عمری است که پا در ره بیگانه نهادم
دل قید یکی برده آن خانه نهادم
حاصل نشدم رَستن از این غم
چون دل گرو آن شه بیگانه نهادم
در گوش بخواندش یکی «فرّو الی الله»
پس گوش نداده، طلب سایه نهادم
هم گوش فرو بستم و هم چشم نهادم
در جذبِ دل خویش، بسی دانه نهادم
امروز سرم سنگ ندامت فرو ریخت
عاقل چو شدم، در ره میخانه نهادم
هر شب به در خانه معشوق در آیم
امید محبت، سر این شانه نهادم
امروز به شکرانه آن چشم نظر پاک
دل در گرو آن شه جانانه نهادم
در عافیت خویش، سلامت چو بکوشم
یک گام در این ره به شکرانه نهادم
ناصر نبرد سود اگر بی تو در آید
وین دل به سر نصرت شاهانه نهادم.
