رسوایی کارگزاران سلطه استکباری در فتنه ها

بسم الله الرحمن الرحیم

فتنه ها، آزمون های الهی است که تحقق بخش فلسفه و اهداف خاصی است؛ زیرا در شرایط فتنه است که شخصیت و نیز گرایش ها و گریزش های هر کسی آشکار شده و رویش ها و ریزش ها در میان امت و مسئولان نظام سیاسی ولایی امکان پذیر شده و شناخت دوست و دشمن، خودی از غیر خودی و جدایی صف هر یک در میان شعله های عظیم آتش آزمون فتنه ها امکان پذیر می شود.

عبور نظام سیاسی ولایی از فتنه ها به آن کمک می کند تا با غربالگری جریان های نفوذی و نفاق شرایط را برای تفکیک خبیث از طیب فراهم آورده و نظام سیاسی پاکدست یا پاکدست تری را بوجود آورد؛ زیرا در آتش فتنه ها است که کارگزاران نظام سلطه جهانی استکبار از جریان های نفوذ و نفاق و مانند آن ها شناخته و به مردم معرفی شده و خط فکری و عملیاتی نفوذ آنان به نمایش گذاشته شده و مدعیان دروغین اصلاحات و عدالت و آزادی و حقوق شهروندی و مانند آنها رسوا می شوند؛ زیرا در میان آتش فتنه و احساس عزت و موفقیت دروغین، جریان نفوذ و نفاق و دیگر کارگزاران مستکبران جهانی، پرده از چهره نفاق آمیز خویش کنار می زنند و در سایه دروغین عزت و همراهی مستکبران جهانی و اعتماد به آنان، در فهرست های بلند بالایی همراهی و همسویی و همکاری خویش را با شیاطین استکبار جهانی و ایادی آنها به امت اسلام عرضه می دارند و بنزین بر آتش و هیزم مزدوران می ریزند تا شعله های آشوب و فتنه افزایش یابد و نظام سیاسی ولایی را تهدید کرده یا نابود سازد و امکان بازگشت به شرایط جاهلیت را فراهم آورد و امت از اسلام به سمت و سوی جاهلیت و نظام جاهلی بازگردد و فلسفه و سبک زندگی جاهلیت به ظاهر عالم فاقد عقل را به عنوان فلسفه و سبک زندگی بپذیرد و گفتمان شیطانی مستکبران را در میان امت اسلام اقامه کند و اسلام را به تعطیلی کام بکشاند.

آثار مثبت و منفی فتنه ها

فتنه در اصل به معناى قرار دادن طلا در آتش براى به دست آوردن خالصى آن است؛ و در قرآن به معانى مختلفى همچون امتحان، عذاب، سوختن با آتش، بلیّه، سختى، اضلال ،( مفردات الفاظ قرآن کریم، راغب اصفهانی، ص 623 و 624 ، «فتن»; التفسیر الکبیر، فخر رازی، ج 4، ص 406) شرک، بازداشتن از دین ،( مجمع البیان، طبرسی، ج 1 – 2، ص 511 و 513 ) آشوب و اخلال در امور(تفسیر التحریروالتنویر، ابن عاشور، ج 4، جزء 6 ، ص 276) استعمال شده است.

این در حالى است که برخى معتقدند، اصل در مادّه « فتن » چیزى است که موجب اختلال و هرج و مرج همراه با اضطراب مى شود و اموال، اولاد و کفر در قرآن از مصادیق آن است .( التحقیق، حسن مصطفوی، ج 9، ص 23 – 25، «فتن»)

از نظر قرآن، فتنه ها به دو دسته فتنه های الهی و فتنه های دشمنان تقسیم می شود. فتنه های الهی همان ابتلائات و امتحانات و آزمون های الهی است که به کمک آن ها اهدافی خاص به دست می آید که برخی از مهم ترین آن ها عبارتند از:

1. رسوایی فتنه گران: از مهم ترین آثاری که برای فتنه های الهی می توان بیان کرد، رسواسازی فتنه گرانی است که به عنوان جریان های نفوذ و نفاق در میان امت و حتی مراکز قدرت و اجرای نظام سیاسی ولایی حضور دارند. این دسته از فتنه گران که با توجه به شرایط وموقعیت ها عمل می کنند، در بسیاری از مراکز برای جاسوسی برای مستکبران وارد عمل می شوند و در میدان های جهاد و کارزار با انتقال اخبار امنیتی و نظامی در خدمت دشمنان بوده و مواضع و موقعیت خودی ها را به خطر می اندازند و اسباب شکست را فراهم می آورند. اما حضور همین فتنه گران در میدان های جهاد خود یکی از عواملی است که موجب رسوایی آنان می شود. در حقیقت حضور جریان نفوذ و نفاق در شرایط سخت و بحرانی برای امت، یک عامل فریب و مکر الهی است؛ زیرا آنان به گمانه این که دشمن موفق می شود، چهره نفاق خویش را آشکار می کنند و نشان می دهند که در خدمت اهداف استکبار جهانی و فتنه گری آن ها هستند. این گونه است که فتنه جنگ و جهاد خود عاملی برای رسوایی آنان می شود و خدا در این موقعیت ها آنان را رسوا و خوار می سازد و چهره واقعی آنان را نشان می دهد.(توبه، آیات 47 و 48؛ تفسير التحريروالتنوير، ج 6 ، جزء 10، ص 217) خدا در این آیات بیان می کند که گمانه های جریان های نفوذ و نفاق در امکان پیروزی دشمن موجب می شود تا همکاری خویش را آشکار سازند، اما وقتی خدا بر خلاف گمانه های ایشان حق را پیروز می گرداند آنان خود را در موقعیتی می یابند که امور بر خلاف آن چه گمان داشتند، تغییر کرده است و نمی توانند همکاری و خدمت خویش به دشمنان را نهان سازند. بنابراین، با تغییر امور و تقلب آن، زمینه برای رسوایی جریان نفوذ و نفاق فراهم می آید.(همان) خدا هم چنین در برخی دیگر از آیات قرآنی بیان می کند که چگونه احتمال موفقیت در موقعیت فتنه موجب می شود تا جریان نفوذ و نفاق چهره حقیقی خویش را آشکار کند و به صراحت علیه رهبری و نظام سیاسی ولایی و امت حزب الله موضع گیری کند و خواهان تغییر و جابه جایی قدرت و انتقال آن به جریان نفوذ و نفاق در راستای تحقق اهداف استکبار جهانی شوند.(منافقون، آیه 8) از نظر قرآن، جریان نفوذ و نفاق، با دیدگاه و نگرش انحرافی و نادرست، تفاوتی میان فتنه های الهی با فتنه های خلق نمی یابد، و از این روست که نشانی غلط می دهد و کاری می کند تا مردم گرفتار شبهات شده و از ادامه مسیر در خط رهبری نومید شوند. ایجاد شک علمی و تردید عملی از جمله شیوه هایی است که جریان نفوذ به آن گرایش دارند و همین امر موجب رسوایی آنان می شود.(اعراف، آیه 129)
2. افزایش و تشدید ایمان مومنان: از نظر قرآن، یکی از فلسفه ها و اهداف امتحان و آزمون با فتنه ها، افزایش سطح ایمانی مومنان است؛ زیرا مومنان وقتی در فتنه ها قرار می گیرند حقایقی را در می یابند که دلهایشان با آن تقویت و تحکیم شده و موجبات تثبیت ایمان آنان می شود.(مدثر، آیه 31)
3. ایجاد یقین: انسان ها برای دست یابی به یقین نیازمند علوم و ابزارهای شناختی خاص هستند. از نظر قرآن، فتنه ها برای مومنان یکی از عوامل ایجادی یقین است.(مدثر، آیه 31)
4. ایجاد صبر : از دیگر آثاری که فتنه ها برای مومنان دارد، ایجاد صبر و شکیبایی در آنان است؛ زیرا هر بلا و ابتلاء و فتنه ای شرایطی را ایجاد می کند که بستر صبر در اذیت ها و اطاعت ها و در برابر مصیبت ها و معصیت ها است.(فرقان، آیه 20)
5. پالایش مومنان: فتنه های الهی موجب می شود تا قلب های مومنان پالایش یابد و خالص شود و هر گونه شک علمی و تردید عملی از میان برود.(آل عمران، آیات 140 و 141 و 154)
6. تقوای الهی: از دیگر فلسفه ها و اهدافی که برای فتنه های الهی بیان شده است، می توان به کسب تقوای الهی و تشدید و تحکیم آن اشاره کرد.(حجرات، آیه 3)
7. توبه و اصلاح گری: انسان ها در زندگی ممکن است گرفتار اشتباهات و خطاها شوند، و این فتنه های الهی است که مومنان را نسبت به خطا آگاه کرده و زمینه را برای توبه و بازگشت و اصلاح امور فراهم می آورد.(اعراف، آیه 168؛ توبه، آیه 126) به عنوان نمونه وقتی امت اسلام و نظام اسلامی گمان می کند که با مذاکره با دشمنان می تواند اهداف مشروع خویش را تحقق بخشد، فتنه ها موجب می شود تا درک درستی از دشمنان به دست آورد و از مسیر انحرافی بازگردد. هم چنین جریان های نفاق وقتی شرایط را خلاف گمانه های می یابند، ممکن است از کرده خویش پشیمان شده و به سمت خدا و رسول الله(ص) بازگردند و همگام با رهبری شوند.(همان)
8. جداسازی صفوف: فتنه های الهی موجب می شود تا صفوف حق از باطل، خودی از غیر خودی، پاکان از ناپاکان، خداترسان از غیر آن ها جدا شود. در فتنه ها است که پیروان واقعی از امت حزب الله از جریان نفاق و نفوذ جدا می شود.(بقره، آیه 143) در فتنه های داخلی این حقیقت بیش تر از دیگر موارد خود را نشان می دهد و گروه های مطیع از غیر مطیع جداسازی می شود و امت و نظام سیاسی ولایی می تواند درک درستی از یاران و اصحاب واقعی خویش داشته باشد.(آل عمران، آیات 140 و 166) هم چنین در فتنه ها است که دروغگویان از راستگویان جدا می شود(عنکبوت، آیه 3) و اهل یقین از اهل شک باز شناخته می شوند.(سباء، آیات 15 و 21) هم چنین فتنه ها در جداسازی صابران و مومنان از غیر آن ها نقش اساسی دارد.(محمد، آیه 31؛ حدید، آیه 25؛ آل عمران، آیه 152؛ توبه، آیه 16)
9. رشد یابی: از نظر قرآن، فتنه ها و آزمون ها عامل رشد یابی انسان و هم چنین تشخیص رشد افراد است.(نساء، آیه 6) از نظر قرآن، شرایط فتنه این امکان را فراهم می آورد تا تحت تاثیر ربوبیت و پروردگاری الهی به کمالاتی برسند که تامین کننده رشد اوست و انسان را به عنوان انسانی رشید در مسیر اهداف خلقت قرار می دهد(بقره، آیه 49؛ اعراف، آیات 129 و 141؛ ابراهیم، آیه 6)؛ زیرا واژه رب به معنای پروردگاری و پرورش است که خدا به این نام ظهور می کند تا در فتنه ها انسان را چنان که هست پرورش دهد.
10. منش اهل حق از غیر آن: در شرایط فتنه است که منش و کنش هر کسی خود را نشان می دهد و شخصیت اشخاص آشکار می شود؛ زیرا عمل هر انسانی از شخصیت او نشات می گیرد.(اسراء، آیه 84) بر این اساس، در شرایط فتنه است که شخصیت ها آشکار می شود و هر کسی چنان عمل می کند که شخصیت اوست. در این میان مومنان با تقوا نشان می دهند که در عمل تا چه اندازه تابع عدالت و عفو و مانند آن ها هستند که مهم ترین و نزدیک ترین حالت به تقوای الهی است.(اعراف، آیه 129؛ مائده، آیه 8) اظهار تسلیم عملى در برابر فرمان‌هاى خداوند فلسفه امتحان‌هاى الهی است که در برخی از ایات به آن اشاره شده است(صافات، آیات 102 تا 106)؛ در حقیقت اهل ایمان در برابر خدا در شرایط فتنه دست ها را به نشانه تسلیم بالا می برند و هرگز اشکالی وارد نمی سازد و مطیع خدا و رهبری هستند.(همان)

اما فتنه های دشمنان برای آن است که این گونه حقایق چنان که هست دیده نشود و مردم در میان شبهات و متشابهات قدرت تشخیص حق از باطل را نداشته باشند. خدا به صراحت در آیاتی از قرآن بیان می کند که دشمنان از جمله مشرکان برای این که مردم حقیقت اسلام را درنیابند، با فتنه انگیزی در این مسیر حرکت می کنند؛ زیرا با آمیختگی حق و باطل، امکان تشخیص حق برای اکثریت توده های مردم فراهم نمی شود و این گونه جلوی گسترش اسلام در میان مردم و ملت ها گرفته می شود.(بقره، آیات 191 و 193 و 217؛ انفال، آیه 39)

امروز نیز دشمنان سوگند خورده اسلام و مسلمانان با ایجاد فتنه هایی چون وهابیت ، بهائیت و گروه های تکفیری چون داعش، القاعده، بوکوحرام و مانند آن ها بر آن هستند تا اسلام هراسی را در میان مردمان جهان گسترش داده و این گونه از آشکار شدن حقایق اسلامی جلوگیری کرده و از گسترش آن ممانعت به عمل آورند.

از همین روست که خدا فرمان داده است تا علیه فتنه گران از داخلی و خارجی جهاد شود و فتنه گران را از محیط های اسلامی اخراج و تبعید کنند تا فرصتی برای آنان فراهم نشود.

در حقیقت از نظر قرآن، فتنه گران به دو دسته اصلی دشمنان خارجی و دشمنان داخلی تقسیم می شود. دشمنان خارجی همان کافران و مشرکانی هستند که در خدمت شیطان و اهداف استکباری آن هستند و باید با جهاد این جریان را سرکوب و حذف کرد.(بقره، آیات 191 و 193 و 217؛ انفال، آیه 39)

دشمنان داخلی از جماعت فتنه گر همان جریان های نفوذ و نفاق است که در خدمت اهداف سلطه جهانی مستکبران هستند. اینان را باید شناسایی و از میان امت طرد و تبعید کرد تا فرصت فتنه گری نداشته باشند و از درون مرزهای جغرافیایی اسلام به نظام سیاسی ولایی و امت اسلام ضربه نزنند.(بقره، آیات 191 و 193)

خطر فتنه گری این افراد داخلی بسیار بدتر از کافران و مشرکانی است که از بیرون مرزهای جغرافیایی اسلام و نظام سیاسی ولایی به امت و نظام سیاسی ضربه وارد می کنند. از همین روست که خدا فتنه گری را بدتر از قتل و جنایت می داند تا معلوم دارد که هوشیاری امت و نظام سیاسی ولایی و مقابله با فتنه گران به ویژه داخلی می بایست شدیدتر و سخت گیرانه تر باشد.(همان)

شیوه ها و روش های جریان نفوذ و نفاق

جریان نفوذ و نفاق در جریان فتنه ها شیوه و روش هایی را در پیش می گیرند که موجب رسوایی آنان می شود. این گونه است که یکی از اهداف الهی از فتنه ها یعنی رسوایی جریان های نفاق و نفوذ تحقق می یابد. از جمله شیوه ها و روش هایی که آنان پیش می گیرند که موجب رسوایی آنان است می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. نشانی غلط: از نظر قرآن، کارگزاران استکبار جهانی از جریان نفوذ و نفاق، برای تحقق اهداف خویش نشانی غلط می دهند. به عنوان نمونه عزت را به جای آن که از منشاء و خاستگاه آن یعنی خدا بخواهند و با ایمان و اطاعت از رسول الله و رهبری آن را تحقق بخشند(منافقون، آیه 8)، این عزت را در ولایت کافران و سلطه مستکبران جهانی و همکاری و مذاکره با کدخدای دروغین یعنی آمریکا می جویند و نشانی آن جا را می دهند.(نساء، آیه 139) البته از نظر قرآن، این جریان تنها در این مورد نشانی غلط نمی دهد، بلکه در مسائل فرهنگی و اجتماعی نیز این گونه است به طوری که عزت را در گناه و هنجارشکنی و منکرات می جوید و از عزت در اطاعت و هنجارها و معروف ها پرهیز می دهد.(بقره، آیه 206) و هم چنین در مسایل اجتماعی و سیاسی، با دادن نشانی غلط و ایجاد شک علمی و تردید عملی می کوشد مردم را از مسیر رهبری دور سازد. از این روست که مثلا اذیت و آزارها و تحریم ها و مشکلاتی ایجادی از سوی مستکبران جهانی را به گردن رهبری می اندازد و رهبری را در این امور مقصر جلوه می دهد.(اعراف، آیه 129) در همین مسایل فتنه نیز می بینیم که جان جلاد و شهید عوض می شود و به جای آن که مستکبران جهانی را سرزنش کنند، به سرزنش جریان حزب الله می پردازند و رهبری را به سبب بی تدبیری دولتمردان مدعی تدبیر و امید مقصر جلوه می دهند.
2. همدلی و همکاری با مستکبران جهانی: از جلمه روش هایی که جریان نفوذ و نفاق در زمان فتنه پیش می گیرند، همدلی و همکاری با دشمنان و نظام سلطه در قالب جاسوسی و مزدوری و کسب درآمد حرام از طریق این ارتباط و ولایت پذیری آنان است که موجب رسوایی آنان در میان امت و نظام ولایی می شود.(توبه، آیات 47 و 48)
3. حضور در مراکز قدرت: از نظر قرآن، جریان های نفوذ و نفاق هماره تلاش می کنند تا با حضور در مراکز قدرت و تصمیم گیری و اجرا اهداف پلید خویش و نظام سلطه استکباری را برآورده و تامین کنند. اینان وقتی در شرایط فتنه قرار می گیرند، حقیقت شخصیت و اهداف خویش را آشکار می کنند و به صراحت از تغییر رهبری و نظام سیاسی سخن می گویند و عزت دروغین خویش را در این جا به جای قدرت و فتح سنگر به سنگر مراکز نظام سیاسی ولایی می دانند.(منافقون، آیه 8) براین اساس، امت حزب الله و نظام سیاسی ولایی می بایست هوشیار باشند و از این فرصت فتنه برای شناسایی و برکناری و مجازات جریان های نفوذ و نفاق بهره گیرند؛ به ویژه که این جریان ها در هنگام فتنه به سبب گمانه های موفقیت و نشانه های آن، خود را رسوا می کنند و فهرستی از مطالبات می دهند که در راستای جریان سلطه استکباری و اهداف آن است. باید توجه داشت که جران نفوذ و نفاق و کارگزاران استکبار و سلطه جهانی شیطانی، بر اساس راهبردهای استکباری، نفوذ نهان و مخفیانه را در نظام سیاسی در دستور کار دارند؛ این ها در شرایط عادی مخفی کار کرده و خود را نشان نمی دهند؛ اما در هنگام فتنه چهره کریه و زشت خویش را آشکار و دشمنی نهان خویش را به نمایش می گذارند. البته باید توجه داشت که نفوذ در همه مراکز قدرت و تصمیم گیری و تقنین و اجرا موجب شده تا جریان نفوذ و نفاق این امکان را داشته باشد تا از هر تصمیم و اجرایی آگاه شود و به موقع علیه اقدامات سازنده امت حزب الله را بگیرد و حتی به تخریب امت حزب الله بپردازد و بیانیه هایی به نفع فتنه گران و به حمایت آنان صادر و با آنان همسویی و همدلی کنند و بنزین روی هیزم آنان بریزند. حضور جریان نفوذ و نفاق در قوای سه گانه مقننه و قضائیه و مجریه و حتی شوراهای شهر و روستا موجب شده تا هر گاه بخواهند از قدرت و نفوذ خویش بهره گیرند و به حمایت از آشوب گران و فتنه گران اقدام کرده و فتنه گران و سرشاخه های آنان را که حتی در میان وزراء و نمایندگان سیاسی داخلی و خارجی و نمایندگان مجلس و قضات و نیروهای انتظامی و نیروهای امنیتی و اطلاعاتی حضور جدی دارند، نهان و مخفی سازند و برای زمان و شرایط مناسب به کار گیرند و در حمایت از زیرشاخه ها و مزدوران بی جیره و مواجب بیانیه داده و از قدرت و نفوذ خویش برای رهایی و آزادی آنان تلاش کنند و آنان را از مرزهای خطر بیرون و به اماکن امن ببرند.
4. اعتماد به اخبار دروغ: از جمله روش ها و شیوه های کارگزاران نظام سلطه جهانی، اعتماد به اخبار دروغ و رسانه های فاسق است. اینان همان طوری که خود اهل شایعه سازی هستند، هم چنین به اخبار فاسقان مانند بی بی سی و صدای آمریکا و رسانه های معاند اعتماد دارند و همه اخبار آن ها را به عنوان اخبار صحیح و دقیق می پذیرند و بر اساس آن عمل و رفتار می کنند و بر آتش فتنه می افزایند و مردم را به مرگ و نیستی و اجتماع را به نابودی سوق دهند و جنگ افروزی می کنند.(حجرات، آیه 6)
5. جاسوسی: چنان که بارها گفته شده جریان های نفوذ و نفاق اهل جاسوسی برای دشمن هستند و در هنگامه فتنه این امر تشدید می شود و همین امر نیز موجب رسوایی آن است.(مائده، آیات 41 و 42؛ توبه، آیات 47 و 48)
6. تخلف از رهبری: جریان نفوذ و نفاق، به دلیلی این که اعتقادی به اصلاح گری رهبری و عقلانیت او ندارد(بقره، آیات 7 تا 15) هماره نسبت به فرمان های رهبری تخلف می کنند. بنابراین، در تقنین و قانونگذاری و در اجرا یا داوری و قضاوت بر خلاف فرمان رهبری عمل می کنند و هیچ یک از دستورها و فرمان های ایشان را عملیاتی نمی کنند و با تخلف خویش عرصه را بر امت و نظام سیاسی ولایی تنگ و تحقق اهداف را مختل می سازند.(انفال، ایه 25) بنابراین می توان در شرایط فتنه به سادگی اینان را شناخت و رسوا کرد و از مدیریت و فعالیت در مراکز اصلی قدرت و اجرا و تقنین و قضاوت دور ساخت و کنار نهاد.
7. گرایش به انحراف: از دیگر روش ها و رویه های جریان نفوذ، گرایش به هر چیزی است که نشان از انحراف دارد. از این روست که در حوزه علمی دنبال شبهات می روند یا شبهه سازی می کنند و در حوزه عملی نیز تخلف می ورزند و بر خلاف جریان و مسیر حق گام بر می دارند.(آل عمران، آیه 7) همین امر در هنگامه فتنه بیش تر تجلی کرده و موجبات رسوایی آنان می شود.