بسم الله الرحمن الرحیم
جلوس بر مائده آسمانی کلمات تدوین قرآنی و بهره گیری از مواهب بی کران آن، از آن قلوب سالم و سلیمی است که هدایت تکوین الهی را از مقام «الست» و «احسن التقویم» تا طبیعت دوزخی «اسفل السافلین» آنان را در صراط مستقیم نگه داشته و به فضل الهی و مشیت مطلقه «بسم الله الرحمن الرحیم» در سیر نزول از عوالم لاهوت تا ملکوت تا ملک ناسوتی به دور از شیطنت شیاطین و جرثومه بطلان تنزل یافته و در عالم طبیعت به هدایت پاداشی نیز به دور هر گونه دسیسه و زنگار افکار پلید و رفتار زشت و پلشت گام در باطن صراط گذاشته و معراج رجعت را در لفافه «الی ربک الرجعی» با حقیقت محمدی متنزل به «انا انزلناه» و قرآن ناطق «انفسنا» در سرادقی از حمایت الروح و الملائکه تا «الی ربک المنتهی» سیر کرده و می کند. آنانی که « فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَى» و بشارت « قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» شامل ایشان شده و از برکات قرآن حکیم، مجید، کریم و مبین بهره مند شده اند و در کلاس عزیز و علیم و حکیم و کریم، درس عزت، علم لدنی، و «حکمت يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا» و کرامت « إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ» فراتر از کرامت ذاتی « وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ» از کرامت اکتسابی عبودیت در طریقت شریعیت بهره برده و در مقام « فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ» نشسته اند.
در این میان کسانی که بستر و فضایی بهره مندی حقیقت خواهان و کرامت جویان را فراهم آورده و زمینه جلوس بر مائده آسمانی را پدید آورده اند، نقش بسی بلند و شایسته ذکر و تذکر غنی حمید را دارند؛ همو آنانی که خدا در ستایش آنان فرموده است:«الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا.»
بی گمان همه کسانی که در راستای اطاعت از فرمان الهی در مقام تبلیغ رسالات الله و پیام رسانی آموزه های وحیانی قرآن گام های خرد و بزرگ برداشتند، از آثار «اقرء فارق» ترتیلیان و تلاوتیان بهره مند می شوند و به حکم « يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ» عامل و عمل با هم رفعت می گیرند و در سیر صعودی آنان بر مِرقاه و مِصعَده اسراء و معراج تسبیحی بالا می روند و در این همراه با قرآن صاعد و حقیقت محمدی در صراط مستقیم آن، گام به گام« ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى» کرده تا به « فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى» منزل می کنند. پس مبلغ عامل و عامل مبلغ در سیر ربوبیت از رب العالمین تا بسط وجود رحمانی تا بسط کمال وجود رحیمی بلکه حتی تا قبض مالک و ملکوت همره و همگامند و از مواهب آن بهره مند.
