انسان چگونه می‌تواند بهشتی شود؟ بر اساس تعالیم اسلام ، انسان به وسیله ایمان و اعمال صالح و خیر می‌تواند خود را بهشتی کند. (سوره عصر). در این باره پیامبر(ص) می‌فرماید: مَنِ‌اشتاقَ اِلَى الجَنَّهًِْ سارَعَ فِى الخَیراتِ؛ هر کس مشتاق بهشت است براى انجام خوبى‌ها سبقت مى گیرد. (بحارالانوار، ط- بیروت، ج 74، ص 94)
اما برخی از اعمال صالح و خیر عبارتند از:
1. مخالفت با هواهای نفس و تقوا: امام صادق(ع) در پاسخ به این سؤال که راه رسیدن به آسایش چیست؟ فرمودند: مخالفت با هوا و هوس. عرض شد: پس، چه وقت انسان به آسایش مىرسد؟ فرمودند: در نخستین روز ورودش به بهشت.(تحف العقول ص 370)
2. صداقت، وفا، ادای امانت، حیا، عفت، خودداری: پیامبر(ص) می‌فرماید: اضْمَنُوا لِی سِتّاً مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَضْمَنْ لَکُمُ الْجَنَّه اصْدُقُوا إِذَا حَدَّثْتُمْ وَ أَوْفُوا إِذَا وَعَدْتُمْ وَ أَدُّوا إِذَا اؤْتُمِنْتُمْ وَ احْفَظُوا فُرُوجَکُمْ وَ غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ وَ کُفُّوا أَیْدِیَکُمْ؛ شش چیز را براى من ضمانت کنید تا من بهشت را براى شما ضمانت کنم، راستى در گفتار، وفاى به عهد، بر گرداندن امانت، پاکدامنى، چشم بستن از گناه و خودداری و نگه داشتن دست از غیرحلال. (کنز الفؤاد ج 2، ص 11- نهج‌الفصاحه ص 216، ح 321)
3. گشاده‌رویی، نرم زبانی، مهربانی ، بخشندگی : امام صادق(ع) می‌فرماید: إِنَّ لِأَهْلِ الْجَنَّةِ أَرْبَعَ عَلَامَاتٍ وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسَانٌ لَطِیفٌ وَ قَلْبٌ رَحِیمٌ وَ یَدٌ مُعْطِیَة؛ بهشتى ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ‌دهنده.(امالی، طوسی، ص 683 ، ح 1454 – مجموعه ورام، ج 2، ص 91؛ و نیز شبیه این حدیث در اختصاص، ص 335 )
4. آبروداری: پیامبر(ص) می‌فرماید: مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ اَلبَتَّةَ؛ هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب می‌شود. (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص 145؛ جعفریات ص 198)
5. یاری مظلوم: پیامبر(ص) می‌فرماید: مَنْ أَخَذَ لِلْمَظْلُومِ مِنَ الظَّالِمِ کَانَ مَعِی فِی الْجَنَّهِ مُصَاحِبا؛ هر کس داد مظلوم را از ظالم بگیرد، در بهشت با من یار و همنشین باشد. (بحارالانوار، ط- بیروت، ج 72، ص 359، ح 74)
6. انفاق و گشاده‌رویی و انصاف: امام علی(ع) می‌فرماید: ثَلَاثٌ مَنْ أَتَى اللهَ بِوَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ الْإِنْفَاقُ مِنْ إِقْتَارٍ وَ الْبِشْرُ لِجَمِیعِ الْعَالَمِ وَ الْإِنْصَافُ مِنْ نَفْسِهِ؛ هر کس یکى از این کارها را به درگاه خدا ببرد، خداوند بهشت را براى او واجب مى‌گرداند: انفاق در تنگدستى، گشاده‌رویى با همگان و رفتار منصفانه.(کافی، ط-الاسلامیه، ج 2، ص 103، ح 2)
7. سبقت در آشتی: امام حسین(ع) می‌فرماید: أَیُّمَا اثْنَیْنِ جَرَى بَیْنَهُمَا کَلَامٌ فَطَلَبَ أَحَدُهُمَا رِضَى الْآخَرِ کَانَ سَابِقَهُ إِلَى الْجَنَّهًْ؛ هر یک از دو نفـرى که میان آنها نزاعى واقع شود و یکـى از آن دو رضایت دیگرى را بجـویـد، سبقت گیـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود.(کشف الغمه، اربلی ، ط-القدیمه، ج 2، ص 33)
