اشک سحری

ای نسیم سحری گرچه نوازی تو سرم

دل غم دیده من مانده بر آن خاک درم

ای نسیم سحری گر تو بسی خوش خبری

در نظر دار که من آن رخ شاهت نگرم

ای نسیم سحری گر خبری هست ز دوست

شاد هم دل بشود، خاک نهم بر جبنم

ای نسیم سحری بندگی ما تو ببین

خبرش دار از این اشک و دعای سحرم

همتی نیست مرا، عزم چو صاحب عزمان

دل بر آن کوی تو دارم، گر چه من نوسفرم

مانده در کوی سرِ زلفِ سیاهِ شب نگار

به گمانم که در آن مرحله ی سیر تنم

بار بستم ز ره توشه ی بی تقوایی

من ندانم که در این مرحله چندان بخرم

گوهر وصل ندانم به چه دستم آید

چون منی زین همه آن سود و زیان بی خبرم

ای نسیم سحری دیده تو بگشا و ببین

که چسان خاک سیه گشت همی تاج سرم

من نگویم که مرا نیست بر آن خاطر عاطر گذرم

لطف کردی که نهادی اسم اعظم به سرم

ناصرا سجده تو بگذار بر آن خاک درش

بنگر تا که من از سجده به افلاک گذرم