اخلاقی - تربیتیاعتقادی - کلامیفرهنگیمعارف قرآنیمقالاتوب نوشت

علل از دست رفتن کرامت و نعمت

از نظر آموزه‌های قرآنی علل و عوامل گوناگونی در از دست رفتن کرامت ذاتی و اکتسابی و نیز نعمت‌های خدا نقش دارد که از جمله مهم‌ترین آنها عبارتند از:
1. عدم تکریم یتیم و یتیم نوازی: کَلَّا بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ؛ این چنین نیست که مى‌پندارید، بلکه [زبونی، خواری و دور شدن شما از رحمت خدا برای این است که] یتیم را گرامى نمىدارید. (فجر، آیه 17)
2. عدم ترغیب دیگران به تأمین غذا و خوراکی افراد مسکین که توانایی حرکت بدنی و تامین نیاز غذایی خود را ندارند و از فقیر پایین‌تر و در شرایط بدتر هستند‌: وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ؛ و یکدیگر را بر طعام دادن به مستمند مسکین تشویق نمى‌کنید. (فجر، آیه 18)
3 بالا کشیدن ارث و میراث دیگران: وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَّمًّا؛ و میراث خود را [با میراث دیگران بی‌توجه به حلال و حرام بودنش] یک جا و کامل مى‌خورید. (فجر، آیه 19)
4. گرایش زیاد به افزایش ثروت‌‌‌‌: وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا؛ و ثروت را بسیار دوست دارید. (فجر، آیه 20)
از نظر آموزه‌های قرآنی این امور و مانند آن باعت می‌شود که خدا نعمت را از انسان سلب کند و به جای کرامت، خواری و ذلت را برای او رقم زند؛ زیرا در امتحان آزمایش با کرامت و نعمت مردود شده است. اگر کسی می‌خواهد کرامت و نعمت خداداد را حفظ کند باید از رفتارهای پیش‌گفته اجتناب کند؛ زیرا خدا در آیات قبل از این آیات می‌فرماید : فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی اکرمن، وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ؛ اما انسان، هنگامى که پروردگارش او را بیازماید و گرامى داردش و نعمتش بخشد، مى‌گوید: پروردگارم [چون شایسته و سزاوار بودم] مرا گرامى داشت.اما چون او را بیازماید و روزی‌اش را بر او تنگ گیرد، گوید: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد. (فجر، آیات ‌15 و 16)
خدا در این آیات بیان داشته است که اول به انسان کرامت و نعمت به عنوان آزمون می‌دهد که چگونه با اینها برخورد می‌کند. اگر در کار خیری به کار برد، نه تنها آن را حفظ بلکه افزایش می‌دهد و گرنه زمینه از دست رفتن نعمت و کرامت به دست خودش فراهم و شخص، فقیر و خوار می‌شود؛ چون این سنت الهی است. (رعد، آیه 11 و انفال، آیه 53)

مشاهده بیشتر

خلیل منصوری

آیت الله خلیل منصوری رامسری به مدت ده سال در مرکزفرهنگ و معارف قرآن به تحقیق و پژوهش در علوم و معارف قرآن پرداخته و در همین سال ها آثار چندی نگاشته که در مطبوعات علمی و پژوهشی چاپ و منتشر شده است. آیت الله هم چنین در مدت بیست سال همکاری با مرکز جهانی علوم اسلامی، سازمان حوزه های علمیه خارج از کشور و جامعه المصطفی مقالات و کتب بسیاری را در باره کشورهای جهان و اوضاع آن به شکل تحلیلی نگارش کرده است. لازم به ذکر است تمامی مقالات منتشر شده در این وبسایت تألیف ایشان است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا