اجتماعیاعتقادی - کلامیسیاسیمعارف قرآنیمقالات

سیاست دفاعی نظام ولایی در برابر دشمن

بسم الله الرحمن الرحیم

حق و باطل در دو نظام سیاسی ولایی و طاغوتی هماره در برابر هم قرار دارند؛ ازاین رو، دشمنی میان آن دو گریز ناپذیر است و این دشمنی آثاری دارد که لازم است شناخته و دانسته شود و برای مقابله و دفاع از تعدیات و آثار آن چاره اندیشی شده و آمادگی لازم و کافی به دست آید. هر چند که سیاست های دفاعی نظام ولایی در برابر دشمنان، سیاست های خردمندانه و انسان دوستانه ای است و هرگز از مدار عدالت و حق بیرون نخواهد رفت؛ زیرا هدف در نظام سیاسی ولایی وسیله را توجیه نمی کند؛ بلکه باید تنها باید از ابزارها و وسایل حق و عادلانه بهره برد؛ اما دشمن چنین رویه ای در پیش نمی گیرد و از هر ابزاری سود می برد. بنابراین، لازم است تا هوشیاری تمام در امت و امام و نظام سیاسی وجود داشته باشد تا دشمن ضربات کارسازی را وارد نسازد و نظام و امت را دچار بحران یا حتی سقوط سازد.

سیاست دفاعی، سیاست بازدارندگی

اصولا دفاع به معنای دفع و راندن و دور کردن است؛ بنابراین بازدارندگی از مولفه ها و عناصر اصلی آن است. هدف در سیاست های دفاعی ، سلطه و غلبه نیست، بلکه دفع و دور کردن دشمن از هر گونه تعرض است. از همین رو، باید سیاست دفاعی بر مبنای سیاست بازدارندگی باشد که دشمن را مرعوب کرده و می ترساند و از رعب و رهب به خود جرات تعرض و هجوم نمی دهد. بر همین اساس، تقویت بنیه نظامی و بهره گیری از همه توان در حد استطاعت از تجهیزات و نفرات در راستای جنگ نرم و جنگ روانی از ضروریات و بایسته های دفاع است.(انفال، آیه 60 و 12 و 13؛ حشر، آیات 2 تا 4)

به سخن دیگر، دفاع از مادّه «دفْع» به معناى دور نمودن چيزى است. اگر این واژه با كلمه «اِلى» متعدّى شود به معناى رساندن و پرداختن آمده است؛ و در صورتى كه با كلمه «عن» متعدّى شود به معناى حمايت است.( مفردات، ص 316، «دفع».)

دفع غیر از رفع است؛ زیرا دفع به معنای پیشگیری و اجازه ندادن تحقق چیزی است؛ در حالی که رفع نسبت به چیزی به کار می رود که تحقق یافته و باید برداشته شود.

واژه دفع، در اصطلاح فقهی، تكليفى است براى پيشگيرى از آسيبهايى كه اساس اسلام ، نظام سیاسی و امت اسلام را تهديد مى كند و يا جان و مال و آبروى انسان را هدف قرار دهد.(نگاه کنید: تحريرالوسيله، ج 1، ص 485.)

هم چنین دفاع، در اصطلاح حقوقی، همان جوابى است كه اصحاب دعوى به يكديگر مى دهند. این پاسخ و جواب به معناى اعم آن می تواند شامل ايرادات هم باشد که به طرف مقابل در دعوا داده می شود.(نگاه کنید: ترمينولوژى حقوق، جعفرى لنگرودى، ص 303، «دفاع».)

بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، . دفاع انسانها، در برابر متجاوزان امری فطرى است و بر همین اساس اسلام که دین فطرت است(روم، آیه 30) آن را تجویز کرده و بلکه گاه واجب دانسته است. گزارش های قرآن حاکی از این است که دفاع، حقّى مشروع در شريعتهاى آسمانى براى انسان بوده و اسلام در تمام شرایع آن را مشروع و بلکه در شرایطی واجب دانسته است.(بقره، آیات 191 تا 194؛ و 246 تا 251؛ توبه، آیه 36؛ نحل، آیه 60؛ حج، آیات 39 و 40)

در فلسفه و هدف دفاع قرآن اجازه پيكار به مسلمانان از سوى خداوند را به منظور دفع تهاجم دشمن و جلوگيرى از ظلم ایشان دانسته (حج، آیات 39 و 40) و در آیه 251 سوره بقره نیز دفع فساد از زمين را، دليل تشريع و جواز دفاع می داند. بنابراین مهم ترین فلسفه دفاع را باید دفع ظلم و تامین امنیت برای مظلوم دانست.(حج، آیات 39 و 40؛ شعراء، آیه 227)

از نظر قرآن دفاع از نظام سیاسی به ویژه رهبران امت بر عهده همه امت اسلام است.(توبه، آیه 13) خدا می فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد! صبر كنيد و ايستادگى ورزيد! و مرزها را نگهبانى كنيد و از خدا پروا نماييد! اميد است كه رستگار شويد.(آل عمران، آیه 200) امام صادق(عليه السلام) در معناى «رابطوا» فرموده اند: رباط ادنى ما هستيم، پس هر كس در دفاع از ما جهاد كند، از پيامبر صلى الله عليه وآله دفاع كرده است.(تفسير عيّاشى، ج 1، ص 212، ح 179)

هم چنین بر امت و نظام سیاسی لازم است تا از همه سرزمین های اسلام و اماکن مقدس دفاع کرده و امنیت آن را تامین کنند. خدا می فرماید: الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ ؛ همان كسانى كه بناحق از خانه ‏هايشان بيرون رانده شدند آنها گناهى نداشتند جز اين كه مى گفتند: پروردگار ما خداست و اگر خدا بعضى از مردم را با بعض ديگر دفع نمی کرد، صومعه ‏ها و كليساها و كنيسه ‏ها و مساجدى كه نام خدا در آنها بسيار برده مى ‏شود، سخت ويران مى ‏شد؛ و قطعا خدا به كسى كه او را يارى مى ‏كند، يارى مى‏ دهد؛ چرا كه خدا سخت نيرومند شكست‏ ناپذير است. (حج، آیه ۴۰)

آیات بسیاری در باره دفاع از وطن و سرزمین اسلامی و مسلمانان وارد شده که از جمله آن ها می توان به دفاع مسلمانان یهودی در عصر اشموئیل اشاره کرد.(بقره، آیه 246؛ و نیز نگاه کنید: بقره، آیات 190 و 191) خداوند در آیات 39 و 40 سوره حج ضمن بیان جواز و مشروعيّت دفاع از وطن، براى اخراج شدگان به ظلم و ستم و ترغيب ایشان به نصرت و يارى مدافعان از وطن خويش، آن را حافظ عدالت فراگیر و تامین امنیت عمومی دانسته است.

نظام سیاسی ولایی و امام امت باید هم چنین از یکایک امت و پیروان خویش دفاع کند و حقوق ایشان را استیفا و دشمن را سر جایش نشاند؛ چنان که حضرت موسی(ع) انجام داد.(قصص، آیات 15 و 19)

این دفاع هم چنین باید نسبت به مهم ترین امر حیاتی انسان یعنی توحید و اسلام و مبانی آن باشد و امت و امام و مومنان افزون بر دفاع نظامی باید در جهاد کبیر علمی به دفاع از مبانی و معارف اسلام پرداخته و شبهات دشمنان را دفع کنند.(فرقان، آیه 52؛ بقره، آیه 258؛ کهف، آیات 14 و 15؛ اعراف، آیات 85 تا 89؛ هود، آیه 61؛ مائده، آیه 76 و آیات بسیار دیگر)

اصول سیاست دفاعی نظام ولایی

دشمنی مقابل دوستى و محبّت، به معناى كراهت، نفرت، عداوت و خصومت آمده است.( فرهنگ فارسى، ج 2، ص 1538، «دشمنى».) برخی از دشمنی ها ریشه در جهالت دارد، اما برخی از آن ها از روی علم و دانش است. خصم در زبان عربی به چنین دشمنی اطلاق می شود؛ زیرا «خَصِمْ» به كسى گفته مى شود كه به شدّت در پى دشمنى است با اينكه حق نزد او آشكار است. (تفسير التحريروالتنوير، ج 12، جزء 25، ص 240)

بنابراین، چنین دشمنی چیزی جز دشمنی باطل علیه حق نیست و از آن جایی که باطل هیچ معیاری را مراعات نمی کند و تنها در صدد دست یابی به نتیجه و هدف از هر راهی است، دشمنی های خصمانه و آگاهانه بسیار خطرناک و زیانبار است. از این رو، دشمن شناسی و آگاهی نسبت به چنین دشمنانی لازم و ضروری است تا بتوان ابزارهای دفاعی مناسب و حق مدارانه و عدالت گرایانه ای فراهم آورد.

دشمنان باطل در برابر اهل حق، کارهایی می کنند که آثار زیانباری بر حق و اهل آن به جا می گذارد. از جمله این آثار می توان به مواردی چون: آزار و اذيّت رساندن به آنان در صورت سلطه بر مومنان(ممتحنه، آیه 2)، گمراهی و ضلالت از راه حق(قصص، آیه 15)، ظلم و بی عدالتی(مائده، آیه 8)، تعدی و تجاوز(مائده، آیه 2)، تحقیر و توهین(ممتحنه، آیه 2)، مجادله (زخرف، آیات 57 و58)، جنگ ویرانگر و قتل(آل عمران، آیه 103)، فریب کاری(اعراف، آیه 22)، مکر و حیله(یوسف، آیه 5)، نابودی جوامع(آل عمران، آیه 103) و مانند آن ها می شود.

ریشه دشمنی اهل باطل از کفار و مشرکان و منافقان نسبت به اهل ایمان و حق، اموری چون استکبار(بقره، آیات 34 و 36؛ مائده، آیه 85)، انکار ربوبیت الهی(حج، آیه 19)، تضاد اعتقادی(قصص، آیه 15؛ ممتحنه، آیه 4)، شیطنت ابلیس و شیطان(مائده، آیه 19 ؛ اسراء، آیه 53)، غرور(یس، آیه 77)، فراموشی معارف الهی و فطرت پاک(مائده، آیه 14) و مانند آن ها است.

با آن که دشمنان باطل هر گونه ابزاری را در برخورد استفاده می کنند، اسلام در حوزه برخورد با ایشان و دفاع از حق و حقانیت ، رویه ای در پیش گرفته که بر اساس حق و عدالت است.

از مهم ترین اصول در حوزه دفاعی نسبت به دشمنان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. اخلاق مداری: رعايت اخلاق نيك و برخورد مناسب با دشمنان در اوج درگیری و جهاد، از اصول اساسی در سیاست دفاعی نظام سیاسی ولایی است؛ زیرا هرگز حق و عدالت و اخلاق فدای سلطه و یا دفاع نمی شود و اصل حاکم بر همه رفتارها و گفتار است؛ چرا که هرگز هدف وسیله را توجیه نمی کند؛ افزون بر این که هدف اصلی اسلام و آموزه های آن، انسان موحدی است که همه زندگی خود را بر عدل و احسان و اکرام سامان می دهد؛ بنابراین، هرگز این اهداف متعالی نباید نادیده و کنار گذاشته شود. از نظر قرآن، هدف انسان سازی است و رفتارها و کردارهای امت و امام باید به گونه ای باشد که موجب تغییر رفتار در مردم و امت های دیگر شود. خدا می فرماید: وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ ؛ و نيكى با بدى يكسان نيست بدى را آنچه خود بهتر است، دفع كن! آنگاه كسى كه ميان تو و ميان او دشمنى است، گويى دوستى يكدل مى‏ گردد.﴿فصلت، آیه ۳۴﴾
  2. تنش زدایی: اسلام خواهان صلح و دوستی است و هرگز به جنگ آغاز نمی کند و جهاد مقدس را پیش نمی گیرد، مگر آن که برای دفاع از خود یا مظلوم و مستضعفی باشد.(نساء، آیه 75) بنابراین، اصل تنش زدایی در سیاست خارجی و حوزه دفاعی یک اصل اساسی و حاکم بر همه اصول دیگر است. از آیات قرآنی به دست می آید هم چنین باید اجتناب از تنش زایی به عنوان یک اصل مد نظر قرار گیرد. این بدان معنا است که اسلام نه تنها نظام سیاسی ولایی تنش های موجود را می زداید و کاهش می دهد، بلکه از هر گونه رفتاری که موجب تنش باشد اجتناب می کند؛ زیرا حمایت از صلح به عنوان وضعیت مطلوب بر می شمارد و جهاد را آخرین راهکار می داند. پس در سیاست خارجی کاری نمی کند که موجب رفتارهای خصمانه از سوی دشمن شود.(انعام، آیه 108)
  3. تقوای الهی: تقوای الهی به معنای مراعات هر آن چیزی است که رضایت خداوندی را موجب می شود و از خشم و غضبش جلوگیری می کند. از آیات قرآنی به دست می آید که تقوای الهی دارای مراتب سه گانه عمل به واجبات و ترک محرمات، عمل به واجبات و مستحبات و ترک محرمات و مکروهات و در مرتبه سوم افزون بر این امور، ترک برخی از مباحات مانند خوردن و خوابیدن و گفتن و مانند آن ها مگر در ضرورت است. برای کسب این تقوای الهی عمل به هر آن چه در شریعت آمده واجب و لازم است. خداترسی موجب می شود که انسان هر کاری را نکند. این رویه و رفتار باید نسبت به دشمنان نیز مد نظر قرار گیرد و رفتاری نداشته باشیم که به عنوان سیئات و بدی ها و زشتی ها و عامل خشم و غضب الهی شود. این از اصول اساسی در سیاست دفاعی نظام سیاسی ولایی است که باید مد نظر قرار گیرد. خدا می فرماید: وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ؛ و البته نبايد دشمنی و كينه‏ توزى گروهى كه شما را از مسجد الحرام باز داشتند، شما را به تعدى وادارد و در نيكوكارى و پرهيزگارى با يكديگر همكارى كنيد و در گناه و تعدى دستيار هم نشويد و از خدا پروا كنيد كه خدا سخت ‏كيفر است.(مائده، آیه 2) از نظر قرآن، هر گونه تعدی نسبت به دشمنان ، خود نشانه بی تقوای افراد است.(همان) بنابراین باید گفت: جواز تجاوز به دشمن و دفاع از خويشتن، در حدّ تجاوز انجام شده از سوى دشمن است نه بیش تر.(بقره، آیات 190 و 194؛ مائده، آیه 2؛ نحل، آیه 126)
  4. نیکی در برابر بدی: برای تغییر رفتار دیگران و ایجاد فضای سازنده در حد امکان باید در مقابل بدی دشمن مقابله به مثل نکرد ، هر چند که مقابله به مثل به عنوان یک رویه در قالب عدالت جایز و روا است؛ ولی اگر این دشمنی به حدی نرسیده که باید مقابله به مثل کرد، باید به جای مقابله به مثل و بدی در برابر بدی، نیکی را در برابر بدی جایگزین کرد. البته این که این سیاست در چه زمانی و نسبت به چه کسانی باشد، به اختیار رهبری و نظام سیاسی ولایی است. هم چنان که امیرمومنان امام علی(ع) نسبت به خوارج نهروان و حتی ناکثین در جنگ جمل انجام دادند و به دشمنان نیکی کردند و صبوری ورزیدند.(فصلت، آیه 34 و 35)
  5. احترام به حقوق دشمن: از نظر اسلام دشمنان نیز حقوقی دارند که از حقوق طبیعی و انسانی آنان برخاسته و شرافت انسانی موجب می شود تا این حقوق شناخته و بر اساس آن عمل و رفتار شود. خدا در قرآن بر لزوم احترام به حقوق دشمنان و پرهيز از تعدّى به آنان، به سبب دشمنى تاکید دارد و خواهان عمل به چنین رویه ای از سوی امت و نظام سیاسی ولایی است به طوری که رفتار امت از مسیر عدالت به عنوان اصل حاکم خارج نشود.(مائده، آیات 2 و 8)
  6. عدالت قسطی: چنان که گفته شد، مراعات اصول اخلاقی نسبت به دشمن و احترام حقوق ایشان لازم و بایسته است. در همین راستای بر عدالت محوری به عنوان بنیاد روابط انسانی در حوزه اخلاق اجتماعی تاکید شده است. البته این عدالت محوری در حوزه عمل سیاسی باید به گونه ای باشد که سهم و قسط هر کسی به عنوان یک انسان از مواهب طبیعی زندگی داده شود. از آن جایی که اجرای عدالتی قسط در میان دشمن سخت تر از اجرای آن در میان خودی ها و دوستان است؛ خداوند به مومنان هشدار می دهد که باید نه تنها قیام به عدالت قسطی داشته باشند، بلکه باید عدالت قسطی جزو ملکه بلکه مقوم ذات هر مومنی شود تا هرگز خواسته و ناخواسته از آن عدول نکند و هماره و در همه حال بدان قیام کند. از همین روست که بر «قوامین بالقسط» تاکید می شود و خدا می فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد! براى خدا به عدالت قسطی بسیار استوار و محکم برخيزيد و به عدالت‏ شهادت دهيد؛ و البته نبايد دشمنى گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد. عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است و از خدا پروا داريد كه خدا به آنچه انجام مى‏ دهيد، آگاه و خبیر است. (مائده، آیه ۸)
  7. دشمن شناسی: از مهم ترین سیاست های دفاعی در قبال دشمنان، دشمن شناسی است. از همین روست که قرآن به روش های گوناگون اطلاعاتی را از دشمنان و شیوه های آنان ارایه می دهد تا فریب سیاست های دروغین دشمنان را نخورند و موجبات شکست فراهم نشود. خدا از تبلیغات فریبنده دشمنان در جنگ نرم و روانی برای افزایش یاران و اهداف دیگر(انعام، آیه 112)، روابط مرموز پنهانی و کنایی و اشاری میان دشمنان(همان)، دروغ پردازی و افترا به رهبران (همان)، رفتارهای مجرمانه ضد قانونی و اخلاقی(فرقان، آیه 31)، مجادله پردازی در حقایق آشکار(غافر، آیه 35) و مانند آن ها به عنوان سیاست ها و سازوکارهای دشمن در تقابل با اسلام و نظام سیاسی ولایی سخن به میان آورده است. از آن جایی که دشمن در کمین امت است تا به هر شکلی نفوذ کرده و به اهداف پلید سلطه خویش برسد، امت و نظام سیاسی باید هوشیار باشد تا جاسوسانی از شهروندان اهل کتاب، منافقان و مسلمانان سست ایمان، در خدمت دشمنان قرار نگیرند و یا ارتباط دوستی و علاقه پنهانی و ولایت مدار میان امت و دشمن ایجاد نشود؛ زیرا این امور ممنوعیت داشته و حتی جرم تلقی می شود و دشمن از این روش ها و سازکارهای برای رسیدن به اهداف خویش سود می برد.(ممتحنه، آیات 1 تا 3؛ مجادله، آیه 22)
  8. سرکوبی دشمن: از مهم ترین سیاست های دفاعی نظام سیاسی در برابر دشمن، سرکوب آنان پیش از ضربه زدن است. سیاست های دفاعی باید به گونه ای باشد که دشمن از هر گونه رفتار خطرناک پرهیز کند و حتی گرفتار رعبی شود که خود از جنگ دست بر دارد. البته دست یابی به این مهم ، تنها در سایه ایمان و توکل و تفویض امور به خدا با فراهم آوری همه ابزارهای پیشگیری شدنی است.(انفال، آیات 12 و 13؛ حشر، آیات 2 تا 4) این سرکوبی باید تا جایی ادامه یابد که فتنه گری وجود نداشته باشد. خداوند می فرماید: وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِينَ ؛ با آنان بجنگيد تا ديگر فتنه‏ اى نباشد و دين مخصوص خدا شود. پس اگر دست برداشتند تجاوز جز بر ستمكاران روا نيست.﴿بقره، آیه ۱۹۳﴾ هم چنین سرکوبی باید به گونه ای باشد که عزت از ایشان برداشته و خوار و ذلیل در برابر اسلام و نظام سیاسی شوند و جرات و جسارت حمله نداشته باشند.(نحل، آیه 27)
  9. سیاست ارهاب و ارعاب: از مهم ترین سیاست های دفاعی که سیاست بازدارندگی نیز است، تقویت بنیه دفاعی نظام سیاسی و کشور در برابر دشمنان با بهره گیری از هر نوع امکانات و تجهیزات و نفراتی است که برای نظام سیاسی و امت، استطاعت و توان فراهم آوری آن وجود دارد. از همین روست که خدا تقويت بنيه نظامى با تمام توان تا حدّ ترسانيدن دشمنان خدا و مؤمنان راوظيفه اى برعهده مسلمانان و نظام سیاسی ولایی دانسته و هر گونه تامین و پرداخت هزینه در این راه را از مصادیق انفاق در راه خدا شمرده است. خدا می فرماید: وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ؛ و هر چه در توان داريد از نيرو و اسبهاى آماده بسيج كنيد تا با اين تداركات دشمن خدا و دشمن خودتان و دشمنان ديگرى را جز ايشان كه شما نمى ‏شناسيدشان و خدا آنان را مى ‏شناسد بترسانيد؛ و هر چيزى در راه خدا خرج كنيد، پاداشش به خود شما بازگردانيده مى ‏شود، و بر شما ستم نخواهد رفت.(انفال، آیه 60)
  10. افشاگری: در حوزه دفاعی از مظلوم باید از روش افشاگری در مجامع عمومی و بین المللی بهره گرفت تا ظالم در موضع ضعف قرار گیرد و نتواند برای خود پشتیبانی و حمایتی کسب و فراهم آورد. در حقیقت استفاده از روش جنگ نرم و جنگ روانی علیه ظالم و ستمگر از سیاست های دفاعی در نظام سیاسی ولایی است.(نساء، آیه 148)
  11. احقاق حق: احقاق حقوق مظلومان و تأمين آزادى آنان براى ابراز عقيده خود و تامین حقوق از دست رفته در برابر ظالمان متجاوز از هر آیین و مسلک و جغرافیایی لازم است و سیاست دفاعی نظام ولایی باید در این راستا ساماندهی و جهت گیری شود.(نساء، آیه 75؛ حج، آیات 39 و 40) در همین راستا، بازپس گيرى وطن از متجاوزان و بازگشت به وطن از سوی آوارگان، از بركات دفاع نظامى است که از سوی امت و نظام سیاسی اعمال می شود.(بقره، آیات 246 و 251)

آثار و برکات دفاعی

دفاع از نظام سیاسی ولایی و امت اسلام و سرزمین های اسلامی، برکاتی دارد که برخی از آن ها عبارتند از: احقاق حقوق مظلومان و تأمين آزادى آنان(حج، آیات 39 و 40)، بازپس گيرى وطن از متجاوزان و بازگشت به وطن(بقره، آیات 246 و 251)، تامین امنیت از جمله تأمين آزادى عقيده براى مؤمنان(حج، آیات 39 و 40)، حفظ جامعه از فساد و تباهى(بقره، آیه 251)، حفظ مظاهر دينى و اماكن مقدّس(حج، آیه 40) و مانند آن ها که در جاهای دیگر به تفصیل به آن اشاره شده است.

مشاهده بیشتر

خلیل منصوری

آیت الله خلیل منصوری رامسری به مدت ده سال در مرکزفرهنگ و معارف قرآن به تحقیق و پژوهش در علوم و معارف قرآن پرداخته و در همین سال ها آثار چندی نگاشته که در مطبوعات علمی و پژوهشی چاپ و منتشر شده است. آیت الله هم چنین در مدت بیست سال همکاری با مرکز جهانی علوم اسلامی، سازمان حوزه های علمیه خارج از کشور و جامعه المصطفی مقالات و کتب بسیاری را در باره کشورهای جهان و اوضاع آن به شکل تحلیلی نگارش کرده است. لازم به ذکر است تمامی مقالات منتشر شده در این وبسایت تألیف ایشان است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا