرايش نيز مراعات مي كنند. (احزاب، آيه21)
كساني كه مدعي محبت اهل بيت(ع) هستند، حال چه رسد كه بسياري از ايشان مدعي تشيع بوده و خود را شيعه آن بزرگواران مي دانند كه ادعائي بس بزرگ و عظيم است و هر كسي را نسزد كه چنين ادعائي كند، مي بايست محبت خويش را به تعبير قرآن با اتباع نشان دهند تا هم محبوب اهل بيت(ع) شده و هم محبت خداوند را براي خود به ارمغان آورند. (آل عمران، آيه31) اين اتباع با اطاعت و پيروي از ايشان شدني و ممكن است، به طوري كه هرجا احتمال شك و ترديد داشتند به ايشان رجوع كرده و بخواهند هر آنچه را كه آنان مي پسندند پسنديده و به اجرا درآورند. (نساء، آيه59)
اما مشكل ما اين است كه محبت را تنها در تكريم نام اهل بيت دانسته و از عمل به اطاعت گريزان هستيم. با اين حال مي خواهيم كه نام ما در جريده محبان بلكه شيعيان ايشان ثبت شده و از بركات اين تحزب بهره مند گشته و خود را جزو حزب الله بدانيم؛ درحالي كه امام رضا(ع) درباره شرط محبت اهل بيت(ع) مي فرمايد: مبادا اعمال نيك را به اتكاي دوستي آل محمد(ص) رها كنيد، مبادا دوستي آل محمد(ص) را به اتكاي اعمال صالح از دست بدهيد، زيرا هيچ كدام از اين دو، به تنهايي پذيرفته نمي شود.؛بحارالانوار، ج78، ص348)
محبت عملي به اهل بيت(ع)
آن حضرت(ع) به شيعيان خويش بارها سفارش مي كند كه محبت را در چهره واقعي آن بجوييد و به نمايش بگذاريد. اگر واقعا اهل محبت به اهل بيت(ع) هستيد كه وظيفه الهي و شرعي هر مسلمان و مومني است (شوري، آيه23) مي بايست آن را در عمل خويش به نمايش گذاريد. از اين رو آن حضرت(ع) خواهان آموزش علوم اهل بيت(ع) مي شود و از همگان مي خواهد تا بياموزند و بياموزانند تا مردم بدانند كه خواسته آن حضرات(ع) چيست و چگونه بايد محبت ايشان را با پيروي از آموزه هاي آنان به ظهور رسانند.
در حديثي راوي مي گويد كه از امام رضا(ع) شنيدم كه فرمود: رحم الله عبدا احيي امرنا. فقلت له: و كيف يحيي امركم؟ قال: يتعلم علومنا و يعلمها الناس. فان الناس لو علموا محاسن كلامنا لا تبعونا؛ راوي گويد از امام رضا(ع) شنيدم كه مي فرمود: خدا بيامرزد كسي را كه امر ما را زنده كند. گفتم: چگونه امر شما را زنده كند؟ فرمود: علوم ما را مي آموزد و به مردمان تعليم مي دهد. همانا اگر مردم زيبايي تعاليم ما را دريابند، حتما از ما پيروي مي كنند. (عيون اخبار الرضا(ع) ج1 ص275)
در حقيقت شناخت مردم نسبت به اهل بيت(ع) هرچه افزايش يابد و علوم و معارف ايشان را بشناسند خودشان علاقه مند به اهل بيت(ع) شده و محبت ايشان در دلهاي مردم نفوذ مي كند و به دليل همين نفوذ محبت مي كوشند تا معارف ايشان را عملياتي كرده و آن را در خود و جامعه تحقق بخشند. اينگونه است كه معارف اهل بيت(ع) و محبت ايشان در سرتاسر جهان فراگير خواهد شد. پس بهترين شيوه بلكه تنها شيوه محبت كردن، علم و عمل است. به اين معنا كه اهل بيت و علوم آنان را بشناسيم و بدان عمل كنيم تا محبوب ايشان و پيامبر(ص) و خداوند شويم.
معيار شناخت نزديكي به اهل بيت
اگر كسي مي خواهد بفهمد تا چه اندازه به اهل بيت(ع) نزديك است و در حقيقت اهل بيتي و شيعه است، بايد به افكار و رفتار خودش نگاه كند كه تا چه اندازه نسبت به اهل بيت(ع) و علوم ايشان كه از طريق سنت و سيره منتقل شده آگاهي و علم دارد و تا چه اندازه به آن علوم عمل مي كند.
امام صادق(ع) در ارزيابي محبت مردم نسبت به اهل بيت(ع) به اين نكته توجه مي دهد كه ميزان آگاهي ايشان از روايات اهل بيت(ع) مي تواند نشان دهد كه اين شخص تا چه اندازه اهل بيت(ع) را دوست مي دارد و براساس همين دوستي است كه براي شناخت آموزه ها و علوم ايشان تلاش مي كند و به روايت ايشان مراجعه مي نمايد. امام صادق(ع) مي فرمايد: اعرفوا منازل الناس منا علي قدر روايتهم عنا؛ منزلت مردم را در نزد ما، از اندازه روايتشان از ما بشناسيد. (بحارالانوار- ج2- ص150 و نیز ميزان الحكمه ج2- ص517- ح3503)
پس محبت و تشيع تنها به زبان و گفتار نيست بلكه به علم و عمل است و در حقيقت محبت اهل بيت(ع) و بهره مند شدن از مواهب و بركات و آثار آن در گرو علم و عمل به آموزه هاي اهل بيت(ع) و علوم و معارف ايشان است.
